W latach 1915-1921 uczęszczał do szkoły powszechnej w swojej rodzinnej miejscowości. Po maturze, którą uzyskał w 1929 r., w Gimnazjum im. Stanisława Konarskiego w Oświęcimiu, wstąpił do Szkoły Policyjnej w Mostach Wielkich (woj. lwowskie).

Zmobilizowany 1.09.1939 r., walczył w obronie Warszawy, po czym w 11.1939 r. lub na początku 1940 r. udało mu się przedostać przez Węgry i Jugosławię do Francji, gdzie wstąpił do Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich. Walczył w bitwie o Narwik. Po klęsce Norwegii wrócił do Francji, gdzie jego oddział walczył o Bretanię. Po kapitulacji Francji przedostał się latem 1940 r. do Wielkiej Brytanii, gdzie został włączony do 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej gen. Stanisława Sosabowskiego.

Pełnił służbę w Policji Państwowej. Do 1939 r. prowadził zajęcia sportowe w szkołach w Łucku i Warszawie.

Do Polski został zrzucony w nocy z 17/18.02.1943 r. Wiosną 1943 r. został skierowany do Okręgu Lwów AK. Inicjował i organizował wiele akcji bojowych.

Objął dowództwo Rejonu dywersyjnego Lwów–Miasto, dowodził też kompanią Kedywu – Śródmieście.

Dowodził kompanią żołnierzy Armii Krajowej, która wyzwalała Śródmieście, opanowała m.in. budynek Politechniki Lwowskiej.

We Francji i pod Narvikiem służył w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Podhalańskich. Natomiast w Anglii przydzielony został do 1. dywizjonu art. plot. i 1. SBSpad.

Został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa na początku 11.1945 r. Został oskarżony o współpracę z obcym wywiadem i próbę obalenia ustroju i skazany na karę śmierci. Mieszkańcy rodzinnych Babic zebrali wówczas ponad 100 podpisów z prośbą o ułaskawienie do Prezydenta RP Bolesława Bieruta. Kary nie wykonano, lecz zamieniono na 15 lat pozbawienia wolności. Na mocy amnestii 8.05.1956 r. został zwolniony, a w 1968 r. zrehabilitowany.

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari

Krzyż Walecznych – trzykrotnie

Krzyż Wojenny z Mieczem, z 1942 r.

Croix de Guerre z Palmą

Akta Głównej Komisji Weryfikacyjnej ze zbiorów Studium Polski Podziemnej w Londynie, sygn. KW1 8473;

Cyra A., Cichociemny z Babic: major Piotr Szewczyk (1908-1988), Oświęcim 2000, Warszawa 2006 ​MON Departament Wychowania i Promocji Obronności, wydanie III uzupełnione Oświęcim -Tułowice 2016;

Pempel S., ZWZ-AK we Lwowie: 1939-1945, Warszawa 1990, s. 100;

Spis dowódców ZWZ-AK Jana Rychtera w Muzeum AK w Krakowie;

Tochman K., Słownik biograficzny, Rzeszów 2002;

Tucholski J., Cichociemni, Warszawa, 1988, s. 422;

Tucholski J., Cichociemni i spadochroniarze 1941-1956, s. 80-82, 157-158, 160;

Węgierski J., Armia Krajowa na południowych i wschodnich przedpolach Lwowa, Kraków 1994, s. 192-193;

Węgierski J., Komendy Lwowskiego Obszaru i Okręgu Armii Krajowej 1941-1944, Kraków 1997, s. 60, 138, 362, 364, 367, 371, 376-377, 382-383;

Węgierski J., W lwowskiej Armii Krajowej, Warszawa 1989, s. 46, 53, 227;

Zmarli w Polsce, “Lwów i Kresy”, nr 3 (56), lipiec 1988, s. 75.

W 07.1945 r. przebywał w Wielkiej Brytanii. 15.10.1945 r. powrócił do Warszawy.