Ukończył 7 klas szkoły powszechnej w Żurawnie i Drohobyczu.

Zrobił tzw. małą maturę.

W latach 1947-1948 wcielony przymusowo do KBW,  walczy z oddziałami UPA na Łemkowszczyźnie.

Od 1969 roku prowadził zakład fotograficzny w Opolu.

drużynowy drużynu harcerskiej ZHP w Żurawnie im. Jana III Sobieskiego.

W latach 1980–1981 był działaczem Solidarności Rzemieślniczej „S”, od marca  1981 członek TKK NSZZ Indywidualnego Rzemiosła „S” województwa opolskiego. W latach 80-tych  działacz niezależnego ruchu harcerskiego, W styczniu 1981 był redaktorem pierwszego numeru pisma „Harcerz Opolski”, w marcu  1981 współredaktor pisma „Echo Harcerza”. 1980–1981 współorganizator niezależnego ruchu kombatantów AK związanego ideowo z „S”. 1981 współorganizator zjazdów ogólnopolskich „S” Rzemieślniczej,  Był również redaktorem czasopism „Solidarność Rzemieślnicza Opolszczyzny” oraz „Wideta” (pismo Koła Kombatantów Regionu Śląska Opolskiego „S”). Po 13 grudnia 1981  współorganizator pomocy dla osób internowanych i aresztowanych z przyczyn politycznych, organizator konspiracyjnej struktury Solidarność Narodowa; 1982 redaktor podziemnego pisma „Solidarność Narodowa”. 2 IX 1984 podczas rewizji skonfiskowano mu feretron upamiętniający działania zbrojne AK na obszarze Kresów Wschodnich (własność klasztoru na Jasnej Górze). 25 XI 1985 Sąd Rejonowy w Katowicach orzekł przepadek feretronu na rzecz Skarbu Państwa. W kwietniu 1985 uczestnik rotacyjnej głodówki w kościele pw. Najświętszej Maryi Panny w Krakowie-Bieżanowie Starym.

s

Podszas okupacji sowieckiej wraz z członkami  swojej drużyny harcerskiej prowadzi akcję  zbierania i ukrywania broni, udziela pomocy rodzinom ukrywającym się przed deportacją na Syberię. W 1941 do grupy dołączają harcerki. dziewcząt dołącza do grupy kierowanej przez „Smoka”.  Na początku 1942 roku wstępuje do ZWZ.  Wtedy też zdekonspirowany wraz z  grupą harcerzy otrzymuje rozkaz opuszczenia Żurawna. Część grupy ze „Smokiem” została zakonspirowana na terenie bazy traktorowo maszynowej w jednej wsi koło Kochawiny (Łówcyce, Łówczyce?) w charakterze różnego rodzaju pracowników. Organizuje w ramach kedywu pluton zwiadu.  W późniejszym okresie brał udział m.in w odbiorze zrzutów, akcji obrony Dunajca Polskiego, akcji odwetowej we wsi Zuzanówka, przerzucie, współpracuje z oddziałami  węgierskimi. Żołnierz samooborny w Łukawcu oraz 11 karpackiej DP AK. Wieczorem 12 czerwca 1944 roku bandy UPA i Własowców zaatakowały z czterech kierunków wieś i bazę 40 pp AK Dunajec Polski, w Inspektoracie Stryj. Wobec liczby około 215 atakujących wsi broniło 48 partyzantów oraz ludzie samoobrony. Niepełnym tego dnia batalionem partyzantów w sile trzech plutonów dowodził mjr. Tadeusz Stecki ps „Dąb”, plutonami AK dowodzili, por. ps „Tancerka”, por. Karol Smoczkiewicz ps „Smok” i por. ps „Ryśiek”. Komendantem samoobrony i bazy był por Józef Omelak ps „Orzech”. Wieś była atakowana w kilku natarciach przez UPA i własowców od 21-szej do północy. Po ich odepchnięciu, wieś zaatakował przybyły później z Żurawna oddział żołnierzy Wermachtu, było to około 2:00 i walki trwały dalej do świtu do około 5:00. Walki w obronie Dunajca Polskiego z 12 na 13 czerwca 1944 roku umożliwiły uratowanie ludności cywilnej wsi przy minimalnych stratach własnych (3 zabitych) i sporych stratach nieprzyjaciela (30 zabitych i 26 rannych).

Adiutant dowódcy 11 DP AK Zdzisława Pacak Kuźmierskiego

W 1945 roku dowodził niewielkim oddziałem parrtyzanckim w ramach WSGO Warta.

Zdzisław Pacak- Kuźmirski.

Po zajęciu terenów województwa stanisławowskiego wcielony do Istriebitielnego Batalionu w którym walczy z UPA. W marcu 1945 roku wyjeżdża do Wielkopolski.

Po raz pierwszy aresztowany przez UB, przechodzi ciężkie sledztwo. Podczas pobytu w więzieni zachorował na tyfus. Przeniesiony do więziennego szpitala podejmuje udaną próbę ucieczki. W 1947 roku ujawnia się podczas amnestii. Ponownie aresztowany przez UB w 1950 roku przesiedział 10 miesiecy w więzieniu. Ponownie aresztowany w Pokrzywnej w 1952, śledztwo w Opolu , skazany za działalność przeciw ustrojowi na 13 lat więzienia. Wyrok odsiaduje w Strzelcach opolskich, Wronkach i kolonii karnej w Mrowninie. Zwolniony pozostawał pod obserwacją SB.

Za obronę wsi Zuzanówka odznaczony Krzyżem VM V Klasy.

https://encysol.pl/es/encyklopedia/biogramy/18700,Smoczkiewicz-Karol.html     dostęp 03-28-2023

https://encysol.pl/es/encyklopedia/biogramy/18700,Smoczkiewicz-Karol.html dostęp 03-28-2023

Informacje dot. walk o Dunajec Polski spisał w 1969 r. Karol Smoczkiewicz na polecenie i prośbę Szefa Okręgu Stanisławowskiego Włądysława Hermana ps. Żuraw oraz swojego dowódcy Zdzisława Pacaka Kuzmirskiego ps. „Andrzej”, a przekazał je Zespołowi Bazy syn „Smoka” – Dariusz;

Relacja syna Dariusza oraz dokumenty w jego posiadaniu.

1. IPN posiada kilka set stron informacji.
2.  tutaj link do profilu jaki stworzyli historycy, niepełne ale są:
3.    https://encysol.pl/es/encyklopedia/biogramy/18700,Smoczkiewicz-Karol.html
4.    http://listawykletych.pl/katalog/smoczkiewicz-karol/

Posiadam sporo dokumentów. Od roku 1990 porucznik Smoczkiewicz tutułał się jako major. Mam podpisane oświadczenie potwierdzające taki stopień przez generała Franciszka  Kamińskiego zmarłego w 2000 roku.