Ukończył Wyższą Szkołę Techniczną Wawelberga i Rotwanda w Warszawie.

Ukończył Szkołę Podchorążych Łączności w Zegrzu.

Pracował w Starostwie Powiatowym w Lidzie.

Szef łączności obwodu AK Lida w Okręgu Nowogródzkim. W 02.1943 r. uzyskał zezwolenie od Komendanta Okręgu na utworzenie oddziału partyzanckiego. W końcu 03.1943 r. na terenie kolonii Falkowicze (południowe tereny powiatu Lida, placówka 311) zorganizowany został pod jego dowództwem 4-osobowy patrol samoobrony. Jego zadaniem była przede wszystkim obrona ludności cywilnej przed napadami rabunkowymi partyzantki sowieckiej, z którą stoczył walki m.in. w Morgach, Pacukach, Mociewiczach w 1942 r. oraz w 1944 r. w Fiłonowcach i Dokudowie w 1944 r. 16.05.1943 r. nastąpiło utworzenie oddziału, który otrzymał nazwę: oddział partyzancki (OP) 312. W 1943 r. przy jego oddziale zorganizowano kurs Szkoły Młodych Dowódców w Obwodzie.

W połowie 1943 r. OP 312 wraz z dwoma innymi oddziałami wszedł w skład Zgrupowania Nadniemeńskiego. W połowie lipca 1943 r. doszło do spotkania między ppor. Czesławem Zajączkowskim “Ragner”, kapitanem Janem Borysewiczem “Krysia” i por. Janem Skorbą “Puszczyk”. W drugiej dekadzie 07.1943 r. zgrupowanie zagrożone niemiecką akcją antypartyzancką wycofało się na północ pod Wilno, a następnie do Puszczy Rudnickiej, staczając podczas przemarszu szereg walk i potyczek z oddziałami niemieckimi i sowieckimi. W 02.1944 r. oddział przemianowano na IV Batalion 77 Pułku Piechoty Armii Krajowej Okręgu Nowogródzkiego – „Nów”.

Dowódcą oddziału partyzanckiego 312 w południowej części ośrodka Lida;

Od 02.1944 r. był dowódcą IV/77 pp. AK.

Komendant IV batalionu w 77 pp AK.

W akcji “Ostra Brama” nie brał udziału, obawiając się współpracy z wojskami sowieckimi. Wyniku czego dowództwo nad batalionem przejął kpt. Szczerski ps. “Szczerbic”.

W jego oddziale służył młodszy brat – Leon Zajączkowski.

Zginął w walce z przeważającym siłami NKWD 3 grudnia 1944 r. w okolicach wsi Nieciecz

Krzyż Orderu Wojennego Virtuti Militari V klasy

Biuletyn Stowarzyszenia Żołnierzy AK Okręgu Nowogródzkiego “Szlakiem Narbutta”, nr 1. kwiecień 1988, str. 11, 23;

Biuletyn Stowarzyszenia Żołnierzy AK Okręgu Nowogródzkiego “Szlakiem Narbutta”, nr 2. kwiecień 1989, str. 49;

Biuletyn Stowarzyszenia Żołnierzy AK Okręgu Nowogródzkiego “Szlakiem Narbutta”, nr 3. wrzesień 1989, str. 27;

Biuletyn Stowarzyszenia Żołnierzy AK Okręgu Nowogródzkiego “Szlakiem Narbutta”, nr 4. styczeń 1990, s. 62;

Biuletyn Stowarzyszenia Żołnierzy AK Okręgu Nowogródzkiego “Szlakiem Narbutta”, nr 5. lipiec 1990, str 49;

Boradyn Z., Chmielarz A., Piskunowicz H., Z dziejów Armii Krajowej na Nowogródczyźnie i Wileńszczyźnie (1941–1945), Radom 1997;

FOK, Archiwum Wschodnie, sygn. AW III/618.40.11;

Krajewski K., Armia Krajowa na ziemi nowogródzkiej [w:] Armia Krajowa. Rozwój organizacyjny, (red.) K. Komorowski, Warszawa 1996, s. 157, 161, 167, 168, 173;

Krajewski K., Na ziemi nowogródzkiej: “NÓW”-Nowogródzki Okręg Armii Krajowej, Warszawa 1997, s. 733;

Krajewski K., Jan Borysewicz “Krysia”, “Mściciel” 1913-1945, Warszawa 2013, s. 31, 33-35, 37, 38, 40-42, 44-47, 60 i in.;

Krajewski K., “Szlakiem Narbutta” Organ Polskich Sił Zbrojnych Ziemi Lidzkiej – Czasopismo Ziemi Lidzkiej 1943-1945, Warszawa 2015, s. 8, 35, 50-53;

Korab-Żebryk R., Operacja wileńska AK, Warszawa 1985;

“Orzeł Biały”, r. XXX, 2019, nr 2 (326), s. 6-7;

“Orzeł Biały”, r. XXXI, 2020, nr (337), s. 8;

Prawdzic-Szlaski “Prawdzic” J., Nowogródczyzna w walce 1940-1945, Londyn 1976, s. 34, 85, 117, 121, 130;

Rychter J., Spis dowódców ZWZ-AK, (bdmw), rękopis w zbiorach MAK;

Słownik Polski Walczącej na Kresach Północno-Wschodnich Rzeczypospolitej, t. 1, (red.) Malinowski J., Bydgoszcz 1995, s. 148-149;

Wiąk W.J., Struktura Armii Krajowej 1939-1944, Warszawa 2003, s. 328;

“Wileńskie Rozmaitości”, 1999, nr 6 (56), s. 69.

Miejsce pochówku Czesława Zajączkowskiego „Ragnera” pozostaje do dzisiaj nieznane.