Ukończył gimnazjum w Żółkwi.

Został mianowany podporucznikiem w 1934 r. Jako młody oficer 52 pp. w październiku 1938 r. brał udział w akcji dywersyjnej na Rusi Zakarpackiej, a już w pierwszych miesiącach 1939 r. został dowódcą plutonu narciarskiego, który uczestniczył w ochronie tamtejszego pogranicza.

W wojnie obronnej został dowódcą 2 komp. ckm w 52 pp. Po rozbiciu oddziałów we wrześniu 1939 r. wrócił w rodzinne strony i do sierpnia 1940 r. ukrywał się po stronie okupanta niemieckiego.

Po dekonspiracji jako przedwojenny oficer WP udał się na okupacyjną stronę sowiecką. Podczas przekraczania granicy został schwytany i wciągnięty do wywiadu sowieckiego przeciw Niemcom. Od tego czasu kilkukrotnie przekraczał linię demarkacyjną, będąc już zakonspirowany w ZWZ jako kurier. Ostatni raz przeszedł na stronę sowiecką w 1941 r. na 4 dni przed wybuchem wojny Niemiecko-Sowieckiej. Po zajęciu przez Niemców Małopolski Wschodniej ukrywał się, aż do czerwca 1942 r. kiedy to nawiązał kontakt z AK w Złoczowie. Ze Złoczowa został skierowany w lipcu 1942 r. do Tarnopola. Od sierpnia 1942 r. pełnił obowiązki komendanta Inspektoratu Tarnopol. W tym czasie podniósł dwukrotnie stan liczebny żołnierzy AK – zorganizował 34 plutony w 5 kompaniach. W październiku 1942 r. został szefem Oddziału II b po odejściu “Berka” i tę funkcję łączył razem z funkcją zastępcy komendanta Inspektoratu Tarnopol, aż do listopada 1942 r. Ponownie został mianowany na stanowisko komendanta Inspektoratu Tarnopol w marcu 1943 r., następnie w lecie 1944 r. został oddelegowany na stanowisko szefa sztabu Okręgu Tarnopol. Funkcja komendanta Okręgu została mu powierzona w styczniu 1945 r. (po aresztowaniu Bronisława Zawadzkiego) i pełnił ją do końca 1945 r. W wyniku repatriacji został przesiedlony na tzw. Ziemie Odzyskane. Według Jego relacji funkcję komendanta Okręgu Tarnopol sprawował do kwietnia 1947 r., na skutek zerwania kontaktów osobistych z komendantem Obszaru Lwów podpułkownikiem Władyką.

Komendant Inspektoratu Tarnopol, szef Oddziału II b, komendant Okręgu Tarnopol

Po akcji “Burza” zaczął utrzymywać kontakty z Komendą Obszaru “NIE” we Lwowie. Według Jego relacji zadaniem dla ocalałych ognisk konspiracji w Okręgu było przeorganizowanie i zrywanie kontaktów z ludźmi niepewnymi. Ponadto organizowano obrony przed atakami UPA, pomoc aresztowany i zagrożonym, przerzucaniem zdekonspirowanych żołnierzy AK za San, wstrzymanie przesiedleń ludności polskiej z województwa lwowskiego oraz “zachowanie ciągłości ideowo-politycznej AK”. Podczas swojej działalności w organizacji “NIE” przebywał w Zbarażu do 11.1945 r., do czasu wyjazdu na zachód. W Gliwicach zaczął organizować eksterytorialny Okręg Tarnopolski WiN-u krypt. BBS-i, “Karkonosze”. Obszarem działania Okręgu były miejscowości na Górnym Śląsku i w Małopolsce. Na początku 04.1947 r. opuścił Gliwice i pod nazwiskiem Bolesław Prześlak wyjechał do Elbląga, gdzie się ukrywał aż do 25.07.1956 r. Wtedy został zatrzymany przez miejscowe władze UB i przekazany władzom w Zielonej Górze. Uchronił się przed aresztowaniem, gdyż zastosowano wobec niego amnestię.

W czasie “Burzy” pełnił funkcję szefa Sztabu Okręgu Tarnopol. W trakcie trwania “Burzy” udał się do Chodaczkowa, gdzie miał mieścić się sztab Komendy Okręgu. Nie udało mu się tam dotrzeć, gdyż został zatrzymany w Zabojkach przez Armię Czerwoną, jednak udało mu się wykupić z rąk sowieckich i wrócić do Tarnopola.

Karol Żeglin – brat “Ordona”, kreślarz AK;

Olga Żeglin – żona “Ordona”, kierowniczka łączności konspiracyjnej Inspektoratu Tarnopol.

CDCN, Archiwum Tarnopolskie Czesława Blicharskiego, Cz. Blicharski, Słownik Biograficzny Tarnopolan, t. VI, sygn. 1320/6/1F, s. 1329;

CDCN, Archiwum Tarnopolskie Czesława Blicharskiego, P. Woźniak, Armia Krajowa Okręg Tarnopolski, sygn. akc. 1320/5/5, s. 103, 259, 281;

CDCN, Papiery Jerzego Węgierskiego, Okręg Tarnopol AK, sygn. 1551(2), s. 3, 22;

FOK, Archiwum Wschodnie, sygn. AW I/0917;

Balbus T., “Ostatni kapitanowie”. Epilog Komendy Obszaru Lwowskiego “Nie” ewakuowanej na ziemie zachodnie Polski, “Pamięć i Sprawiedliwość”, nr 1/2, 2002, s. 159;

Mazur G., Okręg Tarnopol Armii Krajowej, [w:] Armia Krajowa. Rozwój organizacyjny, (red.) K. Komorowski, Warszawa 1996, s. 303, 313;

Mazur G., Z dziejów Okręgu Tarnopol AK;

Relacja Bronisława Żeglina, Elbląg 1988, maszynopis w zbiorach CDCN – BJ, sygn. 5-2, s. 5, 10;

Rychter J., Spis dowódców ZWZ-AK, (bdmw), rękopis w zbiorach MAK;

Węgierski J., Armia Krajowa w okręgach Stanisławów i Tarnopol, Kraków 1996, s. 125, 148, 264, 268, 269, 286, 287.