Po wojnie uzyskał świadectwo dojrzałości w Tarnowskich Górach i ukończył studia na SGGW w Warszawie na Wydziale Leśnym.

Przez większą część życia zawodowego pracował w lasach państwowych.

Na Wileńszczyznę przyjechał w 1939 na wakacje do rodziny matki z Wrześni, woj. poznańskie i tu zastała go wojna. Był żołnierzem 5. Wileńskiej Brygady AK pod dowództwem majora Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”, 3 szwadron (pluton), dowodzony przez Antoniego Rymszę „Maksa”, od grudnia 1943 r. do rozbrojenia przez wojska sowieckie w Jelnikach 21 czerwca 1944 r. Po ucieczce z niewoli działał w grupie do której należeli m.in. „Birs” Henryk Salmanowicz, „Danko” Bogdan NN  – wszys z 5. Brygady AK oraz „Emir” Jan Czernicki, „Orlik” Bolesław Adamski – obydwaj z 4. Brygady AK. Wileńszczyznę opuścił 23 grudnia 1944 r.  Nigdy nie ujawnił swojego udziału w wileńskiej AK.

Był autorem wspomnień dot. działalności w AK.

Grunt-Mejer „Zyga” Z. M., „Przed Łupaszką” u „Kmicica”. Wileńszczyzna 1943, Oficyna Wydawnicza Mireki, 2015, s.  58, 256, poz. 15.

Był żołnierzem 5. Wileńskiej Brygady AK pod dowództwem majora Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”, 3 szwadron (pluton), dowodzony przez Antoniego Rymszę „Maksa”, od grudnia 1943 r. do rozbrojenia przez wojska sowieckie w Jelnikach 21 czerwca 1944. Miał pseudonim „Borówka”. Po ucieczce z niewoli działał w grupie do której należeli „Birs” Henryk Salmanowicz, „Danko” Bogdan NN, „Borówka” Zdzisław Mirecki – wszyscy trzej z 5. Brygady AK oraz „Emir” Jan Czernicki, „Orlik” Bolesław Adamski – obydwaj z 4. Brygady AK. Wileńszczyznę opuścił 23 grudnia 1944 r. Na Wileńszczyznę przyjechał w 1939 na wakacje do rodziny matki z Wrześni, woj. poznańskie i tu zastała go wojna. Po wojnie uzyskał świadectwo dojrzałości w Tarnowskich Górach i ukończył studia na SGGW w Warszawie na Wydziale Leśnym. Przez większą część życia zawodowego pracował w lasach państwowych. Nigdy nie ujawnił swojego udziału w wileńskiej AK. Wymieniony jest w książce Zygmunta Mieczysława Grunt-Mejera „Zyga” w książce „Przed Łupaszką” u „Kmicica”. Wileńszczyzna 1943, Oficyna Wydawnicza Mireki, 2015, ale tylko z pseudonimu „Borówka”, str. 58, 256, poz. 15. Pozostawił po sobie wspomnienia, obejmujące również okres służby w wileńskiej AK.