W 1919 r. został przyjęty do gimnazjum w Drohiczynie. Po powrocie z wojska zaczął uczęszczać do gimnazjum w Siedlcach, utrzymując się z korepetycji.

Zdał maturę w Gimnazjum im. Bolesława Prusa w Siedlcach.

15 lipca 1920 r. wstąpił do wojska i został wcielony do 1 pap Leg. Syberyjskiej Brygady, z którego został zdemobilizowany w lutym 1921 r. w stopniu kaprala.

W 1925 r. po zdaniu matury w siedleckim gimnazjum i na jesień tego roku rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych w Warszawie, następnie uczęszczał do Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu, którą ukończył w 1928 r. i wówczas awansował na podporucznika. Po ukończeniu szkoły oficerskiej w 1928 r. został przydzielony do 1 pap Leg. w Wilnie, gdzie przebywał na różnych stanowiskach służbowych aż do 1935 r. Natomiast jeszcze w 1931 r. otrzymał awans na porucznika.

Następnie w latach 1935-1938 uczył się w Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Tytuł jego pracy dyplomowej brzmiał “Wpływ ustawodawstwa na produkcję zaopatrzenia wojennego”.

Gdy ukończył WSW został przydzielony do sztabu DOK II Lublin jako kierownik wydziału pieniężnego. W 1939 r. awansował na kapitana.

W czasie walk we wrześniu 1939 r. sztab DOK II został awakuowany do Kowla. 18 września otrzymał rozkaz wycofania się na południe w kierunku granicy z Rumunią. 19 września zostali zatrzymani i rozbrojeni przez sowietów. Dzięki interwencji kpt. Jędrzejewskiego u komendanta miasta on i 6 innych otrzymało przepustkę. Udał się do Lwowa, a następnie po kilku dniach przyjechał do rodziny w Wilnie.

W okresie I wojny światowej aż do 1919 r. pracował jako robotnik podziemny w majątku Ostrożany we wsi Kościelna.

Od 15 grudnia 1939 r. do 1 sierpnia 1941 r. pracował jako magazynier i pomocnik administracji w majątku Dokurnie pow. Szawle.

Od sierpnia 1941 r. pracował w Juraciszkach jako dezynfektor obwodowy aż do maja 1942 r., następnie od maja do sierpnia 1942 r. jako rzeczoznawca lnu i wełny w zakładzie “Firma Wschodnie Włókno” w m. Iwie.

Pełnił kierownicze funkcje w Spółdzielni “Jedność Łowiecka”.

W swojej relacji wskazuje, że organizował w Juraciszkach konspirację, stawiając sobie za cel przygotowanie terenu do działań partyzanckich. W maju 1942 r. na polecenie komendanta Okręgu został mianowany kwatermistrzem Okręgu.

Został kwatermistrzem po śmierci “Dunina” w maju 1942 r.

Szef Oddziału IV (kwatermistrzowskiego)

Brał udział w akcji “Burza” od 8.07.1944 r.

19.07.1942 r. został rozbrojony a następnie aresztowany przez Armię Czerwoną. W latach 1944-1947 więzień specłagru NKWD nr 178/179 Riazań-Diagilewo.

CAW, Pecul Wacław, sygn. II.56.88;

FOK, Archiwum Wschodnie, sygn. AW III/ 618.40.11;

Krajewski K., Armia Krajowa na ziemi nowogródzkiej [w:] Armia Krajowa. Rozwój organizacyjny, (red.) K. Komorowski, Warszawa 1996, s. 156;

Pecul Wacław, sowiniec.com.pl, [online:] www.sowiniec.com.pl/php/0_index_io.php?cN=21577&IOID=106069&title=Pecul&N=14040#msg2 (dostęp 03.06.2024 r.);

Prawdzic-Szlaski “Prawdzic” J., Nowogródczyzna w walce 1940-1945, Londyn 1976, s. 56, 69, 93, 179;

Rychter J., Spis dowódców ZWZ-AK, (bdmw), rękopis w zbiorach MAK;

Wawrzyniak E., Ze wspomnień żołnierzy AK Okręgu Nowogródek, Warszawa 1988, s. ;

Wiąk W.J., Struktura organizacyjna Armii Krajowej 1939-1944, Warszawa 2003, s. 324.

Według relacji członka rodziny, pani Marii, okoliczności związane z uniknięciem internowania przez Sowietów w 1939 roku pozostają niejasne. Istnieje przypuszczenie, że Wacław Pecul mógł celowo podać nieprawdziwe informacje, aby zabezpieczyć się przed represjami ze strony UB po powrocie z łagru w 1947 roku.