Uczęszczał do prywatnego gimnazjum w Nowem, a potem do Gimnazjum Humanistycznego w Tczewie, gdzie uzyskał maturę w 1932 r.

W latach 1934-1939 studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej (sekcja uzbrojenia). Odbył praktykę w Lyonie we Francji.

Obronił nową pracę dyplomową na Politechnice Warszawskiej, uzyskując stopień magistra inżyniera.

W latach 1932-33 uczęszczał do Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie.

Podjął pracę jako elektryk w przedsiębiorstwie “Osobaja Stroitielno-montażnaja Czast”.  W późniejszym okresie podejmował pracę:

W latach 1957-59 pracował w Katowickim Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego na stanowisku starszego inspektora maszyn wyciągowych i urządzeń odwadniających.

W latach 1959-62 pracował jako główny inżynier w kopalni “Staszic”.

W latach 1962-73 jako główny inżynier w kopalni Konin.

W latach 1973-1976 jako główny specjalista maszyn podstawowych w Zjednoczeniu Węgla Brunatnego we Wrocławiu.

W czasie trwania studiów należał do Młodzieży Wszechpolskiej.

W Warszawie we wrześniu 1939 r. wciągnięty został do Związku Jaszczurczego.

ŚZŻAK, Lwowskie koło AK

Od 05.1941 r. członek NOW. Od 08.1942  do 11.1942 r. był oficerem do spraw uzbrojenia w Komendzie Okręgu Lublin NOW.

Kierownik łączności w KG NOW w Warszawie, w sierpniu 1943 r. wysłany do Lwowa. Zastępca komendanta Okręgu NOW. Po aresztowaniu komendanta A. Mireckiego, został Komendantem Okręgu.

Po scaleniu NOW z AK był oficerem dla spraw oddziałów partyzanckich w Okręgu Lwów. W 08.1943 r. został wysłany z Warszawy do Lwowa na stanowisko zastępcy komendanta Okręgu NOW. W 1944 r. organizował oddział samoobrony w rejonie Żółkwi przed atakami UPA.

Zastępca, a następnie komendant Okręgu NOW.

Kierownik łączności w Komendzie Głównej NOW.

Końcem 01.1945 r. grupa żołnierzy NOW pod jego dowództwem przeprowadziła akcję na “Gastronom”. W Komendzie Okręgu Lwów NIE objął funkcję kierownika referatu organizacyjnego. W grudniu udał się do Lublina, gdzie nawiązał kontakt z tamtejszą komendą NOW.

Aresztowany przez wojskowy kontrwywiad “Smiersz” we Lwowie 03.03.1945 r., więziony we Lwowie. Około 25.05.1945 roku zawieziony na “proces 16”. Przebywał w więzieniach na Łubiance i Butyrkach, na rozprawę go nie stawiono. W połowie 1945 r. przewieziono go do Lwowa, gdzie 15.09.1945 r. został skazany przez sowiecki Trybunał Wojenny na karę śmierci, z zmianą na 20 lat pracy katorżniczej.

Od 02.1946 r. więziony w Workucie. Do Polski przybył 21.06.1957 r.

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Krzyż Partyzancki

Grzywacz Bernard, Krąg Workuty, Ośrodek KARTA, Warszawa 2004.

FOK, Archiwum Wschodnie, sygn. AW I/0879;

Mazur G., Skwara J., Węgierski J., Kronika 2350 dni wojny i okupacji Lwowa 1 IX 1939 – 5 II 1946, Katowice 2007, s. 366, 395, 436, 476, 519, 553, 559, 567, 577;

Mazur G., Węgierski J., Konspiracja lwowska 1939-1944: słownik biograficzny, Katowice 1997, s. 74-75;

Radomski J., Z lwowskiej Armii Krajowej przez Czerwoną Armię do niewoli niemieckiej, Kraków 2002, s. 17;

Spis polaków, którzy spędzili lata po II wojnie światowej, na zasadzie sowieckich trybunałów wojennych w łagrach Workuty, nr 345, (bdmw), maszynopis w zbiorach Archiwum Muzeum Okręgu Wileńskiego AK “Wiano” w Łodzi;

Węgierski J., Armia Krajowa na Zachód od Lwowa, Kraków 1993, s. 64;

Węgierski J., Komendy Lwowskiego Obszaru i Okręgu Armii Krajowej 1941-1944, Kraków 1997, s. 61, 77, 413;

Węgierski J., Lwowska konspiracja narodowa i katolicka 1939-1947, Kraków 1994, s. 10, 14, 73-78, 80, 88-89, 94, 122, 189-190, 194, 199, 201, 204;

Węgierski J., W lwowskiej Armii Krajowej, Warszawa 1989, s. 54, 252;

ŚZŻAK Okręg Dolnośląski, teczka osobowa Bernarda Grzywacza.