W 1909 r. podjął naukę w Korpusie Kadetów w Jarosławiu w Rosji, którą przerwał w 1915 r. wstępując do armii carskiej.

Będąc w wojsku, początkowo służył w 106 pp. następnie po ukończeniu przyspieszonego kursu chorążych w 1915 r, otrzymał dowództwo nad plutonem 250 pp. W kolejnych latach służył w: 127 pp. III batalion (06.1915-08.1917) oraz 660 pp. (od 08.1917). Będąc w stopniu porucznika wstąpił do oddziałów polskich formujących się w Rosji. Następnie od stycznia 1918 r służył w 5 pułku ułanów II Korpusu Polskiego. Dalszą karierę wojskową kontynuował  jako młodszy oficer w 2 Batalionie Straży Granicznej Nowy Świerżeń.

Dowodził 82 pp i 28 półbrygadą 10 DP Armii Czerwonej, walczył po stronie bolszewików w wojnie polsko-bolszewickiej. Za swoje zasługi został trzykrotnie odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru.

Podczas kampanii wrześniowej otrzymał zadanie dostarczenia poczty dyplomatycznej z Wilna do Zaleszczyk. Po wykonaniu zadania i powrocie do Wilna, 19 września 1939 r. został internowany na granicy litewskiej i przewieziony do obozu pod Kownem. W październiku tego samego roku uciekł z obozu i przedostał się do Sztokholmu, a z stamtąd przez Norwegię i Wielką Brytanię dotarł do Wojska Polskiego we Francji.

Oficer Policji Państwowej.

Wiosną 1943 r. został oddelegowany przez Komendę Główną AK do dyspozycji Delegata Rządu na Kraj z przydziałem do Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa pełniąc obowiązki szefa służby śledczej w Głównym Inspektoracie PKB. Równolegle od 1 czerwca tego samego roku był dowódcą oddziału dyspozycyjnego “Sztafeta-Podkowa”. We wrześniu przejął dodatkowo samodzielną sekcję dyspozycyjną pchor. “Pilawy”, odkomenderowaną z baonu “Odwet”.

Cichociemny. Został zrzucony w nocy z 1 na 2 września 1942 r. Otrzymał przydział do “Wachlarza”, gdzie od grudnia 1942 r. został dowódcą III Odcinka. Następnie pełnił funkcję szefa Kedywu Okręgu AK Brześć.

szef Kedywu Okręgu AK Brześć,

szef służby śledczej w Głównym Inspektoracie PKB.

dowódca oddziału dyspozycyjnego “Sztafeta-Podkowa”,

dowódca samodzielna sekcję dyspozycyjną pchor. “Pilawy”.

Przebywając we Francji od grudnia 1939 r. dowodził początkowo kompanią w Oddziale Zapasowym 2 Dywizji Strzelców Pieszych, a następnie od marca 1940 r. dowodził kompanią w III batalionie Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich. W trakcie pełnienia służby w Brygadzie uczestniczył w walkach pod Narwikiem. Po kapitulacji Francji w październiku 1940 r. przedostał się do Anglii, gdzie otrzymał dowództwo nad kompanią w VIII Brygadzie Kadrowej Strzelców. W późniejszym czasie został przydzielony do 1 Brygady Strzelców, a we wrześniu otrzymał kolejny przydział – do III batalionu w 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej, gdzie przeszedł szkolenie jako cichociemny. Do kraju został zrzucony w nocy z 1 na 2 września 1942 r. w ramach operacji lotniczej krypt. “Smallpox”.

Po ucieczce z niewoli niemieckiej 2 maja 1945 r. przedostał się na teren operacyjny 1 Dywizji Pancernej gen. Maczka, otrzymując w maju dowództwo nad IX Batalionem Strzelców Flandryjskich.

Po upadku Powstania został aresztowany i osadzony w obozie jenieckim. Przebywał następująco: Lamsdorf, Falingbostel, Bergen-Belsen, Gross-Born, Sandbostel. 29.04. podjął ucieczkę z obozu.

Aresztowany 13 października 1948 r. w miejscu pracy. Prawdopodobnie był więziony w willi w Miedzeszewie, a 5 sierpnia 1949 r. został osadzony w więzieniu mokotowskim przy ulicy Rakowieckiej w Warszawie. Zarzuty jakie zostały mu przedstawione sprowadzały się m.in. do: pracy w policji w latach od 1925 do września 1939 r., organizowanie oddziałów prowadzące czynna walkę z ugrupowaniami lewicowymi i partyzantką sowiecką,  za czynny udział w zwalczaniu działalności antyfaszystowskiej oraz za zorganizowanie “Start”, który rozpracowywał i likwidował działaczy lewicowych i ich sympatyków a także za współpracę z Gestapo.

W więzieniu mokotowskim przebywał około 4 lata. W trakcie prowadzonego śledztwa był torturowany. 09 października 1952 r. sąd skazał go na karę śmierci. Wyrok został wykonany 2 lub 20 stycznia 1953 r.

Order Czerwonego Sztandaru

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (19.10.1944)

Krzyż Walecznych – trzykrotnie

Gwiazda za wojnę 1939–1945

Gwiazda za Francję i Niemcy (24.07.1946)

Krzyż Wojenny (Francja)

Medal Wojny 1939-1945 (09.10.1946)

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (02.08.2009, nadany pośmiertnie)

Tucholski J. Cichociemni, Warszawa 1985, s. 340-341;

Tucholski J. Cichociemni i spadochroniarze 1941-1956, Warszawa 2009, s. 34, 44, 45, 107, 110, 234-241;

Tochman K. Słownik biograficzny, Rzeszów 2000, s. 81-84;

https://poszukiwania.ipn.gov.pl/bbp/odnalezieni/479,Boleslaw-Kontrym.html (dostęp 11.06.2020 r.)

W maju 1947 r. został skreślony z ewidencji Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie związku z decyzją powrotu do Polski.

Do 2014 r. miejsce pochówku było nieznane. Szczątki majora zostały odkryte podczas prac ekshumacyjnych prowadzonych przez IPN na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.