Po zajęcia Wilna przez Sowietów rozpoczął naukę w gimnazjum.

Powrócił do Gdańska. Podjął naukę w liceum ogólnokształcącym.

Po wyjściu na wolność w 1955r. zaczął naukę w Technikum Budowlanym w Gdańsku, które ukończył w 1959r., zdając maturę. Naukę łączył z pracą w Przedsiębiorstwie Wodno-Kanalizacyjnym.

Naukę łączył z pracą w Przedsiębiorstwie Wodno-Kanalizacyjnym.

Związany przed wojną z harcerstwem,po jej wybuchu wybuchu i zajęciu Wilna przez Sowietów nie zerwał kontaktów ze środowiskiem harcerskim.

Na emeryturę przeszedł w 1981r. aktywnie wspierał niezależny związek harcerski – pełnił funkcję przewodniczącego Patronatu Rodziców oraz członka kapituły Stopni Harcerskich Drużyny im. Stefana Wyszyńskiego “Czarnej Trzynastki Maryi” przy kościele św.Elżbiety w Gdańsku.

W 1941r. wstąpił do Szarych Szeregów, a we wrześniu 1942r. do Armii Krajowej. Służył w Dzielnicy D Konspiracyjnego Garnizonu Miasta Wilna dowodzonej przez legendę wileńskiej harcerstwa kpt. Józefa Grzesiaka “Czarnego”. Do zadań Zdzisława należały sabotaż, kolportowanie czasopism konspiracyjnych oraz wywiad.

Żołnierz 3 Brygady “Szczerbca”

Od 07.1946 – 08.1946 r. żołnierz partyzanckiej 5 Wileńskiej Brygady.

30.05.1945r. w ramach transportu repatriacyjnego wyjechał z matką do Polski pojałtańskiej. Zieleń przebywał m.in. w Łodzi, Bydgoszczy, Lublinie, ostatecznie zamieszkał w Gdańsku. Tu nawiązał kontakt z wileńskimi na czele z mjr. Zygmuntem Szendzielarzem ‘Łupaszką”. Został stałym i zaufanym współpracownikiem 5.Wileńskiej Brygady AK. W marcu 1946r. zaczął działać w patrolu dywersyjnym Brygady, a w lipcu 1946r. dołączył do szwadronu sierż. Olgierda Christy “Leszka”. Brał udział w słynnej potyczce z grupą operacyjną Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego w okolicach stacji kolejowej w Lipowej Tucholskiej. Jako szeregowy żołnierz uczestniczył we wszystkich akcjach bojowych oddziału. Jego ostatnią, zakończoną powodzeniem misją było zdobycie pieniędzy na działalność oddziału oraz nawiązaniu kontaktu z dowódcą, który przebywał na leczeniu w Łodzi. Podczas spotkania z Olgierdem Christą poprosił o zwolnienie ze służby ze względów osobistych. Powrócił do Gdańska. Podjął naukę w liceum ogólnokształcącym. Należał do tzw. grupy młodzieżowej Okręgu Wileńskiego AK. Ujawnił się przed UB w Gdańsku 25.04.1947r.

Został aresztowany 04.07.1948 r. i po ciężkim śledztwie skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Gdańsku na karę 12 lat pozbawienia wolności, utratę na 5 lat publicznych i obywatelskich praw honorowych oraz przepadek mienia. O łaskę dla syna wystąpiła matka, co poskutkowało zwolnieniem 28.03.1954r. z odbywania reszty wyroku. Na wolność wyszedł 02.04.1955r.

w innych źródłach podano: Został skazany na 10 lat pozbawienia wolności.

Krzyż Walecznych

Kłosiński Z., 3. Wileńska, Białystok 1995, s. 252.

Łabuszewski T., 5 Brygada Wileńska na Pomorzu, Warmii i Mazurach 1945-1947, Warszawa 2017;

Widejko J., Wspomnienia najmłodszego partyzanta III Partyzanckiej Brygady AK “Szczerbca” i Samoobrony Wileńskiej AK “Komara” w latach od I 1944 r. do III 1945 r., Kraków 2005, s. 171.

Śladami żołnierzy 5. Wileńskiej Brygady Armii Krajowej po Trójmeście, red. I. Brzezińska, Gdańsk 2023, s. 69-70.

Dzięki staraniom żony 19.08.1991r. Wydział IV Karny Sądu Wojewódzkiego w Gdańsku unieważnił wyroki wydane przez komunistyczny wymiar “sprawiedliwości”.