W 1922 r. uzyskał maturę w gimnazjum w Jarosławiu.

Jako uczeń gimnazjalny zgłosił się w listopadzie 1918 r. do organizowanej w Jarosławiu Gwardii Narodowej i brał udział w walkach z Ukraińcami. Potem służył w 5 Pułku Artylerii Ciężkiej, w której w 1920 r. uczestniczył w wojnie z bolszewikami. Po ukończeniu gimnazjum wstąpił do wojska. Skończył kurs Szkoły Podchorążych i Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu, następnie został przydzielony do 27 p.a.p. (późniejszy p.a.l.) we Włodzimierzu Wołyńskim, gdzie służył w stopniu porucznika. Był kilkukrotnie wysyłany do pułków lotniczych na kursy i staże obserwatorów lotniczych. Od 1932 r. był dowódcą plutonu, potem baterii w Szkole Podchorążych Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim, gdzie w 1936 r. awansował do stopnia kapitana.

W wojnie obronnej 1939 r. dowodził 2 baterią w 23 Dywizji Piechoty, a następnie w 95 Dywizji Artylerii Ciężkiej aż do 20 września 1939 r.

We Lwowie podjął pracę jako robotnik w firmie naftowej “Małopolska”. Następnie pracował jako kierowca i kierownik warsztatu stolarskiego.

Pracował w bazie PKS Warszawa-Ochota. Od 06.1946 r. zatrudniony jako kierowca domu wczasowego “Wiktoria” należącego do Ministerstwa Informacji i Propagandy. Następnie kierownik techniczny ekspozytury PKS w Karpaczu i później w Warszawie. W okresie 1962-1968 był starszym inspektorem technicznym w Ministerstwie Budownictwa. Później przeszedł na emeryturę.

Do Lwowa przybył 7 października 1939 r. i tam zaczął działać w konspiracji wojskowej, ale kontakt się z nią szybko urwał. Przy pomocy Stefana Pempla, skontaktował się z szefem sztabu Komendy Obszaru ppłk. Dobrzańskim, a ten wyznaczył go na stanowisko komendanta Dzielnicy Północnej w Inspektoracie Lwów-miasto. Wkrótce jednak jako zagrożonego we Lwowie wysłano go do Tarnopola, gdzie otrzymał pracę jako kierowca. Po przybyciu do Tarnopola płk. Franciszka Studzińskiego mianowanego na komendanta Okręgu miał mu przekazać zawiązki Okręgu i objąć stanowisko szefa sztabu, jednak zaczął pełnić funkcję szefa Wydziału I organizacyjnego. W marcu 1942 r. powrócił do Lwowa, gdyż doszło do nieporozumień między nim a Studziński. Następnie został skierowany do Okręgu Stanisławów.

Komendant Dzielnicy Północ Inspektoratu Rejonowego Lwów-Miasto do 11.1940 r.;

Pełniący obowiązki Komendanta Okręgu Tarnopol od 11-13.12.1941 r.;

Szef sztabu Komendy Okręgu Tarnopol od 13.12.1941 r. do 05.1942 r.;

Szef Oddziału I (Organizacyjnego) Komendy Okręgu Tarnopol od 5.02.1942 r.- 11.1943 r.;

Komendant Inspektoratu Rejonowego Stanisławów od 07.-12.11.1942 r.

Do 02.1945 r. utrzymywał kontakty ze lwowską komendą organizacji NIE.

Krzyż Niepodległości

Srebrny Krzyż Zasługi

Medal Wojska

CDCN, Archiwum Tarnopolskie Czesława Blicharskiego, Cz. Blicharski, Słownik Biograficzny Tarnopolan, t. VI, sygn. 1320/6/1F, s. 1232;

CDCN, Archiwum Tarnopolskie Czesława Blicharskiego, P. Woźniak, Armia Krajowa Okręg Tarnopolski, sygn. akc. 1320/5/5, s. 60;

CDCN, Papiery Jerzego Węgierskiego, Okręg Tarnopol AK, sygn. 1551(2), s. 24;

Mazur G., Okręg Tarnopol Armii Krajowej, [w:] Armia Krajowa. Rozwój organizacyjny, (red.) K. Komorowski, Warszawa 1996, s. 303;

Mazur G., Z dziejów Okręgu ZWZ-AK Tarnopol, [w:] “Kierunki”, 1987, nr 10;

Pempel S., ZWZ-AK we Lwowie: 1939-1945, Warszawa 1990, s. 50, 80;

Rychter J., Spis dowódców ZWZ-AK, (bdmw), rękopis w zbiorach MAK;

Strokosz O., W Armii Krajowej z Zaolzia przez okupowany Lwów do III Rzeczypospolitej, oprac. Kwiek J., Kraków 1994, s. 26;

Węgierski J., Armia Krajowa w okręgach Stanisławów i Tarnopol, Kraków 1996, s. 116 – 119;

Węgierski J., Obsada osobowa lwowskiego obszaru SZP-ZWZ-AK-NIE w latach 1939-1945, Kraków 2000, s. 96;

Węgierski J., W lwowskiej Armii Krajowej, Warszawa 1989, s. 16, 256, 263.