W 7 klasie gimnazjum zorganizował zbrojny zamach na inspektora szkoły i gospodarza klasy, za co trafił do więzienia. Po ucieczce, nie wznowił już edukacji.

W 1918 r. walczył w antybolszewickiej partyzantce na terenie Białorusi. W 1919 r. wstąpił do białoruskiego wojska pod polskim dowództwem. Stamtąd skierowano go do warszawskiej Szkoły Podchorążych. Następnie wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Później wstąpił do polskiego wywiadu wojskowego. Po kilku latach z powodu niesubordynacji (paranie się przemytem, konflikty z przełożonymi) został zwolniony z wywiadu. Bez skutku próbował dołączyć do Legii Cudzoziemskiej.

We 09.1939 r. zgłosił się do służby. Służył jako zastępca dowódcy kompanii w batalionie KOP.

Działał w konspiracji na terenie Wileńszczyzny. Współdziałał z ZWZ, później z AK. Był kierownikiem oddziału egzekucyjnego AK, który zajmował się wykonywaniem wyroków na ludziach skazanych przez sąd podziemny.

Służył w II Korpusie Polskim generała Andersa.

Napisał kilka powieści inspirowanych własnymi przeżyciami z okresu okupacji, np: Żywot człowieka rozbrojonego, Dla honoru organizacji, Człowiek przemieniony w wilki, Zapiski oficera Armii Czerwonej.

Akta Głównej Komisji Weryfikacyjnej ze zbiorów Studium Polski Podziemnej w Londynie, sygn. KW1_06589.

„Wileńskie Rozmaitości”, 1992, nr 5 (13), s. 9-10.

Słynął z dość awanturniczego i brawurowego stylu życia, przez co wielokrotnie przebywał w więzieniach. Tam zresztą obudził się w nim duch literata i w celi powstawały jego pierwsze utwory.