Po powrocie do kraju studiował w Akademii Handlowej w Krakowie i Gdańsku.

W czasie kampanii wrześniowej był ochotnikiem w lidzkim batalionie frontowym harcerzy.

Po opuszczeniu więzienia pracował w Krakowie na stanowiskach średniego dozoru w Zakładach Młynarskich, Chłodni Składowej i Agrochemie. W 1980 r. przeszedł na emeryturę.

Był współzałożycielem Polskiego Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego i Związku Armii Krajowej w Krakowie (1989 r.).

Członek Rady Honorowej w Okręgu Nowogródzkim Światowego Związku Żołnierzy AK (nr leg. 54194)i Stowarzyszenia Kawalerów Orderu Virtuti Militari. Pełnił obowiązki prezesa Związku Inwalidów Wojennych Oddziału Nowa Huta (od 2007 r.) oraz Polskiego Związku Więźniów Komunizmu (od 2010 r.).

Był sekretarzem Małopolskiej Rady Kombatantów i Osób Represjonowanych, członkiem Fundacji Muzeum Historii Armii Krajowej i Stowarzyszenia Ziemi Lidzkiej w Lidzie.

Był fundatorem cmentarza II batalionu 77 Pułku Piechoty AK w Naczy.

W październiku 1939 r. wstąpił do polskiej organizacji podziemnej tzw. “Piątki”.

Zaprzysiężony w 1942 r. na placówce “Zawiei” w Bieńkiewiczach. Pod dowództwem por. “Sybiraka” wyspecjalizowanego w minerstwie, brał udział w licznych akcjach dywersyjnych, m.in. wysadzaniu pociągów niemieckich na linii kolejowej Lida-Wilno. Od maja 1943 r. uczestniczył w akcjach bojowych OP “Krysi” (oddział zbrojny AK nr 314), z którego powstała 3 kompania batalionu zaniemeńskiego, a od stycznia 1944 r. – 2 batalion 77 pp AK. Brał udział we wszystkich specjalnych akcjach zbrojnych na terenie Nowogródczyzny i Wileńszczyzny: akcja rozbicia Ortskommendantury w Koleśnikach, rozbicie umocnień niemieckich w Horodnie, zdobycie miejscowości Ejszyszki. 18 stycznia 1944 r. razem z Alfredem Fryesem “Bzem” dowodził 7-osobową grupą szturmową, która brała udział w operacji rozbicia więzienia w Lidzie. Cała akcja zaplanowana była przez ppor. Zenona Batorowicza “Zdzisława” – adiutanta komendanta okręgu. Grupa uderzeniowa, złożona z partyzantów “Rączego” oraz trzech członków konspiracji lidzkiej wyznaczonych przez “Zdzisława”, przebrana w mundury żandarmerii niemieckiej oraz policji białoruskiej została wpuszczona przez jednego ze strażników na teren więzienia. AK-owcom udało się rozbroić załogę i uwolnić przetrzymywanych. Po sprawdzeniu dokumentów załogi więzienia wykonano wyrok śmierci na jednym ze strażników.  Akcja zakończyła się uwolnieniem ok. 70 osób. Pozostawiono w celach jedynie kryminalistów. Więźniowie zostali ustawieni w kolumnę i pod obstawą żołnierzy “Rączego” i “Bza” przebranych w niemieckie mundury, cała grupa opuściła więzienie. Za miastem uwolnionych przejął pluton z IV batalionu 77 pp AK pod dowództwem Czesława Zajączkowskiego “Ragnera”. Część uwolnionych osób wstąpiła do partyzantki, reszta została rozdzielona po konspiracyjnych kwaterach.

Po operacji “Ostra Brama” nie poddał się rozbrojeniu przez Armię Czerwoną i dalej wraz ze swoim dowódcą Janem Borysewiczem “Krysią” uczestniczył w walkach. We wrześniu 1944 r. został oddelegowany do pracy konspiracyjnej w Lidzie. Po śmierci “Krysi” wyjechał do kraju.

Dowódca grupy szturmowej oraz dowódca patrolu przy 7 kompanii.

Od stycznia 1945 r. żołnierz Ruchu Oporu Armii Krajowej.

Służył w II batalionie 77 Pułku Piechoty AK.

Aresztowany w czerwcu 1950 r. pod zarzutem przynależności do podziemnej organizacji i posiadanie broni. Został poddany wielomiesięcznym przesłuchaniom, wraz z torturami. Nie przyznał się do stawianych zarzutów. Po pokazowym procesie sądowym, w którym prokurator domagał się orzeczenia kary śmierci został ostatecznie skazany na karę dożywotniego więzienia. W więzieniu przebywał do 1956 r. Zwolniony na mocy amnestii. Zrehabilitowany na początku lat 90′.

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (1948)

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2016)

Krzyż Oficerski Orderu Orderu Odrodzenia Polski (2009)

Krzyż Walecznych (nr leg. 33054)

Złoty Krzyż Zasługi (nr leg. 1576-79-27)

Krzyż Armii Krajowej (nr leg. 74)

Krzyż Partyzancki (nr leg. 11873-2)

Odznaka “Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny”

Krzyż Kombatancki „Więźniowi Komunizmu” z Mieczami

Odznaka Honorowa Żołnierza AK Okręgu Wilno “Wiano” i Nowogródzkiego “Nów” 

Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości

Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 (nr leg. 3865)

Bieńkowicz T., Bieńkowicz M., Akcja na więzienie w Lidzie we wspomnieniach Tadeusza Bieńkowicza i opisie faktów i zdarzeń pokrewnych, w: “Zeszyty Historyczne poświęcone akcji na więzienie w Lidzie”, Fundacja Muzeum Czynu Zbrojnego, Kraków, cz. 1: Tło historyczne, cz. 2: Wydanie specjalne, 2018, nr 17–18.

Krajewski K., Jan Borysewicz “Krysia” “Mściciel” 1913-1945, Warszawa 2013, s. 34, 35, 38, 39, 50-53, 61, 63, 64, 86, 87, 121, 130, 139;

Krajewski K., “Szlakiem Narbutta”, Warszawa 2015, s. 78, 101;

Nekrolog śp. gen. bryg. Tadeusza Bieńkowicza, [online:], https://www.kombatanci.gov.pl/en/po%C5%BCegnania/1949-nekrolog-%C5%9Bp-gen-bryg-tadeusza-bie%C5%84kowicza.html;

“Orzeł Biały”, r. XXX, 2019, nr 1 (325), s. 7;

“Orzeł Biały”, r. XXX, 2019, nr 2 (326), s. 6;

“Orzeł Biały”, r. XXX, 2019, nr 4 (328), s. 23;

“Orzeł Biały”, r. XXXI, 2020, nr 1 (337), s. 2-5;

SPP, Akta Głównej Komisji Weryfikacyjnej, sygn. KW2-188;

ŚZŻAK Okręg Nowogródek (Warszawa), teczka osobowa Tadeusza Bieńkowicza;

Żołnierz Rzeczypospolitej gen. bryg. Tadeusz Bieńkowicz “Rączy”, wyd. Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, brw.