Średnie wykształcenie.

Ukończył z pierwszą lokatą 3-letnią szkołę podoficerską w 1935 r. w Śremie. Przeszedł tam wyszkolenie dla podoficerów we wszystkich broniach piechoty, wyszkolenie saperskie, pionierskie i łączności. Kurs dywizyjny dla podoficerów ukończył w 29 DP z pierwszą lokatą. Przed wybuchem wojny został skierowany na kurs podchorążych rezerwy 29 Dywizji w Grodnie. Służył w 86 pp.

Pomagał tworzyć zalążki konspiracji od 1941 r. na terenie Grodzieńszczyzny, pełnił funkcję komendanta organizacyjnego garnizonu miasta Grodno. Wykładowca wyszkolenia bojowego. W 1942 r. Dowódca oddziału partyzanckiego. Od maja do czerwca 1942 r. patrol pod dowództwem “Zająca” na odcinku Jeziory-Ostryna, wzdłuż szosy Grodno-Wilno dokonał kilkukrotnie akcje niszczenia linii telefonicznych, ścinając słupy i przerywając łączność telefoniczną. W tym samym okresie jego oddział rozbroił koło wsi Siny Kamień konwój niemiecki eskortujący kolumnę furmanek z kontyngentem. Razem z Adolfem Utko oraz Leonem Kurstakiem wykonali 6 wyroków śmierci na konfidentach Gestapo w okresie lipiec-grudzień 1942 r. W grudniu 1942 r. elewi konspiracyjnej szkoły podchorążych pod jego dowództwem zorganizowali przerzut grupy jeńców sowieckich, który zbiegli z obozu jenieckiego. Początkiem lipca 1943 r. patrol AK pod jego dowództwem zaatakował przejeżdżających żandarmów na szosie Grodno-Ostryna. Zabito wówczas niemieckiego oficera, raniono żandarmów i zdobyto broń. Od sierpnia 1943 r. dowodził oddziałem partyzanckim w Puszczy Augustowskiej. W kwietniu 1944 r. brał udział w likwidacji zasłużonego gestapowca pod kryptonimem “Ślązak”. W okresie “Burzy” mianowany szefem bezpieczeństwa w 81 pp AK.

Dowódca Kedyw Inspektoratu;

Oficer wyszkolenia;

Szef bezpieczeństwa;

Dowódca oddziału partyzanckiego.

Uniknął aresztowania przez Gestapo w sierpniu 1943 r. Po tym czasie został przeniesiony na teren Obwodu Augustów.

Order Virtuti Militari V kl. – listopad 1944 r.;

Dwukrotnie Krzyż Walecznych – listopad 1942 r., sierpień 1944 r.;

Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami – maj 1943 r.

BZNiOS, sygn. 16689/II, T.1, k. 3, 7;

BZNiOS, sygn. 16690/II, k. 43, 93, 96, 107;

Żarski-Zajdler W., Ruch oporu w latach 1939-1944 na Białostocczyźnie: referat materiałowy, cz. 3, Warszawa 1966, s. 228,231, 233, 258, 265, 269, 278, 300, 301.