W latach 1920–1927 uczęszczał do szkoły powszechnej w Kułaczkowcach. W latach 1927–1934 pobierał nauki w prywatnym gimnazjum OO. Franciszkanów we Lwowie. Po ukończeniu piątej klasy zawiesił naukę w celu odbycia rocznego nowicjatu. Ostatecznie w 1934 zdał egzamin dojrzałości w X Państwowym Gimnazjum im. H. Sienkiewicza we Lwowie. Następnie w 1934 podjął studia filozoficzno-teologiczne w seminarium OO. Franciszkanów – przez pierwszy rok studiował we Lwowie, przez dwa następne lata w Krakowie. W latach 1937–1939 kontynuował studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. W czerwcu 1939 obronił pracę magisterską zatytułowaną “Nauka św. Bonawentury o żalu za grzechy”. Arcybiskup Bolesław Twardowski udzielił mu święceń w czerwcu 1939 we Lwowie.

W latach 1940–1941 pracował w parafii Chrystusa Króla we Lwowie oraz przez 3 lata jako wykładowca w lwowskim Seminarium Duchownym. Wykładał również na tajnych kompletach gimnazjalnych.

Poczynając od 1948 r. przez 47 lat był związany z Katedrą Lwowską (jako proboszcz w latach 1949–1958 i 1965-1995). W okresie pozbawienia prawa wykonywania posługi kapłańskiej pracował w Parku Stryjskim kolejno jako stróż, tragarz i ponownie stróż w sanatorium przeciwgruźlicznym we Lwowie. Równocześnie w tajemnicy nadal apostołował we lwowskiej katedrze,  sprawując cały czas swoją posługę kapłańską. Spowiadał wiernych w bocznych kaplicach katedry lwowskiej oraz odprawiał msze św. przy zamkniętych drzwiach w drugim czynnym lwowskim kościele – św. Antoniego – oraz w domach prywatnych i szpitalach przy ciężko chorych. 16.01.1991 r. został mianowany przez Jana Pawła II biskupem pomocniczym archidiecezji lwowskiej. Sakrę biskupią nadano mu dnia 2.03. 1991 r. w katedrze lwowskiej. Na uroczystość przybyło ponad 8 tysięcy wiernych.

Od wiosny 1940 roku był kuratorem lwowskiego koła organizacji katolickiej organizacji młodzieżowej “Juventus Christiana”.

W konspiracji działał już od października 1939 roku.

Łącznik, kapelan, skarbnik, szef Oddziału V/O  Komendy Okręgu Lwów (łączność konspiracyjna Inspektoratu Lwów – Miasto) oraz kierownik działu V/A łączności konspiracyjnej.

24.06.1941 r. został aresztowany przez NKWD i osadzony u Brygidek. 29.06. udało mu się zbiec z więzienia wraz z prof. Romanem Renckim, unikając tym samym egzekucji podczas akcji masowego wymordowania przez NKWD więźniów politycznych. 31.07.1944 r. ponownie został aresztowany przez NKWD na odprawie oficerów AK w sztabie radzieckim. Do 1948 roku był więziony w obozach w Charkowie, Riazaniu, Diagilewie, Czerepowcu i obozie jenieckim NKWD w Griazowcu, po czym otrzymał wyrok pobytu w łagrze.

W okresie 1958 – 1965 pozbawiony prawa wykonywania posługi przez władze komunistyczne.

Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami (1944).

BJ, sekcja rękopisów, Archiwum Jerzego Polaczka, sygn. akc. 361/01, relacje i wspomnienia różnych osób, s. 60;

“Cracovia Leopolis”, nr 3, Kraków 1995, s. 40;

Fundacja CDCN, Wykaz fotografii i filmów ze zbioru Jerzego Węgierskiego dotyczących organizacji konspiracyjnych okresu wojny i okupacji na terenie Małopolski Wschodniej, nr 494, 0580;

Kiernicki W. R., [w:] Mazur G., Węgierski J., Konspiracja lwowska 1939-1944: słownik biograficzny, Katowice 1997, s. 90-91;

Pempel S., ZWZ-AK we Lwowie: 1939-1945, Warszawa 1990, s. 99, 124;

Rychter J., Spis dowódców ZWZ-AK, (bdmw), rękopis w zbiorach MAK;

Węgierski J., Komendy Lwowskiego Obszaru i Okręgu Armii Krajowej 1941-1944, Kraków 1997, s. 95, 268-269, 272, 412;

Węgierski J., W lwowskiej Armii Krajowej, Warszawa 1989, s. 255, 258;

Życie religijne w Horodence 1942-1945, “Gdzie szum Prutu…”, Rok XI, nr 2 (30) 2000, Wrocław, s. 14.