Uczęszczał  do gimnazjum w Krakowie w latach 1906-1908. Następnie uczył się w VII Gimnazjum Państwowym we Lwowie, gdzie otrzymał maturę w 05.1914 r.

Od 18.12.1918 r. służył w 36 pułku piechoty. Brał udział w walkach z Ukraińcami, a następnie w wojnie polsko-bolszewickiej. Od 04.1921 r. był żołnierzem 22 pułku ułanów. W latach 1932-1937 służył w 18 pułku ułanów w Grudziądzu. Następnie był zastępcą dowódcy 5 pułku strzelców konnych w Dębicy.

Brał udział w kampanii wrześniowej w szeregach 5 pułku strzelców konnych.

Tuż po wojnie przez krótki czas pracował w Sopocie. Od 1946 r. pracował w krakowskiej firmie “Stopmetal”. W latach 1948-1949 był kierownikiem administracyjnym cegielni. Następnie w latach 1949-1950 pracował w Spółdzielni Budownictwa Wiejskiego. Później do czasu przejścia na emeryturę w 1962 r. był zatrudniony w przedsiębiorstwach budowlanych jako zaopatrzeniowiec i starszy ekonomista.

Podczas nauki w gimnazjum należał do drużyn strzeleckich.

Po 10.1956 r. przez krótki czas był radnym Dzielnicowej Rady Narodowej Kraków-Podgórze.

Pierwszy zastępca komendanta Podokręgu Lwów

Latem 1944 r. objął komendę Okręgu Lwów w ramach organizacji NIE. Zagrożony aresztowaniem udał się z Lwowa do Jarosławia, gdzie od początku 09.1944 r. organizował oddziały leśne (kryptonim “Warta”). W okresie 09-10.1945 pełnił funkcję prezesa jeleniogórskiego WiNu.

Podczas akcji “Burza” dowódca Zgrupowania Wschód 5 DP AK.

Od 16.09.1914 r. służył w Legionach.

W 02.1918 r. został internowany przez Austriaków i wcielony do 2 pułku dragonów, a potem 1 pułku ułanów armii austriackiej. Walczył na froncie włoskim.

31.05.1943 r. został aresztowany. Przebywał w więzieniach przy ulicy Pomorskiej, a następnie Montelupich. W celu wydostania się na wolność podjął się roli łącznika między niemieckimi władzami a dowództwem Armii Krajowej. 20.09.1943 r. opuścił więzienie. Najpierw przebywał w Pcimiu, a później w Warszawie.

Order Wojenny Virtuti Militari V klasy

Krzyż Niepodległości

Krzyż Walecznych

Srebrny Krzyż Zasługi

Balbus T., “Ostatni kapitanowie”. Epilog Komendy Obszaru Lwowskiego “Nie” ewakuowanej na ziemie zachodnie Polski, “Pamięć i Sprawiedliwość”, nr 1/2, 2002, s. 157, 159;

BJ, sekcja rękopisów, Archiwum Jerzego Polaczka, sygn. akc. 361/01, relacje i wspomnienia różnych osób, s. 40;

Dzieje Ułanów Jazłowieckich, (red.) Tym J. S., Warszawa 2019, s. 322-325;

Markowski D. K., Lwów 1944, Warszawa 2021, s. 100, 110-111, 115, 118-120, 125;

Pempel S., W sprawie lwowskiej burzy, “Lwów i Kresy”, nr 4 (57), październik 1988, s. 32;

Pempel S., ZWZ-AK we Lwowie: 1939-1945, Warszawa 1990, s. 108, 121;

Rekucki Franciszek (1895-1972), [w:] Mazur G., Węgierski J., Konspiracja lwowska 1939–1944: słownik biograficzny, Katowice 1997, s. 155–156;

Tomaszewski B., Węgierski J.,  Zarys Historii Lwowskiego Obszaru ZWZ-AK, Warszawa 1987, s. 24, 37;

“Wewnętrzny Biuletyn Informacyjny ŚZŻAK Obszaru Lwowskiego im. Orląt Lwowskich”, 2014, nr 18, s. 6;

“Wewnętrzny Biuletyn Informacyjny ŚZŻAK Obszaru Lwowskiego im. Orląt Lwowskich”, 2015, nr 22, s. 12;

Węgierski J., Armia Krajowa na południowych i wschodnich przedpolach Lwowa, Kraków 1994, s. 242, 244, 246, 257, 259, 297, 310, 317, 344, 361, 386–387;

Węgierski J., Armia Krajowa na Zachód od Lwowa, Kraków 1993, s. 182;

Węgierski J., Oddziały Leśne “Warta” Obszaru Lwowskiego Armii Krajowej na Rzeszowszczyźnie, Kraków 1998, s. 42;

Węgierski J., W lwowskiej Armii Krajowej, Warszawa 1989, s. 199, 209, 223, 252.