Ukończyła gimnazjum w 1917 roku. Następnie rozpoczęła studia na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Lwowskiego, których nie ukończyła. Później podjęła naukę w Krajowej Szkole Ogrodniczej w Wólce Kapitańskiej pod Lwowem. W roku akademickim 1917-1918 odbyła tam kursy ogrodniczy i pszczelarski. W pierwszej połowie lat dwudziestych studiowała na Wydziale Rolniczo-Lasowym Politechniki Lwowskiej. W 1923 roku uzyskała tam stopień inżyniera-rolnika.

W latach 1923-1926 pracowała na stanowisku asystentki w Katedrze Uprawy Roli i Roślin na Wydziale Rolniczo-Lasowym Politechniki Lwowskiej. Następnie do 1 grudnia 1928 roku prowadziła Zakład Hodowli Roślin w Ordynacji Wysuckiej na Pokuciu należącej do Cyryla Czarkowskiego-Golejewskiego. Równocześnie zarządzała jednym z folwarków tej ordynacji. Od 14 listopada 1929 roku pracowała w Zakładzie Oceny Nasion Państwowego Instytutu Naukowego Gospodarstwa Wiejskiego we Lwowie.

Do wiosny 1940 roku pracowała w Stacji Botaniczno-Rolniczej Państwowego Instytutu Naukowego w Puławach. Następnie krótko pracowała w Stacji Ochrony Roślin. Później została zatrudniona jako robotnica fizyczna w uniwersyteckim Ogrodzie Botanicznym. Latem 1941 roku powróciła do pracy w Stacji Ochrony Roślin. Następnie podjęła pracę w Katedrze Botaniki Lwowskiego Politechnicznego Instytutu na stanowisku adiunkta.

Po wojnie przeniosła się z Lwowa do Krakowa, gdzie rozpoczęła pracę jako przewodnik turystyczny. Następnie przeprowadziła się do Opola. Została tam zatrudniona w Państwowym Zakładzie Hodowli Roślin. Po odzyskaniu wolności w 1955 roku pracowała w Wojewódzkiej Stacji Oceny Nasion w Opolu jako starszy agronom, a następnie jako kierownik ekspozytury tej stacji w Głubczycach.

Od 2 kwietnia 1939 roku zasiadała w Radzie Sekretariatu Porozumiewawczego Polskich Organizacji Społecznych we Lwowie.

Od kwietnia 1929 roku należała do Związku Legionistek Polskich. Od 1932 roku była wiceprezesem, a od marca 1933 roku prezesem oddziału lwowskiego. Od maja 1937 roku była członkinią zarządu Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny we Lwowie.

Po zakończeniu akcji „Burza” nadal kierowała swym oddziałem, lecz w ramach organizacji NIE.

Do pracy w ZWZ we Lwowie zaangażowała ją Bronisława Wysłouchowa. Po aresztowaniu Wysłouchowej w styczniu 1941 roku Emilia Maleczyńska utraciła kontakt z ZWZ. Do pracy konspiracyjnej powróciła w sierpniu 1941 roku. Wkrótce została kierowniczką referatu szyfrów w Oddziale V/K Komendy Obszaru Lwów. Od 22 grudnia 1943 roku pełniła obowiązki szefa Oddziału V/K Komendy Obszaru. Na stanowisko to została mianowana 15 lutego 1944 roku.

Szyfrantka. Do 15.02.1944 r. pełniąca obowiązki szefa Oddziału łączności konspiracyjnej.

Od 1.08.1944 r. do 31.08.1945 r. była szefem Oddziału Vk (łączności konspiracyjnej) w organizacji „Nie”.

Od 15 grudnia 1918 do 20 lipca 1919 roku brała udział w obronie Lwowa w szeregach Ochotniczej Legii Kobiet.

21 grudnia 1948 roku została aresztowana w Krakowie. Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie skazał ją na dziesięć lat pozbawienia wolności. Karę odbywała w więzieniach w Warszawie, Fordonie, Bydgoszczy, Inowrocławiu. 14 maja 1955 roku została przedterminowo zwolniona.

Krzyż Orląt Lwowskich

Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami

wniosek o Krzyż Walecznych

Jest autorką wspomnień dotyczących działalności konspiracyjnej w ZWZ-AK.

Balbus T., „Ostatni kapitanowie”. Epilog Komendy Obszaru Lwowskiego „Nie” ewakuowanej na ziemie zachodnie Polski, „Pamięć i Sprawiedliwość”, nr 1/2, 2002, s. 158, 165;

Fundacja CDCN, Wykaz fotografii i filmów ze zbioru Jerzego Węgierskiego dotyczących organizacji konspiracyjnych okresu wojny i okupacji na terenie Małopolski Wschodniej, nr 275, 276, 277;

Maleczyńska Emilia (1899-1981), [w:] Mazur Grzegorz, Węgierski Jerzy, Konspiracja lwowska 1939-1944: słownik biograficzny, Katowice 1997, s. 119-120;

Pempel S., ZWZ-AK we Lwowie: 1939-1945, Warszawa 1990, s. 85;

Węgierski J., Komendy Lwowskiego Obszaru i Okręgu Armii Krajowej 1941-1944, Kraków 1997, s. 51, 262, 265-266, 268, 271, 414;

Węgierski J., W lwowskiej Armii Krajowej, Warszawa 1989, s. 28, 249, 278.

W 1947 roku poślubiła Tadeusza Trębickiego (1891-1977).