Po ukończeniu Szkoły Powszechnej im. S. Staszica we Lwowie, uczęszczała do Gimnazjum im. Królowej Jadwigi i tam złożyła egzamin dojrzałości w 1936 r. Następnie studiowała filologię polską wraz z pobocznym przedmiotem historią na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, który zakończyła egzaminem dyplomowym w 1940 r.

Odbyła szkolenie przysposobienia ogólnowojskowego od 16 czerwca do 16 lipca 1934 r. Po przeszkoleniu odbywała coroczne ćwiczenia w okresie letnim w zakresie obsługi aparatu nadawczo-odbiorczego, niezależnie od kursu radiotelegrafistek odbytego w 1938 r. w Warszawie

W połowie sierpnia 1939 r. otrzymała wezwania do stawienia się w Komendzie Lokalnego Koła Przysposobienia Wojskowego Kobie do Obrony Kraju we Lwowie, gdzie przydzielono jej funkcję radiotelegrafistki w jednostce łączności we Lwowie. Z chwilą pojawienia się pierwszych frontowych oddziałów niemieckich na obrzeżach północno-zachodnich dzielnic Lwowa z rozkazu Komendy PWK. Pełniła funkcje łączniczki przenosząc rozkazy i meldunki do wysuniętych linii obrony miasta. Po agresji sowieckiej i ustaniu działań zbrojnych I. Czechowska pomagała w zbieraniu dokumentów poległych żołnierzy Wojska Polskiego i przekazywała je do ich rodzin, względnie do PCK.

W latach 1940-1941 r. pracowała w dziesięcioletniej szkole we Lwowie.

W poczuciu zagrożenia ze strony NKWD, w pierwszych dniach sierpnia 1944 r. przeniosła się na Rzeszowszczyznę. Osiedliła się w Sędziszowie Młp, gdzie z mężem podjęła pracę w szkolnictwie średnim. W 1945 r. podjęła pracę nauczycielską w Gimnazjum im. P. Skargi w Sędziszowie Młp. W międzyczasie przeprowadziła nostryfikację studiów na Uniwersytecie Wrocławskim. W tym czasie złożyła przed Państwową Komisją w Krakowie egzamin, uzyskując dyplom Nauczyciela Szkoły Średniej. W 1950 r. przeniosła się do Państwowego Liceum Technik Plastycznych w Sędziszowie, które później zostało przemianowane na Liceum Sztuk Plastycznych, w nim uczyła do 1975 r., kiedy to przeszła na emeryturę.

W okresie okupacji niemieckiej pracowała w RGO – Lwów jako opiekunka dzieci uciekinierów z Wołynia, zajmując się również wyszukiwaniem rodzin zastępczych dla dzieci osieroconych. W tej pracy współdziałała z Panią Marią Łosiową i Panią Bartlową – wdową po Profesorze Politechniki Lwowskiej zamordowanym przez Niemców

Przez pewien czas była zaangażowana w pracach Towarzystwa Miłośników Ziemi Sędziszowskiej.

Uczestniczyła w pracach powstałego w 1992 r. Koła ŚZŻAK w Sędziszowie przy korekcie wydawanych biuletynów i opracowania kroniki dla upamiętnienia wysiłku i poświęcenia Żołnierzy AK w okresie okupacji i czasach powojennych w rejonie Sędziszowa. Nr legitymacji ŚZŻAK: 056154.

Po wejściu wojsk Niemieckich do Lwowa w 1941 r. włączyła się w działalności konspiracyjną. Początkowo wykonywała funkcje łączniczki, a następnie zajmowała się służbą wywiadowczo-informacyjną. W tym charakterze prowadziła obserwację w zakresie przemieszczania się niemieckich formacji frontowych i ciężkiego sprzętu wojskowego na trasach kolejowych na Wschód i ze Wschodu. Przekazywała raporty z ruchu wojsk niemieckich przez łączniczki bądź kolejarzy – żołnierzy AK do szefa wywiadu okręgu Lwów por. Mieczysława Borodeja ps. „Lis” w celu przepracowania przez zespół specjalistów w kontekście z nadsyłanymi raportami przez informatorów z pozostałych dworców kolejowych we Lwowie.

Łączniczka, wywiadowca

Tadeusz Czechowski – mąż, żołnierz AK.

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Krzyż Armii Krajowej

Krzyż Obrony Lwowa rozpoczętej w 1939 r.

Weteran Walk o Niepodległość

ŚZŻAK Okręg Lwów (Kraków), teczka osobowa Izydory Czechowskiej.

W jednym z rozkazów jej Obwodu AK – Dzielnica Zachodnia Lwowa, do której została odkomenderowana z Dzielnicy Śródmieście została wyróżniona z zapewnieniem przedstawienia jej do awansu i odznaczenia. Nie doszło do tego ze względu na postępujące wydarzenia na scenie wojennej Europy.