W latach 1894 – 1902 uczęszczał do gimnazjum realnego w Drohobyczu. Po złażeniu egzaminu maturalnego w latach 1902-1907 studiował polonistykę na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Lwowskiego.

Od 1.10.1905 r. do 1.10.1906 r., służył w 11 pap. we Lwowie, gdzie ukończył jednoroczną szkołą oficerską artylerii i uzyskał awans na stopień chorążego artylerii.

Po wybuchu I Wojny Światowej, dniu 1.08.1914 r., został wcielony do armii austriackiej i został awansowany na porucznika. Dowodził baterią w 11 pap. na froncie rosyjskim. Pełnił również funkcję sztabowe związane z dowodzeniem artylerią. Od 04.1917 – 1.11.1918 r. przebywał wraz z 47 Brygadą Artylerii na froncie w Albanii. W 1917 r., został awansowany do stopnia kapitana artylerii.

Uczestniczył w wojnie polsko-ukraińskiej. Podczas obrony Lwowa, organizował techniczne warsztaty wojskowe. 23.11.1918 r., mianowano go szefem uzbrojenia w sztabie Armii “Wschód”, a od 29.03.1919 r., szefem ekspozytury dowództwa tej armii w oblężonym Lwowie.

W okresie od 25.03.1923 do 15.06.1927 r., pełnił funkcję Komendanta Korpusu Kadetów nr 1 we Lwowie.

W Wojsku Polskim służył w artylerii pełniąc różne funkcje dowódcze. Z dniem 31.10.1928 r., został przeniesiony w stan spoczynku.

Po ukończeniu studiów, r. pracował jako nauczyciel w gimnazjum ss. Urszulanek w Stanisławowie i w II Gimnazjum Państwowym we Lwowie.

Po wyjściu z wojska pracował jako dyrektor prywatnego gimnazjum w Strzyżowie.

We wrześniu 1939 r. był spikerem lwowskiej Rozgłośni Polskiego Radia, następnie kierował szpitalem zorganizowanym w gmachu Politechniki Lwowskiej. Zagrożony aresztowaniem zaczął się ukrywać.

Po kapitulacji Lwowa włączył w tworzenie struktur konspiracyjnych. Był dowódcą “kontaktów” Polskiej Organizacji Walki o Wolność oraz utworzył Związek Obrońców Wolności Ojczyzny (ZOWO). Od 12.1939 r., pełnił obowiązki Komendanta Obszaru nr 3 ZWZ-1. Nominację otrzymał z rąk Naczelnego Wodza, gen. Władysława Sikorskiego i Komendanta Głównego ZWZ gen. Kazimierza Sosnkowskiego.

Zagrożony aresztowaniem 19.04.1940 r., opuścił Lwów z zamiarem przedostania się do Francji. 25.04.1940 r., pod Jasionowem Polnym koło Horodecki został zdradzony przez przewodnika, ciężko ranny i ujęty przez NKWD, a następnie przewieziony do więzienia przy ul. Łąckiego we Lwowie, gdzie 1940 r. został zamordowany.

Krzyż Walecznych
Krzyż Niepodległości
Złoty Krzyż Zasługi.

Fundacja CDCN, Wykaz fotografii i filmów ze zbioru Jerzego Węgierskiego dotyczących organizacji konspiracyjnych okresu wojny i okupacji na terenie Małopolski Wschodniej, nr 0092;

Mazur G., Węgierski J., Konspiracja Lwowska 1939 – 1944. Słownik biograficzny, Katowice 1997, s. 235 – 236;

Mazur G., Skwara J., Węgierski J., Kronika 2350 dni wojny i okupacji Lwowa 1 IX 1939 – 5 II 1946, Katowice 2007, s. 6, 89, 97, 99, 101, 103, 105, 109, 116, 119, 121, 122, 125-127, 129, 130, 133, 136, 138, 143;

Pempel S., ZWZ-AK we Lwowie: 1939-1945, Warszawa 1990, s. 11, 15, 22;

Rychter J., Spis dowódców ZWZ-AK, (bdmw), rękopis w zbiorach MAK;

Strokosz O., W Armii Krajowej z Zaolzia przez okupowany Lwów do III Rzeczypospolitej, (oprac.) Kwiek J., Kraków 1994, s.;

Tomaszewski B., Węgierski J.,  Zarys Historii Lwowskiego Obszaru ZWZ-AK, Warszawa 1987, s. 7;

Węgierski J., Armia Krajowa na południowych i wschodnich przedpolach Lwowa, Kraków 1994, s. 19

Węgierski J., Komendy Lwowskiego Obszaru i Okręgu Armii Krajowej 1941-1944, Kraków 1997, s. 11;

Węgierski J., Lwowska konspiracja narodowa i katolicka 1939-1947, Kraków 1994, s. 20, 39, 279;

Węgierski J., Obsada osobowa lwowskiego obszaru SZP-ZWZ-AK-NIE w latach 1939-1945, Kraków 2000, s. 10, 11, 14;

Węgierski J., W lwowskiej Armii Krajowej, Warszawa 1989, s. 22.