Chodził do szkoły powszechnej w Hucisku Turzańskim, a następnie, w latach 1926–1934 – do Państwowego Gimnazjum w Brzeżanach, gdzie zdał maturę w 1934 roku.

Odbył służbę zasadniczą w okresie od września 1935 roku do sierpnia 1936 roku na Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy Piechoty w 54 pułku piechoty Strzelców Kresowych 12 Dywizji Piechoty w Tarnopolu. Kontynuował naukę w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej-Komorowie w latach 1936–1938. Po jej ukończeniu dostał przydział na stanowisko dowódcy plutonu 1 kompanii I batalionu 49 Huculskiego Pułku Strzelców stacjonującego w Kołomyi.

We wrześniu 1939 roku walczył jako dowódca 1 plutonu 4 kompanii 51 pułku piechoty Strzelców Kresowych. W czasie bitwy o Giełczew 17 września był ranny. Przydzielony do Ośrodka Zapasowego 49 pułku piechoty wraz z oddziałem 19 września przekroczył granicę polsko-węgierską i został internowany w obozie oficerskim w Wyszehradzie, od 24 września do 27 października, kiedy udało mu się uciec i dotrzeć do Budapesztu, gdzie 30 października 1939 roku otrzymał paszport i przez Jugosławię dotarł 3 listopada do Modane we Francji. 4 listopada wstąpił do Wojska Polskiego we Francji, został skierowany do obozu Bessieres, a następnie został mianowany na dowódcę plutonu w centrum szkolenia piechoty w Camp de Coëtquidan, gdzie służył od grudnia 1939 roku do 18 czerwca 1940 roku. Po upadku Francji 21 czerwca dostał się do Plymouth w Wielkiej Brytanii. Od lipca służył w II batalionie 1 Brygady Strzelców.

Po przeszkoleniu w dywersji został zaprzysiężony 13 stycznia 1942 roku w w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. Zrzutu dokonano w nocy z 30 na 31 marca 1942 roku w ramach operacji „Belt” dowodzonej przez kpt. naw. Antoniego Voelnagela. W wyniku błędu pilota Motylewicz lądował w pobliżu obozu jeńców radzieckich w Baryczy, około 14 km od Końskich i około 7 km od placówki odbioru zrzutów.

Cichociemny. Do Polski został zrzucony w nocy z 30/31 marca 1942 r. Po aklimatyzacji w Warszawie przydzielono go na IV Odcinek Wachlarza na stanowisko dowódcy patrolu dywersyjnego, a potem zastępcy dowódcy pododcinka „Trójkąt B” z bazą na Królewszczyźnie. Prowadził szkolenie żołnierzy. Po rozbiciu Odcinka i rozwiązaniu Wachlarza w marcu 1943 roku wyjechał do Wilna, a następnie w kwietniu 1943 roku do Warszawy jako pracownik firmy „Todt”. W maju 1943 roku wrócił do Wilna otrzymawszy przydział na stanowisko instruktora Kedywu Okręgu Wilno AK. Brał udział w wielu akcjach dywersyjnych, m.in.: w końcu maja 1943 roku wysadził pociąg niemiecki z amunicją artyleryjską koło Podgrodzia na trasie Wilno–Dyneburg, zamach na agentkę Gestapo Danutę Wyleżyńską 23 czerwca 1943 roku, wraz z „Broną”, kilka akcji zdobycia broni i amunicji z transportów na linii Wilno-Święciany. W lipcu 1943 roku został skierowany do organizacji oddziału partyzanckiego „Bariera”, „Roma”, później przekształconego w 6 Wileńską Brygadę AK. Od 19 sierpnia 1943 roku walczył jako zastępca dowódcy oddziału por. Adama Boryczki „Tońka”. Szkolił żołnierzy oddziału, uczestniczył w akcjach bojowych dowodząc patrolami oddziału. W czasie ataku litewskiej i niemieckiej policji na 3 Wileńską Brygadę AK poderwał żołnierzy 6 Brygady i ruszył na odsiecz 3 Brygadzie. 17.10.1943 roku w Popiszkach, oddział Motylewicza wpadł w zasadzkę zorganizowaną przez Łotyszów, z której następnie wywiązała się walka. W trakcie walki zginęli “Lipniak” i “Hardy”. Poległ dowodząc brygadą 7 stycznia 1944 roku w Mikuliszkach.

dowódca patrolu dywersyjnego,

zastępca dowódcy pododcinka „Trójkąt B” z bazą na Królewszczyźnie,

instruktor Kedywu Okręgu Wilno AK,

zastępca dowódcy oddziału por. Adama Boryczki „Tońka”.

Władysław “Topola” Motylewicz – brat, porucznik AK i dowódca 2 kompanii w Hucisku.

19 września przekroczył granicę polsko-węgierską i został internowany w obozie oficerskim w Wyszehradzie, od 24 września do 27 października, kiedy udało mu się uciec i dotrzeć do Budapesztu, gdzie 30 października 1939 roku otrzymał paszport i przez Jugosławię dotarł 3 listopada do Modane we Francji. 4 listopada wstąpił do Wojska Polskiego we Francji, został skierowany do obozu Bessieres, a następnie został mianowany na dowódcę plutonu w centrum szkolenia piechoty w Camp de Coëtquidan, gdzie służył od grudnia 1939 roku do 18 czerwca 1940 roku. Po upadku Francji 21 czerwca dostał się do Plymouth w Wielkiej Brytanii. Od lipca służył w II batalionie 1 Brygady Strzelców.

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari – pośmiertnie,

Krzyż Walecznych – pośmiertnie.

Adamska J., Matusewicz S., Świda L., Miejsca bitew i mogiły żołnierzy Okręgu Wileńskiego Armii Krajowej, Bydgoszcz 1996, s. 17, 18, 41;

Chlebowski C., Saga o bohaterach. “Wachlarz” IX 1941-III 1943, Warszawa 2008, s. 84, 86, 102, 113-116, 119, 139, 157, 168, 175, 233, 264, 265, 276, 277, 279;

Chlebowski C., Wachlarz: monografia wydzielonej organizacji dywersyjnej Armii Krajowej: wrzesień 1941 – marzec 1943, Warszawa 1990;

Jan Cisek, wspomnienia z działalności Armii Krajowej na terenie powiatu Brzeżany województwo tarnopolskie, maszynopis w zbiorach CDCN – BJ, sygn. 5-2, s. 21;

Rychter J., Spis dowódców ZWZ-AK, (bdmw), rękopis w zbiorach MAK;

Słownik Polski Walczącej na Kresach Północno-Wschodnich Rzeczypospolitej, t. 2, (red.) Malinowski J., Bydgoszcz 1995, s. 193, 194;

Tochman K.A., Słownik biograficzny Cichociemnych, Rzeszów 2002;

Tucholski J., Cichociemni, Warszawa 1985, s. 369;

Tucholski J., Cichociemni i spadochroniarze 1941-1956, Warszawa 2009, s. 35, 36, 40, 84, 85.