Ukończyła filologię polską w 1953 r.

Pracowała jako korektorka w Echu Krakowa, redaktor prac naukowych w instytucie zootechnicznym w Krakowie i jako nauczycielka j. polskiego w szkołach ponadpodstawowych w Krakowie. Od 1980 r. została przeniesiona na przymusową emeryturę.

Od 198 do 1989 była członkiem NSZZ Solidarność i redaktor naczelna podziemnych pism dla młodzieży szkół ponadpodstawowych „Promieniści”, „Staszek” i książek. W czasie stanu wojennego prowadziła kartotekę aresztowanych uczniów i organizowała ostrzeżenia zagrożonym.

ŚZŻAK

Od momentu wkroczenia sowietów działała w tajnym harcerstwie. Od 1940 r. do 12.1941 r. działał w komórce „Konfederacja” jako kolporterka. Po wkroczeniu Niemców do Lwowa była łączniczką Stanisława Wasylewskiego.

Prowadziła punkt kontaktowy, w swoim mieszkaniu przy ul. Paulinów miała skrzynkę pocztową. Roznosiła rozkazy od górnego Łyczakowa (Zakład Głuchoniemych) oraz broń.

Łącznika Henryka Kozińskiego “Narocz”

Ukrywała się w Zofiówce, później przy ul. Marii Magdaleny 3 u neurologa dr Neugebauera i jego córki Zofii. Na lewych papierach na nazwisko Jadwiga Popowicz przewieziona ze Lwowa do Warszawy przez prof. Izydorę Dąbską „Stanisława”. Umieszczona w szpitalu przy ul. Filtrowej jako pacjentka. Otrzymała kontakt do Stefana Mirowskiego „Bolek”, „Prawdzic”, „Radlewicz” – komendant chorągwi Warszawskiej Szarych Szeregów i członek Głównej Kwatery Szarych Szeregów. Otrzymała przydział do okręgu „Ochota” do grup szturmowych do 2 plutonu 3 kompanii batalionu „Zośka” (dowódcą był podchorąży Iwo Rygiel ps. „Boguś”). Do wybuchu powstania pełniła funkcje łączniczki bojowej, zajmowała się głównie przechowywaniem i przenoszeniem broni. Podczas Powstania pracowała jako łączniczka i sanitariuszka w obwodzie AK Ochota

Od 13 października 1943 do 15.04.1944 przebywała w więzieniu na Łąckiego we Lwowie, aresztowana w RGO (gdzie pracowała) w związku z dużą wsypą na ulicy Paulinów. Aresztowano również „pułkownikową” Sziwejkowską, grupę ukrywających się tam i broniących się jeńców francuskich zbiegłych z Cytadeli i oboje jej rodziców. Mimo ciężkiego śledztwa i stosowanych środków przymusu nie wydała nikogo. Dostała nakaz symulowania choroby ślepej kiszki. Przebywała w areszcie do momentu odbicia przez grupę Kedyw, kiedy próbowano ją przewieźć do szpitala przy ul. Rappaporta, gdzie miała być operowana.

Została aresztowana 9/10.08.1944 r. Przebywała w obozie niemieckim we Frankfurcie nad Odrą i wreszcie w Brandenburgu nad Havelą, gdzie została wyzwolona. W obozie została aresztowana za rzekomą współpracę z Inteligente Service. Pieszo z obozu przeszła do Polski, do Warszawy a później do Krakowa

ŚZŻAK Okręg Małopolska (Kraków-Wschód), teczka osobowa Marii Oberc;

ŚZŻAK Okręg Lwów (Kraków), teczka osobowa Marii Oberc;

Węgierski J., W lwowskiej Armii Krajowej, Warszawa 1989, s. 293.