Uczęszczał do gimnazjum w Tarnowie. Maturę uzyskał w 1915 roku w Wiedniu.

W sierpniu 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich i służył w 3 Pułku Piechoty. W połowie 1915 r. został przeniesiony do 6 Pułku Piechoty i awansowany do stopnia podporucznika. Od sierpnia 1917 r. służył w Polskim Korpusie Posiłkowym, gdzie pełnił funkcję dowódcy 9 kompanii 3 Pułku Piechoty II Brygady. Brał udział w bitwie pod Rarańczą.

Od czerwca 1920 r. jako oficer Wojska Polskiego, służył w Dowództwie Okręgu Generalnego Kielce, następnie w 9 Pułku Piechoty oraz w 70 Pułku Piechoty.

W latach 1927-1929 był słuchaczem Wyższej  Szkoły Wojskowej w Warszawie. Po ukończeniu kursu – we wrześniu 1929 r. został przeniesiony do dowództwa 2 Dywizji Piechoty Legionów w Kielcach na stanowisko szefa sztabu. 23 października 1931 r. wyznaczono go na stanowisko dowódcy 1 Batalionu Strzelców w Chojnicach. Następnie pełnił funkcję dowódcy I Batalionu w 6 Pułku Strzelców Podhalańskich. W 1934 r. został awansowany do stopnia podpułkownika dyplomowanego i mianowany szefem sztabu DOK IX Brześć nad Bugiem.

Od 1938 r. dowódca 6 Pułku Strzelców Podhalańskich.

W czasie kampanii wrześniowej dowodził 6 Pułkiem Strzelców Podhalańskich. Udało mu się uniknąć niewoli i przedostał się do Warszawy.

Na przełomie 1939 i 1940 r.  prowadził w Warszawie przedsiębiorstwo handlu nieruchomościami.

W czasie nauki w tarnowskim gimnazjum należał do Drużyn Strzeleckich.

We 09.1941 r. został mianowany szefem sztabu Komendy Obszaru Lwowskiego (Obszaru nr 3) ZWZ-AK, gdzie używał pseudonimów „Leon” i „Stefan” oraz przybranego nazwiska „Zalewski”.

Szef sztabu Komendy Obszaru od 5.09.1941 r. do 3.12.1942 r.

W grudniu 1939 r. wstąpił do Służby Zwycięstwu Polski i został szefem Wydziału II Komendy Okręgu Warszawa Miasto. W tym czasie używa pseudonimów „Koniak” i „Leliwa”. Funkcję tę pełnił również po przemianowaniu SZP na ZWZ. 

Aresztowany w nocy z 3 na 4 grudnia 1942 pod nazwiskiem Zalewski, początkowo uważany był za szefa Oddziału II Komendy Głównej AK. W czasie śledztwa zaproponowano mu wyjście na wolność pod warunkiem umożliwienia Gestapo dotarcie do gen. Stefana Roweckiego, propozycja ta została przez niego odrzucona. Został przewieziony na Pawiak, a w dniu 13 maja 1943 wywieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, gdzie oznakowany został numerem obozowym 161408.

W trakcie pobytu w obozie brał czynny udział w konspiracji obozowej. W dniu 11 października 1943 został rozstrzelany.

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (1922),

Virtuti Militari 5 klasy (1922),

Order Odrodzenia Polski 5 klasy (1936),

Złoty Krzyż Zasługi (1931),

Krzyż Niepodległości (1931),

Krzyż Walecznych (czterokrotnie).

Bielański R., „Góra-Dolina” Adolf Pilch, Warszawa 2007, s.;

CDCN, Archiwum Tarnopolskie Czesława Blicharskiego, P. Woźniak, Armia Krajowa Okręg Tarnopolski, sygn. akc. 1320/5/5, s. 131, 145;

Fundacja CDCN, Wykaz fotografii i filmów ze zbioru Jerzego Węgierskiego dotyczących organizacji konspiracyjnych okresu wojny i okupacji na terenie Małopolski Wschodniej, nr 0202D, 202;

Kunert A.K., Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1944, t. 1, Warszawa 1987, s.;

Mazur G., Skwara J., Węgierski J., Kronika 2350 dni wojny i okupacji Lwowa 1 IX 1939 – 5 II 1946, Katowice 2007, s. 220, 233, 256, 258, 308, 313, 331, 341, 308;

Mazur G., Węgierski J., Konspiracja lwowska 1939-1944: słownik biograficzny, Katowice 1997, s. 56-57;

Organizowanie Lwowskiego Obszaru ZWZ – AK na przełomie lat 1941 – 1942. Relacja Lecha Sadowskiego pseud. „Wasyl”, „Sławek” i „Sędzia”, Warszawa 1967, maszynopis w zbiorach BJ, sygn. Przyb. 446/01, s. 6, 12, 18, 29;

Pempel S., ZWZ-AK we Lwowie: 1939-1945, Warszawa 1990, s. 44, 47, 80, 81;

Polaczek J., Zarys wspomnień z działalności w Ruchu Oporu grudzień 1975 r., (bdmw), rękopis w zbiorach BJ, sygn. Przyb. 448/01, s. 29;

Pilch A., Partyzanci trzech puszcz, oprac. Krajewski K., Rudnicka A., Kraków 2013, s.;

Rychter J., Spis dowódców ZWZ-AK, (bdmw), rękopis w zbiorach MAK;

Strokosz O., W Armii Krajowej – z Zaolzia przez okupowany Lwów do III-ciej Rzeczypospolitej, oprac. Kwiek J., Kraków 1994, s. 26;

Tomaszewski B., Węgierski J.,  Zarys Historii Lwowskiego Obszaru ZWZ-AK, Warszawa 1987, s. 10, 12;

Węgierski J., Armia Krajowa w okręgach Stanisławów i Tarnopol, Kraków 1996, s. 117;

Węgierski J., Komendy Lwowskiego Obszaru i Okręgu Armii Krajowej 1941-1944, Kraków 1997, s. 17, 35-36, 38, 40, 94, 100, 121-122, 128, 164-165, 167-168, 170, 192-193, 260, 315-316;

Węgierski J., Obsada osobowa lwowskiego obszaru SZP-ZWZ-AK-NIE w latach 1939-1945, Kraków 2000, s. 32;

Węgierski J., W lwowskiej Armii Krajowej, Warszawa 1989, s. 15, 16, 27, 28, 36, 38, 244;

Wiąk W.J., Struktura organizacyjna Armii Krajowej 1939-1944, Warszawa 2003, s. 230.

Z aresztowaniem Dobrzańskiego wiąże się sprawa Stanisława Vacqueret – szefa Oddziału II w Komendzie Okręgu Stanisławów, a od jesieni 1942 r. Oddziału II B Komendy Obszaru nr 3, który miał zadenuncjować Dobrzańskiego i kasjerkę Obszaru – Marię Chęcińską na Gestapo.