W 1939 roku służył w 15 Pułku Artylerii Lekkiej w Bydgoszczy. W styczniu 1940 r. był internowany na Węgrzech, następnie przedostał się do Francji i wstąpił do WP. Po klęsce Francji przedostał się do Anglii, gdzie służył w 5 Brygadzie Kadrowej Strzelców, a później w 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej. W późniejszym okresie zgłosił się do służby w Polsce.

Przeszkolony w dywersji do Polski został zrzucony w nocy z 30/31.03.1942 r., otrzymując przydział na I odcinek “Wachlarza” jako dowódca patrolu dywersyjnego w Winnicy. Od marca 1943 r. był dowódcą oddziału dyspozycyjnego Kedywu Obszaru AK Lwów, a od stycznia 1944 r. został zastępcą Wiktora Rzeźnika – dowódcy Kedywu Okręgu AK Tarnopol.

Dowódca oddziału dyspozycyjnego Kedywu Obszaru AK Lwów, zastępca dowódcy Kedywu Okręgu Tarnopol.

W SZP był od października do grudnia 1939 r. jako dowódca placówki w Szczekocinach w Obwodzie włoszczowskim.

Dowódca placówki w Szczekocinach.

Pdczas “Burzy” zostało mu polecone przez mjr. Zawadzkiego “Srokę” przygotować w Chodaczkowie kwatery dla sztabu Okręgu Tarnopol, gdzie na miejscu zastała go Armia Czerwona.

Został wcielony do ludowego Wojska Polskiego z przydziałem do 3 Brygady Artylerii Haubic w Sumach. Po pewnym czasie wydano mu rozkaz aresztowania polskich dezerterów. Odmówił wykonania tego zadania, aresztowany 29 października 1944 r. i osadzony w więzieniu w Lublinie, gdzie został rozstrzelany 12 grudnia 1944 r.

Krzyż Virtuti Militari V klasy

CDCN, Archiwum Tarnopolskie Czesława Blicharskiego, Cz. Blicharski, Słownik Biograficzny Tarnopolan, t. III, sygn. 1320/6/1C, s. 533;

CDCN, Papiery Jerzego Węgierskiego, Okręg Tarnopol AK, sygn. 1551(2), s. 8;

Tochman K., Słownik biograficzny, Rzeszów 2002;

Tucholski J., Cichociemni, Warszawa 1985, s. 350;

Tucholski J., Cichociemni i spadochroniarze, Warszawa 2009, s. 34, 104;

Węgierski J., Armia Krajowa w okręgach Stanisławów i Tarnopol, Kraków 1996, s. 138, 157, 264, 265;

Węgierski J., W lwowskiej Armii Krajowej, Warszawa 1989, s. 221, 270.