Uczęszczał do Seminarium Nauczycielskiego w Czortkowie.

01.10.1936 r. ukończył kurs oficerski Związku Strzeleckiego, a już 19.03.1937 r. dostał nominacje na kompanijnego Z.S. w Tarnopolu. Potem oddelegowany do 54 pp.

W czasie wojny obronnej w 1939 r. walczył dowodził plutonem w 54 pp. w Tarnopolu.

Nauczyciel w Czortkowie.

Zaprzysiężony do ZWZ razem w listopadzie 1941 r., a następnie został dowódcą kompanii w jednej z dzielnic w Tarnopolu. W marcu 1942 r. został przedstawiony płk. Studzińskiemu jako sprawdzony dowódca organizacji. W połowie marca został oddelegowany do pow. Skatał, aby tam zorganizować konspirację. Od września 1942 r., został pierwszy komendantem Obwodu Skałat. Prawdopodobnie na początku 1943 r. powrócił do Tarnopola i tam rozpoczął od maja 1943 r. organizować kursy Szkoły Podchorążych i Podoficerów.

Komendant Obwodu Skałat, dowódca Kedywu Obwodu, zastępca komendanta Obwodu, od 15 września 1943 r. komendant Obwodu Tarnopol.

Po zakończeniu akcji “Burza” w Tarnopolu razem z Piotrem Woźniakiem podjął się działalności antykomunistycznej. Początkowo drukował ulotki i komunikaty o wydarzeniach, które rząd radziecki chciał zatuszować np. te dotyczące wkładu Polaków podczas walk o Warszawę czy Monte Cassino. Wydawał powielane pismo konspiracyjne “Informator” razem z Woźniakiem. Zdekonspirowany we wrześniu 1944 r. został przerzucony z Tarnopola do Lwowa, gdzie kontynuował działania w ramach organizacji “NIE”.

Po kpt. Żeglinie objął komendę Inspektoratu Tarnopol podczas Akcji “Burza”.

28.01.1944 r. aresztowany przez Gestapo, odbity jednak przez patrol Kedywu pod koniec 02.1944 r. Według innej relacji został aresztowany pod koniec 1943 r. lub początkiem 1944 r. Jako żołnierz AK został poddany śledztwu przez co nie został stracony przez Gestapo. Gdy front się zbliżył do Tarnopola w marcu 1944 r. udało się go uratować z więzienia, został wykupiony za biżuterię żony, tuż przed wkroczeniem Armii Czerwonej.

W październiku 1944 r. został zatrzymany przez NKWD razem z pchor. Szlagorem “Rysiem” podczas przenoszenia maszyny do pisania. Szlagora zwolniono, a Wolskiego zabrano do jego domu celem zrobienia rewizji, udało mu się wtedy uciec. Ukrył się w klasztorze dominikanów, a po otrzymaniu fałszywych papierów został przewieziony do Lwowa w beczce. Ponownie aresztowany we Lwowie w lutym 1945 r., gdyż został wydany przez konfidenta Ludwika Sawickiego (byłego członka AK, prawdopodobnie już w konspiracji działał jako agent NKWD). Podczas obławy, jego dom został ostrzelany przez NKWD. Rannego “Wrzosa” dodatkowo pobito i nieprzytomnego zabrano do więzienia. 24 kwietnia 1945 podczas rozprawy przed specjalnym Sądem Wojennym we Lwowie skazano go na 25 lat więzienia. W Norylsku przebywał prawdopodobnie od 1945 r., pracował tam w kopalni Niklu 1000 m p. p. m. Podczas pobytu w łagrach utrzymywał kontakt listowny z żoną. Zmarł w Norylsku w marcu 1956 r. na zawał serca, tuż przed możliwym powrotem do kraju.

BJ, sekcja rękopisów, P. Woźniak, Z niw i ugorów mego życia, t. II, sygn. akc. 9/85, s. 135, 136, 139, 155, 213, 217-223, 233-235;

CDCN, Archiwum Tarnopolskie Czesława Blicharskiego, Cz. Blicharski, Słownik Biograficzny Tarnopolan, t. VI, sygn. 1320/6/1F, s. 1264;

CDCN, Archiwum Tarnopolskie Czesława Blicharskiego, P. Woźniak, Armia Krajowa Okręg Tarnopolski, sygn. akc. 1320/5/5, s. 70, 71, 72, 104, 248, 259, 260, 266, 268, 269, 273;

CDCN, Papiery Jerzego Węgierskiego, Okręg Tarnopol AK, sygn. 1551(2), s. 9;

FOK, Archiwum Wschodnie, sygn. AW I/0714;

FOK, Archiwum Wschodnie, sygn. AW I/0742A;

Mazur G., Okręg Tarnopol Armii Krajowej, [w:] Armia Krajowa. Rozwój organizacyjny, (red.) K. Komorowski, Warszawa 1996, s. 313;

Rychter J., Spis dowódców ZWZ-AK, (bdmw), rękopis w zbiorach MAK;

Węgierski J., Armia Krajowa w okręgach Stanisławów i Tarnopol, Kraków 1996, s. 152, 154, 266, 267, 268.