Ukończył Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Wilnie w 1939 r.

Uzyskał wykształcenie wyższe, inżynier-chemik. Ukończył Wydział Chemii Politechniki Warszawskiej.

W 07.1939 r. wstąpił do Szkoły Podchorążych Piechoty w Wilnie.

W 10.1939 r został zaprzysiężony do SZP. Ukończył Kurs Szkoły Podchorążych Piechoty ze specjalizacją dywersyjną i pirotechniczną. W 01.1940 r. został ponownie zaprzysiężony. W 12.1940 r. wykonał rozkaz uratowania księgozbioru b. Gimnazjum i Liceum A. Mickiewicza i J. Słowackiego, które były przeznaczone do spalenia. Wskutek wpadki otrzymał rozkaz opuszczenia miasta pod nowym nazwiskiem – Wyszomirski. Będąc osobą spaloną, ukrywał się w okolicach Wilna u krewnych i przyjaciół. Wówczas brał udział w akcjach dywersyjnych i rozpoznawczych.

Pracował jako robotnik w Państwowej Cegielni i Kaflarni w Wilnie.

Pracował w cegielnictwie na różnych stanowiskach.

Pod koniec 1939 r. został zaprzysiężony do organizacji ZWZ. W jej szeregach ukończył kurs Szkoły Podchorążych Piechoty ze specjalizacją dywersyjną i pirotechniczną. W 01.1940 r. został ponownie zaprzysiężony. W grudniu 1940 r. wykonał rozkaz uratowania księgozbioru Gimnazjum i Liceum A. Mickiewicza i J. Słowackiego, które były przeznaczone do spalenia. Na skutek wpadki otrzymał rozkaz opuszczenia miasta pod nowym nazwiskiem Wyszomirski. Będąc osobą spaloną, ukrywał się w okolicach Wilna u krewnych i przyjaciół. W tym okresie brał udział w akcjach dywersyjnych i rozpoznawczych. Z powodu przebywania w trudnych warunkach terenowych, zachorował na tyfus brzuszny. Po wyjściu ze szpitala w Wilnie w 1943 r, zgłosił się do 1 Wileńskiej Brygady AK, otrzymując rozkaz organizacji i wprowadzenia w teren pierwszej grupy żołnierzy stanowiących zalążek Brygady “Juranda”. W 1 Brygadzie został powołany na dowódcę 1 drużyny “Ptaków”. Rozkazem “Juranda” przejął obowiązki dowódcy grupy osłony osobistej komendanta oraz wykonywał zadania specjalne. Od 12.1943 r. brał udział w walkach wraz z brygadą. Służył do rozbrojenia, uniknął aresztowania przez NKWD.

Dowódca drużyny.

Po wybuchu Powstania Warszawskiego, przedostał się z innymi do Warszawy.

W okresie poprzedzającym walki o Wilno wraz z grupą 3-osobową otrzymał rozkaz rozpoznania umocnień i stanowisk obronnych w Wilnie w rejonie Fort Borowa-Antokol do Góry Zamkowej. Brał również udział w samych walkach o wyzwolenie Wilna.

Po upadku powstania, chcąc uniknąć represji NKWD, wstąpił wraz innymi żołnierzami AK do tzw. Armii Berlinga, do 1 kompani fizylierów 8 pp w 3 Dywizji Piechoty.

Krzyż Srebrny Virtuti Militari (leg. nr 10956)

Krzyż Armii Krajowej (leg. nr 22856)

Krzyż Walecznych (leg. nr 10994)

Krzyż Partyzancki

Medal Wojska (leg. nr 25807)

Archiwum ŚZŻAK we Wrocławiu, Okręg Wilno.

Balbus T., Jurandowcy : powstańcy wileńscy 1944, Wrocław 2008, s. 266;

Malinowski L.J., 1 Wileńska Brygada AK “Juranda”. Relacje żołnierzy, wspomnienia dowódców, Warszawa-Kraków 2014, s. 451.

“Wileńskie Rozmaitości”, 2002, nr 5 (73), s. 219-220.

Jego ojciec, Piotr Kulesza, był oficerem rezerwowym WP.