W 1914 roku ukończył I Państwowe Gimnazjum w Tarnopolu. Następnie od 1915 roku studiował w Kijowie i Charkowie. W 1920 roku rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1922 roku uzyskał doktorat.

Na początku 1920 roku wstąpił do Wojska Polskiego jako ochotnik. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

Pracował w Izbie Rolniczej we Lwowie.

W okresie przed I wojną światową w trakcie nauki w tarnopolskim gimnazjum należał do tajnej organizacji uczniowskiej „Teka”. Później był członkiem Związku Młodzieży Polskiej „Zet”. Zajmował się redagowaniem pisma „Robotnik Polski”.

W trakcie plebiscytu na Śląsku oraz trzeciego powstania śląskiego był członkiem Komitetu Pomocy dla Śląska w Krakowie. Podczas pobytu w Krakowie działał w Związku Ludowo-Narodowym. Od 1922 do 1925 redagował czasopismo „Wieniec – Pszczółka”. Od marca 1924 do stycznia 1925 roku był redaktorem naczelnym „Gońca Krakowskiego”. W grudniu 1923 roku został członkiem krakowskiego zarządu endeckiego Związku Dziennikarzy Polskich.

Wiosną 1925 roku Świrski przeprowadził się do Lwowa. Pisał tam kolejno do takich czasopism jak „Ojczyzna”, „Słowo Polskie”, „Sztandar Polski”. Od marca 1929 roku był redaktorem naczelnym „Lwowskiego Kuriera Porannego” (od grudnia 1930 pod nazwą „Kurier Lwowski”). Stanowisko to stracił wiosną 1935 roku. W czerwcu tego samego roku usunięto go ze Stronnictwa Narodowego. Pod koniec lat trzydziestych związał się ze Stronnictwem Pracy. Wraz z lwowskimi działaczami utworzył grupę Związek Polaków Ziemi Czerwieńskiej. Współredagował wydawane przez tę organizację pismo „Ziemia i Naród”.

W grudniu 1956 roku został członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Pomocy Repatriantom przy Polskim Czerwonym Krzyżu. Był długoletnim członkiem oraz prezesem wrocławskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego.

W czasie okupacji sowieckiej, a następnie niemieckiej we Lwowie, w ramach działalności w Konfederacji Ziemi Czerwieńskiej Świrski redagował czasopismo „Wytrwamy”. Jesienią 1943 roku został zastępcą Okręgowego Delegata Rządu we Lwowie.

Zastępca szefa Oddziału IX Komendy Obszaru Lwowskiego ZWZ-AK; szef ekspozytury Wydziału Wojskowego w Komendzie Okręgu I Lwów

Jego brat – Kazimierz Świrski, ps. „Brat”, „Tadeusz”, „Tytus”, „873” – był szefem ekspozytury Wydziału Wojskowego Komendy Obszaru Lwów AK w Tarnopolu.

W latach 1917-1918 brał udział w organizowaniu polskich oddziałów wojskowych na Ukrainie. Jako ochotnik walczył w II Korpusie Polskim w Rosji.

W 08.1944 roku został aresztowany przez NKWD. Następnie skazano go na 20 lat łagrów. Do Polski powrócił 07.12.1956 r.

Rola Małopolski Wschodniej w odbudowie Polski, red. Władysław Świrski, Lwów 1928.

Przed wojną publikował również prace dotyczące tematyki rolniczej. Po wojnie pisał artykuły poświęcone problematyce społecznej na tzw. Ziemiach Odzyskanych.

Spuścizna po Świrskim jest przechowywana w Bibliotece Ossolineum we Wrocławiu.

CDCN, Papiery Jerzego Węgierskiego, Okręg Tarnopol AK, sygn. 1551(2), s. 15;

Mazur G., Węgierski J., Konspiracja lwowska 1939-1944: słownik biograficzny, Katowice 1997, s. 203-205;

Organizowanie Lwowskiego Obszaru ZWZ – AK na przełomie lat 1941 – 1942. Relacja Lecha Sadowskiego pseud. „Wasyl”, „Sławek” i „Sędzia”, Warszawa 1967, maszynopis w zbiorach BJ, sygn. Przyb. 446/01, s. 14;

Pempel S., ZWZ-AK we Lwowie: 1939-1945, Warszawa 1990, s. 70;

Węgierski J., Armia Krajowa w okręgach Stanisławów i Tarnopol, Kraków 1996, s. 138;

Węgierski J., Lwowska konspiracja narodowa i katolicka 1939-1947, Kraków 1994, s. 44, 279-282, 285-286, 312;

Węgierski J., W lwowskiej Armii Krajowej, Warszawa 1989, s. 19, 23, 49, 55, 83, 88, 91, 98-102, 105, 106, 108, 110, 137, 140, 146, 150, 162, 163, 167, 172, 180, 183, 272.