Wykształcenie średnie.

Służył jako plutonowy podchorąży rezerwy 81 pp w Grodnie.

W czasie walk we wrześniu 1939 r. brał czynny udział w stopniu plutonowego podchorążego rezerwy jako zastępca dowódcy plutonu pionierów w 134 pp 33 DP w Grupie Operacyjnej „Narew”. Razem ze swoim plutonem walczył w rejonie Ostrołęki, Ostrowi Mazowieckiej, Różana i Wyszkowa. Po sforsowaniu Bugu pod Wyszkowem przedostał się do Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” gen. Franciszka Kleeberga, z którą uczestniczył w walkach pod Janowem Lubelskim, Biłgorajem i w osadzie Bondysz. Po kapitulacji powrócił do rodzinnego domu.

Do wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej pracował w instytucjach sowieckich, a następnie objął stanowisko głównego księgowego w garbarni w Krynkach.

Działał w ZBoWiD od 8.10.1984 r., nr leg. 0586571 oraz w ŚZŻAK Okręg Białystok.

Od sierpnia 1941 r. działał w konspiracji. Został zaprzysiężony przez ppor. Leonarda Kalińskiego, komendanta placówki Krynki, i wyznaczony na kierownika łączności między komendantem placówki a komendantem Obwodu. W kwietniu 1942 r. objął funkcję dowódcy plutonu Krynki–Porzecze. Zorganizował oddział, częściowo go uzbroił, przeszkolił i przygotował do walki z okupantem. W miejscu pracy stworzył drużynę sabotażowo-dywersyjną, prowadzącą akcje sabotażowe w rejonie garbarni — niszczono maszyny i opóźniano dostawy materiałów. W kwietniu 1944 r. przeprowadził akcję uwolnienia kilkudziesięciu młodych osób wywożonych na przymusowe roboty do Prus; w rejonie Gibulicz rozbrojono eskortę, a zatrzymana młodzież powróciła do rodzin. W maju 1943 r. awansował do stopnia podporucznika, a rok później do stopnia porucznika.

Łącznik

Dowódca plutonu

Od listopada 1944 r. do czerwca 1948 r. przebywał w obozie dla internowanych w Ostaszkowie.

Krzyż Walecznych – sierpień 1944 r.

Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami – listopad 1944 r.

BZNiOS, sygn. 16690/II, k. 137, 163;

ŚZŻAK Okręg Białystok, teczka osobowa Ludwika Pieczko.