Ukończyła gimnazjum w Kołomyi i tam uzyskała maturę.

Po ukończeniu szkoły rozpoczęła pierwszą pracę na poczcie w Brześciu nad Bugiem. W 1935 r. przeszła na wcześniejszą emeryturę w ramach zwolnień pracujących mężatek.

Prowadziła stołówkę przy Zarządzie Miejskim w Brześciu nad Bugiem.

W latach szkolnych należała do “Sokoła”, Związku Harcerstwa Polskiego, a w latach 1918-1920 zaangażowana w POW na terenie Huculszczyzny i Kołomyi. Po przejściu na wcześniejszą emeryturę zajmowała się domem i podejmowała się prac charytatywnych przy kościele parafialnym, działała w Sodalicji Mariańskiej. W latach 1935-1939 przeszła kurs kwatermistrzowski zorganizowany przez władze wojskowe.

We wrześniu 1939 r. organizowała przy wsparciu parafii katolickiej pomoc dla uciekinierów. W swoim domu udzielała noclegu zagubionym rodzinom, organizowała także paczki z pomocą materialną dla aresztowanych więźniów.

Po zajęciu Brześcia przez Niemców organizowała posiłki przy Stołówce nr 1 Zarządu Miejskiego dla uwolnionych 5 tys. więźniów.

Do AK wstąpiła w lipcu 1941 r. w miejscu swojej pracy na stołówce. Wówczas pełniła obowiązki łączniczki pomiędzy KG AK a komendą Okręgu Poleskiego oraz przez pewien czas dla III Odcinka “Wachlarza”. W następstwie fali aresztowań wśród członków poleskiego AK zostaje oddelegowana na stanowiska pełnomocnika ds. opieki społecznej w Okręgu. Organizowała akcje uwalniania młodzieży polskiej przygotowanej na wywózki do Niemiec. W czasie likwidacji Getta w Brześciu ukrywała żydowską rodzinę dr. Kagana. W połowie 1943 r. na rozkaz komendanta Okręgu ppłk. “Żuka” przejęła od “Ireny” – Jadwigi Ostaniewicz stanowisko szefa łączności Okręgu oraz komórkę legalizacyjną. Od stycznia 1944 r. w jej domu stacjonował komendant Okręgu ppłk “Żuk”. Po rozbiciu sztabu komendy Okręgu w kwietniu 1944 r. została oddelegowana na p.o. komendanta Okręgu, tę decyzję podtrzymał nowo wyznaczony komendant “Trzaska”, który wówczas zajął się organizowaniem 30 DP AK. W sierpniu 1944 r. organizowała łączność oraz udzielała pomoc materialną uwięzionym w obozie w Brześciu żołnierzom AK.

Szef łączności oraz komórki legalizacji

P.O. komendanta Okręgu  Polesie

Żołnierzami AK byli również: mąż Stanisław płatnik komendy okręgu Polesie, synowie Władysław “Duży” i Jerzy “Mały”.

Aresztowana 22 października 1944 roku była dwa lata więziona w Twierdzy Brzeskiej. Została skazana na 15 lat łagru po czym wywieziona do Workuty. Zwolniona na mocy amnestii przybyła do Kobrynia, gdzie mieszkali zwolnieni wcześniej mąż Stanisław oraz syn Jerzy. W 1956 roku dzięki staraniom zamieszkałego w Warszawie syna Władysława cała rodzina w lipcu 1956 roku wyjechała do Polski i zamieszkała w Szczecinie.

Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami (maj 1944 r.)

Krzyż Armii Krajowej

Krzyż Partyzancki

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1982 r.)

Archiwum Fundacji im. gen. Elżbiety Zawadzkiej, sygn. 3320/WSK, teczka osobowa;

Józefa Swarcewicz we wspomnieniach syna, [w:] saga Polesia historia – ludzie- wspomnienia, Warszawa 2012, s. 154-156;

Swarcewicz W., Ostatni komendant Okręgu Poleskiego ZWZ-AK, “Echa Polesia”, 2019, nr 2, s. 17- 19

Hołub Cz., Okręg Poleski ZWZ-AK (1939-1944) : zarys dziejów, Warszawa 1991, s. 79, 95, 96, 100;

Wiąk W.J., Struktura organizacyjna Armii Krajowej 1939-1944, Warszawa 2003, s. 334.