Uczył się w szkole powszechnej w Nowo Święcianach,, następnie od 1938 r. uczęszczał do gimnazjum im. Józefa Piłsudskiego w Starych Święcianach. Do wybuchu wojny ukończył jedną klasę.

W czerwcu 1938 r. ukończył Kurs Informacyjny Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej organizowany za pośrednictwem szkoły w Nowo Święcianach.

Zatrudniony na stacji kolejowej Nowo Święciany.

Należał do Związku Harcerstwa Polskiego, do drużyny harcerskiej im. B. Głowackiego w Nowo Święcianach, podległej Komendzie Wileńskiej Chorągwi Harcerzy.

Początkowo był żołnierzem 9 patrolu 23 Ośrodka Dywersyjnego Ignalino-Nowe Święciany. Od maja 1944 r. należał do 5 Brygady „Łupaszki”, „Brygada Śmierci” (pluton sierż. Mieczysława Kitkiewicza „Kitka”). Zajmował się zbieraniem, magazynowaniem broni oraz dywersją i sabotażem na komunikacyjnych szlakach kolejowych. Kolportował też konspiracyjne pisma, m.in.: „Niepodległość”. Został zdekonspirowany w marcu 1944 r. Włączył się w działalność partyzancką, w kompanii szturmowej 5 Wileńskiej Brygady „Łupaszki”.

Zastępca dowódcy 9 patrolu.

Od początku 1946 r. należał do partyzanckiej 5 Wileńskiej Brygady, pełnił funkcję dowódcy szwadronu. Działał na białostocczyźnie i na Pomorzu. 19 maja 1946 r. przeprowadził udaną akcję na terenie powiatów: Starogardu Gdańskiego i Kościerzyny. Poruszając się samochodem partyzanci rozbroili siedem posterunków MO i placówkę UB. Z rozkazu „Żelaznego” rozstrzelano pięciu funkcjonariuszy UB, w tym sowieckiego oficera NKWD, niszcząc w ten sposób siatkę aparatu represji na Pomorzu i na dłuższy czas destabilizując miejscowy aparat komunistyczny.

Na początku czerwca 1946 r.  po starciu z UB w rejonie Dzierzgonia i Sztumu został ranny i umieszczony w majątku Czernin. 28 czerwca 1946 r. funkcjonariusze UB z Malborka trafili do Czernina, gdzie przypadkowo natknęła się na „Żelaznego”. Zginął w walce, od wybuchu granatu rzuconego przez jednego z milicjantów.

W lipcu 1944 r. został przymusowo wcielony do II Armii ludowego Wojska Polskiego, zdezerterował w październiku 1944 r.

W latach 1940-1941 kilkukrotnie aresztowany przez NKWD pod zarzutem działalności konspiracyjnej.

Poległ w trakcie starcia z funkcjonariuszami UB.

Krzyż z Mieczami Orderu Krzyża Niepodległości

Borkowski Ł., „Żelazny” od „Łupaszki”. Ppor. Zdzisław Badocha (1925–1946), Katowice–Warszawa 2017, passim;

Lejman T., Niepełny wykaz uczestników 23 Ośrodka Dywersyjnego służących w latach 1941-1945, (bdmw), w zbiorach Tomasza Lejmana;

Łabuszewski T., 5 Brygada Wileńska na Pomorzu, Warmii i Mazurach 1945-1947, Warszawa 2017, s. 402;

Zdzisław Badocha [w:] Konspiracja i opór społeczny w Polsce 1944-56 – słownik biograficzny, tom 1, Wydawnictwo IPN, Kraków – Warszawa – Wrocław 2002, s. 17-19.

W 2019 r. wyprodukowano film w reżyserii Marcina Maślanki pt.: „Żelazny. Legenda wileńskiej partyzantki”, opowiadający o losach Zdzisława Badochy.