Po wojnie uzyskał świadectwo dojrzałości w Tarnowskich Górach i ukończył studia na SGGW w Warszawie na Wydziale Leśnym.

Przez większą część życia zawodowego pracował w lasach państwowych.

Na Wileńszczyznę przyjechał w 1939 na wakacje do rodziny matki z Wrześni, woj. poznańskie i tu zastała go wojna. Był żołnierzem 5. Wileńskiej Brygady AK pod dowództwem majora Zygmunta Szendzielarza “Łupaszki”, 3 szwadron (pluton), dowodzony przez Antoniego Rymszę “Maksa”, od grudnia 1943 r. do rozbrojenia przez wojska sowieckie w Jelnikach 21 czerwca 1944 r. Po ucieczce z niewoli działał w grupie do której należeli m.in. “Birs” Henryk Salmanowicz, “Danko” Bogdan NN  – wszys z 5. Brygady AK oraz “Emir” Jan Czernicki, “Orlik” Bolesław Adamski – obydwaj z 4. Brygady AK. Wileńszczyznę opuścił 23 grudnia 1944 r.  Nigdy nie ujawnił swojego udziału w wileńskiej AK.

Był autorem wspomnień dot. działalności w AK.

Grunt-Mejer “Zyga” Z. M., “Przed Łupaszką” u “Kmicica”. Wileńszczyzna 1943, Oficyna Wydawnicza Mireki, 2015, s.  58, 256, poz. 15.

Był żołnierzem 5. Wileńskiej Brygady AK pod dowództwem majora Zygmunta Szendzielarza “Łupaszki”, 3 szwadron (pluton), dowodzony przez Antoniego Rymszę “Maksa”, od grudnia 1943 r. do rozbrojenia przez wojska sowieckie w Jelnikach 21 czerwca 1944. Miał pseudonim “Borówka”. Po ucieczce z niewoli działał w grupie do której należeli “Birs” Henryk Salmanowicz, “Danko” Bogdan NN, “Borówka” Zdzisław Mirecki – wszyscy trzej z 5. Brygady AK oraz “Emir” Jan Czernicki, “Orlik” Bolesław Adamski – obydwaj z 4. Brygady AK. Wileńszczyznę opuścił 23 grudnia 1944 r. Na Wileńszczyznę przyjechał w 1939 na wakacje do rodziny matki z Wrześni, woj. poznańskie i tu zastała go wojna. Po wojnie uzyskał świadectwo dojrzałości w Tarnowskich Górach i ukończył studia na SGGW w Warszawie na Wydziale Leśnym. Przez większą część życia zawodowego pracował w lasach państwowych. Nigdy nie ujawnił swojego udziału w wileńskiej AK. Wymieniony jest w książce Zygmunta Mieczysława Grunt-Mejera “Zyga” w książce “Przed Łupaszką” u “Kmicica”. Wileńszczyzna 1943, Oficyna Wydawnicza Mireki, 2015, ale tylko z pseudonimu “Borówka”, str. 58, 256, poz. 15. Pozostawił po sobie wspomnienia, obejmujące również okres służby w wileńskiej AK.