Uczył się w prywatnym gimnazjum o.o. Jezuitów, później w państwowym gimnazjum im. A. Mickiewicza w Samborze, maturę uzyskał 22.05.1923 r.W latach 1923-1929 był elewem Szkoły Podchorążych Sanitarnych w Warszawie. Równocześnie studiował  na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego.

Od 1929 r. odbywał staż w Szpitalu Szkolnym Centrum Wyszkolenia Sanitarnego. 31.10.1930 r. jako lekarz przeniesiony do 53 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych w Stryju. Od 23.10.1931 r. lekarz 1 Pułku Artylerii Motorowej w Stryju. Od 1.11.1935 r. do 15.10.1937 r. hospitant w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie

W kampanii wrześniowej 1939 r. przydzielony do szefostwa sanitarnego Armii „Karpaty”, przemianowanej 6.09.1939 r. na Armię „Małopolska”. 19.09.1939 r.  internowany na Węgrzech. 13.01.1940 r. wstąpił do Armii Polskiej we Francji. Do wiosny pracował w Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Coëtquidan i Coumbourg. Od 12.04.1940 r. dowódca kompanii sanitarnej w 4 Dywizji Piechoty.

Po klęsce Francji referent w szefostwie sanitarnym 1 Brygady Strzelców w Wielkiej Brytanii. Następnie dowódca kompanii sanitarnej tej brygady.

Wykładowca Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie.

Od 03.1948 r. naczelny lekarz uzdrowiska Czerniawa-Zdrój, od 06.1949 r. lekarz naczelny uzdrowiska i sanatorium PKP w Szczawnie-Zdroju. Od 1.11.1955 r. ordynator Sanatorium Kolejowego w Aleksandrowie Kujawskim.

12.04.1943 r. został przeniesiony do dyspozycji Oddziału Personalnego Sztabu Głównego z przydziałem służbowym do Oddziału Specjalnego. 13.04.1943 r. został zaprzysiężony i odbył w Brindisi przeszkolenie specjalne do służby dywersyjnej w Armii Krajowej. W czasie szkolenia opracował dywersyjny zestaw chirurgiczny własnego pomysłu. Jako major cichociemny „Strwiąż” został w nocy z 12 na 13.04.1944 r. zrzucony do Polski (operacja lotnicza „Weller 3”). Zrzuceni komandosi przywieźli wtedy 456 tysięcy dolarów dla Armii Krajowej. 9.06.1944 został skierowany do Lwowa, gdzie objął szefostwo służby sanitarnej w 5 LDP AK, jednocześnie zastępca szefa służby zdrowia Obszaru z zadaniem szczególnej opieki nad oddziałami leśnymi.

Komendant Dzielnicy Południe i dowódca Zgrupowania Południe

Szef służby sanitarnej w czasie Akcji „Burza” we Lwowie.

31.07.1944 r. aresztowany przez NKWD na odprawie oficerów AK w sztabie radzieckim. Osadzony w więzieniu w Lwowie przy ul. Łąckiego, obozie w Charkowie.

Od 5.01.1946 r. zesłany do obozu NKWD nr 179 Diagilewie koło Riazania.

Od 07.1947 r. w obozie NKWD nr 150 w Griazowcu.

W latach 1954 – 1955 nękany ciągłymi przesłuchaniami przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa.

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari, z dn. 1.01.1945 r.

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Krzyż Walecznych – dwukrotnie

Krzyż Partyzancki

Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami

Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Medal Wojska, z 1946 r.

Zwykły Znak Spadochronowy, z dn. 7.06.1943 r.

Bojowy Znak Spadochronowy, z dn. 19.05.1944 r.

Bazała Leon Wojciech Jan (1904-1983) [w:] Mazur G., Węgierski J., Konspiracja lwowska 1939-1944: słownik biograficzny, Katowice 1997, s. 25-27;

Biogram ze strony – http://elitadywersji.org/leon-bazala-cichociemny/ (dostęp: 12.02.2020 r.);

BJ, sekcja rękopisów, Archiwum Jerzego Polaczka, sygn. akc. 361/01, relacje i wspomnienia różnych osób, s. 60;

Fundacja CDCN, Wykaz fotografii i filmów ze zbioru Jerzego Węgierskiego dotyczących organizacji konspiracyjnych okresu wojny i okupacji na terenie Małopolski Wschodniej, nr 182, 183, 0418D;

Mazur G., Skwara J., Węgierski J., Kronika 2350 dni wojny i okupacji Lwowa 1 IX 1939 – 5 II 1946, Katowice 2007, s. 456, 460;

Pempel S., ZWZ-AK we Lwowie: 1939-1945, Warszawa 1990, s. 99, 124;

Tochman K., Słownik biograficzny cichociemnych, Zwierzyniec – Rzeszów 2000, t. 1, s. 22-24.

Rychter J., Spis dowódców ZWZ-AK, (bdmw), rękopis w zbiorach MAK;

SPP, Akta Głównej Komisji Weryfikacyjnej, sygn. KW2 125;

Tucholski J., Cichociemni, Warszawa 1985, s. 280;

Węgierski J., Komendy Lwowskiego Obszaru i Okręgu Armii Krajowej 1941-1944, Kraków 1997, s. 239;

Węgierski J., W lwowskiej Armii Krajowej, Warszawa 1989, s. 255.