Do 1913 r. uczył się w szkole powszechnej w Janowcu Kościelnym. W 1918 r. po ukończeniu Seminarium Nauczycielskiego w Warszawie, zdobył dyplom nauczyciela szkoły powszechnej.

Zgłosił się do Wojska Polskiego jako ochotnik w listopadzie 1918 r. Od 11 listopada szkolił się w Szkole Podchorążych w Warszawie. W 1919 r. przydzielony do 2. kompanii Batalionu Zapasowego 31 Pułku Strzelców Kaniowskich. Od listopada 1919 r. pełnił funkcję instruktora i zastępcy komendanta w Szkole Podoficerskiej.  Od 11 grudnia 1919 r. dowodził kompanią w Batalionie Zapasowym 31 Pułku Strzelców Kaniowskich. Od kwietnia 1920 r. dowódca kompanii marszowej. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej.

Od maja 1939 r. dowodził II batalionem 67 Pułku Piechoty w Brodnicy oraz pełnił funkcję komendanta Dywizyjnego Kursu Podchorążych Rezerwy 4 Dywizji Piechoty przy 67 Pułku Piechoty. 29 sierpnia 1939 r. został mianowany dowódcą formowanego Ośrodka Zapasowego 4 Dywizji Piechoty w Rzeszowie.

W 1939 r. służył w 4 DP. Następnie po przekroczeniu granicy węgierskiej został internowany. Służył we Francji. 21 czerwca 1940 r. dotarł do Wielkiej Brytanii.

Pracował jako kierownik ekspozytury Zjednoczenia Energetycznego Okręgu Dolnośląskiego. Od 1 marca 1946 r. był kierownikiem zaopatrzenia Rejonowego Centrum Aprowizacji ZAOD. W styczniu 1970 r. przeszedł na emeryturę.

Cichociemny. Został skierowany w maju 1944 r. do Okręgu Brześć AK pełniąc funkcję komendanta oraz dowódcy 30 DP AK.  Zorganizował szkołę dywersji o kryptonimie „Zagajnik”, gdzie instruktorami byli cichociemni, m.in. Jan Piwnik „Ponury”. Szkoła ta funkcjonowała do lipca 1944 r. i w tym czasie kurs zakończyło ok. 1200 żołnierzy Armii Krajowej. 

Komendant Okręgu Polesie AK oraz dowódca 30 DP AK.

Przeszkolony został w dywersji. Do Polski został zrzucony w nocy z 6/7 stycznia 1942 roku, otrzymując przydział do KG ZWZ jako zastępca szefa ZO. Od jesieni 1942 r. był w organizowanym Kedywie KG AK jako szef Oddz. IV-Wyszkolenia Dywersyjnego, a od 09.1943 r. kierownik Centrali Zaopatrzenia Terenu.

W 1939 r. służył w 4 DP. Następnie po przekroczeniu granicy Węgierskiej został internowany. Po ucieczce z obozu przedostał się do Francji, dowodząc III baonu 8. pp w 3 DP. Służbę kontynuował w Wielkiej Brytanii w 4. BKS i 1. SBSpad.

Aresztowany 11 grudnia 1944 r. przez UB za przynależność do AK. 23 kwietnia 1945 r. wyrokiem Wojskowego Sądu Okręgowego Warszawa–Praga skazany na 10 lat więzienia oraz pozbawienie praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na okres 5 lat. Uwolniony przez oddział partyzancki „Orlika”. Zameldował się przed Komisją Likwidacyjną i wystosował prośbę o ułaskawienie. Decyzją Prezesa Najwyższego Sądu Wojskowego wykonanie kary zawieszono na okres 2 lat.

Prześladowany przez UB pomimo ujawnienia.

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari

Krzyż Walecznych – dwukrotnie

Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami

Srebrny Krzyż Zasługi

Napisał wspomnienia wojenne 1939–1945 maszynopis cz. I i II.

Akta śledztwa w sprawie p-ko Krajewskiemu Henrykowi s. Teofila, sygn. IPN BU 872/260;

Chlebowski C., Saga o Bohaterach.”Wachlarz” IX 1941-III 1943, Warszawa 2008, s. 296;

Tochman K., Słownik biograficzny, Rzeszów 2002;

Tucholski J., Cichociemni, Warszawa 1985, s. 346;

Tucholski J., Cichociemni i spadochroniarze, Warszawa 2009, s. 59-60.