Uczył się w szkole powszechnej w Radzyminie. W 1915 r., został ewakuowany z rodziną w głąb Rosji (Perm), gdzie uczył się gimnazjum państwowym i ukończył tam 6 klas.

W latach 1930-1931 studiował na Wydziale Prawa UJ w Krakowie.

W 1918 r. jako ochotnik zgłosił się do polskiej jednostki wojskowej na Syberii. Odbył służbę jako strzelec, a później jako kapral w 5 Dywizji Strzelców Polskich. Pełnił tam funkcję dowódcy drużyny w 1 Pułku Strzelców. Następnie jako członek sztabu tejże dywizji walczył w wielu potyczkach z bolszewikami w 1919 r.

11 stycznia 1920 r. dostał się do niewoli, lecz zdołał uciec i wrócił do kraju 3 lipca 1921 r. W 1921 r. rozpoczął służbę w 82 Syberyjskim Pułku Piechoty, dalej w Oddziale IV Sztabu Generalnego, w okresie 1923-1925 w 1 Pułku Strzelców Podhalańskich. 26 lutego 1925 r. odkomenderowany do KOP. Został przydzielony do 16 Batalionu Granicznego w Sienkiewiczach. Potem pełnił służbę w 4 Pułku Piechoty Legionów w Kielcach. Od 15 lipca do 15 września 1931 r. odbył służbę w artylerii. Ukończył próbny kurs w Wyższej Szkole Wojennej. 4 stycznia 1933 r. został powołany na dwuletni kurs do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Tam otrzymał tytuł naukowego oficera dyplomowanego. 1 października 1933 r. został oddelegowany do służby w Dowództwie 16 Pomorskiej Dywizji Piechoty w Grudziądzu. W 1939 r. należał do dowództwa 23 Górnośląskiej Dywizji Piechoty w Katowicach.

W kampanii wrześniowej 1939 r. walczył jako szef sztabu Obszaru Warownego „Śląsk”. Podczas walk pod Maziłami, 19 września został ranny i wzięty do niewoli niemieckiej, z której uciekł 8 października 1939 r., po ucieczce przekroczył granicę polsko-słowacką i dotarł do Francji, gdzie został skierowany do Camp de Coëtquidan. Był polskim komendantem obozów Camp de Carpiagne i Camp de Garrique. Od maja był dowódcą 2 Batalionu 1 Pułku Grenadierów Warszawy.

W czerwcu 1941 r., na czele grupy polskich żołnierzy, dotarł przez Pireneje do Hiszpanii i tam został aresztowany, był więziony w obozie koncentracyjnym w Miranda de Ebro, był kierownikiem polskiej grupy. Po zwolnieniu udał się przez Gibraltar do Wielkiej Brytanii, gdzie został skierowany do Oddziału VI sztabu Naczelnego Wodza. Od września 1943 r. uczestniczył w kursach dla cichociemnych. Po zaprzysiężeniu został przerzucony do Głównej Bazy Przerzutowej we Włoszech (Brindisi). W nocy z 16 na 17 kwietnia 1944 r. wykonał skok na placówkę odbiorczą „Przycisk”, w rejonie Sochaczewa w ramach operacji lotniczej “Weller 10”.

Pracował zawodowo w Państwowej Centrali Handlowej Oddział Morski Gdańsk Nowy Port, Centrali Zbytu Produktów Przemysłu Węglowego w dziale Przeładunków Morskich, na stanowisku referenta, w Gdańskich Zakładach Gastronomicznych jako księgowy, potem od 17 października 1953 r. w Warsztatach Wyrobu Drobnej Galanterii Metalowej „Galmet” w Gdyni, gdzie pełnił funkcję księgowego, zaopatrzeniowca oraz kierownika.

Działał w harcerstwie.

Po odbyciu aklimatyzacji został wysłany 12 czerwca 1944 r. do Okręgu Nowogródek AK, gdzie miał objąć funkcję komendanta Okręgu. Stanowisko faktycznie objął 26 czerwca.

Komendant Okręgu Nowogródek od 12 czerwca 1944 r. do 17 lipca 1944 r.

We Francji dowodził II batalionem w 1 Dywizji Grenadierów. Następnie od listopada 1942 r. służył w Wielkiej Brytanii jako oficer Oddziału VI Sztabu NW.

Aresztowany przez NKWD 17 lipca 1944 r. Przybywał w więzieniu w Wilnie. Następnie wywieziony do ZSRR i umieszczony w łagrach w Ostaszkowie, Kalininie i Morszańsku. Wrócił do kraju 14 listopada 1947 r.

Rozpracowywany przez WUBP Gdańsk.

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
Srebrny Krzyż Zasługi
Medal Niepodległości
Medal Wojska (czterokrotnie)
Krzyż Wojenny (Francja)

Filar W., Wołyń 1939-1944, Toruń 2003;

FOK, Archiwum Wschodnie, sygn. AW/618.64.02;

SPP, Akta Głównej Komisji Weryfikacyjnej, sygn. KW2-3820;

Krajewski K., Armia Krajowa na ziemi nowogródzkiej [w:] Armia Krajowa. Rozwój organizacyjny, (red.) K. Komorowski, Warszawa 1996, s. 156, 172;

Krajewski K., Jan Borysewicz “Krysia” “Mściciel” 1913-1945, Warszawa 2013, s. 118, 119, 123, 124;

Ney-Krwawicz M., Struktura Organizacyjna Armii Krajowej, [w:] “Mówią Wieki”, 1986, nr 9;

“Orzeł Biały”, r. XXX, 2019, nr 7 (331), s. 12;

Potocki M., Między Dźwiną a Wilią. Wspomnienia dowódcy Wileńskiego Zgrupowania nr 2 AK, Warszawa-Kraków 2015;

Prawdzic-Szlaski “Prawdzic” J., Nowogródczyzna w walce 1940-1945, Londyn 1976, s. 144, 155, 179;

Rychter J., Spis dowódców ZWZ-AK, (bdmw), rękopis w zbiorach MAK;

Słownik Polski Walczącej na Kresach Północno-Wschodnich Rzeczypospolitej, t. 2, (red.) Malinowski J., Bydgoszcz 1995, s. 207-208;

Tochman K., Słownik biograficzny cichociemnych, Zwierzynuiec – Rzeszów 2000, s. 158-159;

Tucholski J., Cichociemni, Warszawa 1988, s. 425;

Wiąk W.J., Struktura organizacyjna Armii Krajowej 1939-1944, Warszawa 2003, s. 335;

“Wileńskie Rozmaitości”, 1991, nr 4 (8).