W latach 1920-1928 uczęszczał do VIII gimnazjum im. A. Witkowskiego w Krakowie, gdzie zdał egzamin maturalny. Był absolwentem i asystentem na Politechnice Lwowskiej.

W latach 1928-1938 studiował na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej. Uzyskał tam stopień inżyniera hydrotechnika.

W 1964 r. uzyskał stopień doktora nauk technicznych.

Od 10.1933 r. do 30.06.1934 r. kształcił się w Szkole Podchorążych Rezerwy Łączności w Zegrzu.

Brał udział w kampanii wrześniowej jako dowódca plutonu przydzielonego do dowództwa Armii “Karpaty”.

W roku akademickim 1931-1932 pracował jako asystent na Wydziale Ogólnym Politechniki Lwowskiej.

Po ucieczce z sowieckiej niewoli i powrocie do Lwowa podjął pracę w Instytucie Politechnicznym. Po zdobyciu Lwowa przez Niemców został zatrudniony w Głównym Urzędzie Technicznym.

Po opuszczeniu sowieckiego obozu został odesłany do Lwowa, gdzie pracował jako tragarz w przedsiębiorstwie “Promchim”. Do Polski wyjechał w 1950 r. Początkowo pracował przy budowie Huty im. Lenina w Krakowie. Następnie kierował Zakładem Badań i Doświadczeń Krakowskiego Zjednoczenia Budownictwa. Od 1970 roku pracował na Akademii Górniczo-Hutniczej w Zakładzie Ceramiki Międzyresortowego Instytutu Materiałów Budowlanych i Ogniotrwałych. Wykładał również na Politechnice Krakowskiej i Politechnice Wrocławskiej oraz Kielecko-Radomskiej Wyższej Szkole Inżynierii.

Członek grupy lwowskiej redagującej pismo “Semper Fidelis”.

W konspiracji od lutego 1940 roku. Od 02.1941 r. działał w ZWZ-2, jako szef łączności operacyjnej zorganizował siedem wyspecjalizowanych plutonów łączności. Był kierownikiem komórki produkującej radioaparaty nadawczo-odbiorcze.

Komendant rejonu III Dzielnicy Południowej Inspektoratu Lwów-miasto do 05.1942 r., kierownik działu V/k (łączności konspiracyjnej) w sztabie Inspektoratu Lwów-miasto do przełomu 03/04.1944 r., pełniący obowiązki szefa łączności operacyjnej (V/O) w Komendzie Okręgu Lwów, szefem był od 01.06.1944 r.

W trakcie akcji “Burza” zorganizował łączność radiową dowództwa 5 Dywizji Piechoty Armii Krajowej ze zgrupowaniami “Północ”, “Wschód” i “San”, a także łączność radiową oraz telefoniczną z dzielnicami.

Jego pierwsza żona Anna Woszczyńska (1907-1949) “Hanka” była łączniczką szefa Wydziału V/O Komendy Okręgu Lwów. Do AK należała również jego druga żona Joanna Stachowicz (zm. w 1980 r.) “Halunia”, “Kozica”, “Lila”, “Lilka”. Brat Jan (1907-1977) był kapralem podchorążym w Okręgu Kraków AK.

W czasie kampanii wrześniowej trafił do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozach jenieckich w Żydatyczach i Krasnem, skąd udało mu się zbiec w 10.1939 r. 31.07.1944 r. został aresztowany przez kontrwywiad radziecki w czasie odprawy oficerów AK w sztabie radzieckim. Był więziony we Lwowie i w Charkowie. Następnie kolejno przebywał w obozach w Riazaniu-Diagilewie, Czerepowcu oraz Griazowcu koło Wołogdy.

Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami (z dn. 11.11.1943 r.)

Jest autorem ponad 30 prac naukowych.

Mazur G., Węgierski J., Konspiracja lwowska 1939-1944: słownik biograficzny, Katowice 1997, s. 211;

Pempel S., ZWZ-AK we Lwowie: 1939-1945, Warszawa 1990, s. 99, 113, 124;

Rychter J., Spis dowódców ZWZ-AK, (bdmw), rękopis w zbiorach MAK;

Węgierski J., Armia Krajowa na południowych i wschodnich przedpolach Lwowa, Kraków 1994, s. 120;

Węgierski J., W lwowskiej Armii Krajowej, Warszawa 1989, s. 177, 255, 258.