W 1930 r. ukończył Gimnazjum im. Piotra Skargi w Pułtusku oraz uzyskał świadectwo dojrzałości. W 1938 r. zdał wstępne egzaminy na Politechnikę Warszawską i rozpoczął studia. Po pierwszym semestrze został czasowo odwołany przez gen. Sosnkowskiego. Powrót na studia uniemożliwił mu wybuch wojny.

W latach 1930-1934 uczył się w Szkole Podchorążych Artylerii w Toruniu, którą ukończył z pierwszą lokatą i został przydzielony do 3 Pułku Artylerii Ciężkiej im. Stefan Batorego w Wilnie. W uznaniu pełnionej służby zostało mu przyznane stypendium Ministra Spraw Wojskowych na studia na Politechnice Warszawskiej z dalszym przeniesieniem do Korpusu Oficerów Uzbrojenia.

w 1938 r. został skierowany przez gen. Sosnkowskiego do oddziałów fortecznych w Sarnach a następnie w twierdzy w Ossowcu. Przed wybuchem wojny został przeniesiony do fortów umocnionego odcinka Wizna nad Biebrzą pod dowództwem kpt. Raginisa.

Podczas kampanii wrześniowej był członkiem Grupy Operacyjnej gen. Franciszka Kleeberga. Po stoczeniu bitwy pod Kockiem wyjechał do Wilna.

Zaprzysiężony w Wilnie w grudniu 1939 r. Od początku pracował w konspiracji ZWZ-AK. Powierzono mu zorganizowanie samodzielnego oddziału partyzanckiego. Po opuszczeniu więzienia na Łukiszkach rozpoczął tworzenie 1 Brygady Wileńskiej AK. Na przełomie 1943 i 1944 r. zorganizował 2 plutony kadrowe składające się z młodzieży pochodzącej z Wilna oraz z młodzieży wiejskiej z rejonu Bujwidz. Z powodu braku broni i amunicji oddziały “Juranda” dokonały kilku akcji bojowych, w których osobiście brał udział. W  styczniu 1944 r. połączył się wraz z plutonem por. Wilhelma Dietmajera i sierż. Mariana Piątka, tworząc 1 Brygadę Wileńską.

Dowódca 1 Brygady

W okresie walk w ramach operacji “Ostra Brama” dowodził 1 Brygadą (ok. 750 partyzantów), która wchodziła w skład Zgrupowania nr 2 pod dowództwem mjr. Mieczysława Potockiego ps. “Węgielny”. 13 lipca 1944 r. brał udział w bitwie pod Krawczunami, kiedy to kolumna niemiecka wycofująca się z okrążenia Wilna stoczyła walkę z żołnierzami Zgrupowania “Węgielnego”. Poległ postrzelony w okolicach wsi Nowosiółki koło Krawczun.

Jesienią 1941 r. został aresztowany przez Niemców i uwięziony na Łukiszkach. Został wykupiony jeszcze w tym samym roku, lecz wyszedł z niewoli w stanie niemal całkowitego wyczerpania.

Order Virtuti Militari – pośmiertnie

Krzyż Walecznych – pośmiertnie

Adamska J., Matusewicz S., Świda L., Miejsca bitew i mogiły żołnierzy Okręgu Wileńskiego Armii Krajowej, Bydgoszcz 1996, s. 11, 36;

FOK, Archiwum Wschodnie, sygn. AW III/0618.28;

FOK, Archiwum Wschodnie, sygn. AW III/618.32.02;

FOK, Archiwum Wschodnie, sygn. AW III/618.61.48;

Grombczewski Czesław, [w:] Encyklopedia Ziemi Wileńskiej. Wileński Słownik Biograficzny, t.1, (red.) Dubowik H., Malinowski L.J., Bydgoszcz 2008, s. 135;

Malinowski L.J., 1 Wileńska Brygada AK “Juranda”. Relacje żołnierzy, wspomnienia dowódców, Warszawa-Kraków 2014, s. 434;

“Orzeł Biały”, nr 7 (331), R. XXX, 2019, s. 12;

Potocki M., Między Dźwiną a Wilią. Wspomnienia dowódcy Wileńskiego Zgrupowania nr 2 AK, Warszawa-Kraków 2015, s. 130-140.

Pośmiertnie awansowany do stopnia kapitana. Pochowany na cmentarzu na Pióromoncie. Po jego ekshumacji przeniesiony na cmentarz na Rossie w Wilnie w pobliżu mauzoleum Józefa Piłsudskiego w kwaterze partyzanckiej.