Od 1921 r. uczył się w szkole podstawowej w Sejnach. Od 1923 r. uczęszczał do gimnazjum im. Stefana Batorego w Wołkowysku. Następnie po przeprowadzce do Wilna, rozpoczął naukę w gimnazjum im. Adama Mickiewicza, które ukończył w 1933 r. W tym samym roku rozpoczął studia w Szkole Nauk Politycznych w Wilnie, zakończone uzyskaniem dyplomu w 1939 r.

W 1949 r. ukończył wydział Prawa na UMK w Toruniu. W 1972 r. uzyskał stopień doktora nauk prawnych na UMK w Toruniu.

Po wybuchu wojny zgłaszał się parokrotnie jako ochotnik.

Udzielał korepetycji oraz dorywczo oprowadzał wycieczki po Muzeum Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Wilnie oraz stażysta w Bibliotece im. Wróblewskich w Wilnie.

Na początku 1940 r. wyjechał do majątku hrabiego Aleksandra Tyszkiewicza w Kretyngach, gdzie uczył dzieci uchodźców. W 07.1940 r. powrócił do Wilna gdzie został zatrudniony w II Bibliotece i Muzeum Litewskiej Akademii Nauk.

Od 08.1944 r. do 04.1945 r. zatrudniony był jako planista w Zakładzie ceramicznym cegielni w Wilnie, a następnie jako kierownik sekcji oświaty, zdrowia i ubezpieczeń społecznych w Komisji Planowania m. Wilna. W okresie 05 – 11.1945 r. pracował jako statystyk w Centrali Państwowego Urzędu Repatriacyjnego w Łodzi. Od 01.12.1945 r. był zatrudniony w Bibliotece UMK. W latach 1952-1956 pracował na stanowisku kierownika oddziału, a od 1956 r. wicedyrektora. Jednocześnie w latach 1947-1952 był zatrudniony na 1/2 etatu jako asystent przy Katedrze Statystyki. Od 1960 r. prowadził wykłady i ćwiczenia ze statystyki na ZSA.

Od 1921 r. członek ZHP.

W latach 1942-1944 r. uczestniczył w Tajnym Nauczaniu na poziomie szkoły średniej.

Był członkiem Zespołu Prawno Regulaminowego ZNP w Warszawie.

Należał m.in. do Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich i Toruńskiego Towarzystwa Naukowego.

ZBoWiD,

ŚZŻAK.

Działał od 10.10939 r. w organizacji Służba Zwycięstwu Polski. Zwerbowany do współpracy przez Anatola Rymaszewskiego ps. Tolek, Andrzej, Błyskawica, Kmicic. Początkowo zajmował się zbieraniem pozostawionej broni i amunicji na trasach walk oraz konserwacją tych przedmiotów.

Konspiracja terenowa Wilno-Śródmieście. Od 20.10.1939 r. pełnił funkcję dowódcy plutonu konspiracyjnego w I batalionie oddziałów ZWZ Wilno-Śródmieście.

Po zajęciu Wilna przez Niemców, rozpoczął działalność konspiracyjną w ZWZ. Brał udział przy szkoleniach wojskowych, rozbudowywaniu siatki konspiracyjnej, zbieraniu informacji oraz udzielaniu pomocy osobom zagrożonym. Zwerbował do celów szkoleniowych por. Aleksandra Śleszyńskiego. W swoim mieszkaniu udzielał schronienia m.in. Gracjanowi Frógowi ps. Szczerbiec i innym działaczom ukrywającym się przed Gestapo. Tam też zorganizowano punkt kontaktowy dla wielu oficerów i działaczy AK. Jego zwierzchnikiem był Zygmunt Dziarmaga Działyński ps. Józef. W 1942 r. został delegowany do Konwentu Stronnictw Politycznych przy Delegaturze Rządu RP w Wilnie i przy komendancie A. Krzyżanowskim ps. Wilk. Uczestniczył w obradach i opracowywał raporty o sytuacji na Wileńszczyźnie, które po mikrofilmowaniu były wysyłane do Londynu. W latach 1942-1944 organizował kolportaż nielegalnych druków np. czasopisman “Niepodległość” oraz okolicznościowych biuletynów informacyjnych.

Dowódca plutonu

Brał udział w walkach o Wilno.

Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami, z dn. 17.07.1944,

Krzyż Armii Krajowej, legitymacja nr 4004, z dn. 24.01.1958,

Krzyż Partyzancki, legitymacja nr 969-71-18, z dn. 16.03.1973,

Medal Zwycięstwa i Wolności, legitymacja nr 970-71-71, z dn. 1972,

Krzyż Kampanii Wrześniowej, legitymacja nr 72039, z dn. 15.08.1985,

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, legitymacja nr 826-91-19, z dn. 02.10.1991,

Złoty Krzyż Zasługi, z dn. 09.10.1973.

Publikacje naukowe poświęcone pracy zawodowej dotyczące biblioteki.

Słownik Polski Walczącej na Kresach Północno-Wschodnich Rzeczypospolitej, t. 3, (red.) Malinowski J., Bydgoszcz 1995, s. 5-6;

Teczka osobowa Edmunda Józefowicza, w zbiorach Archiwum Fundacji Generał Elżbiety Zawackiej;

“Wileńskie Rozmaitości”, nr 1 (51), 1999, s.