Od 3 marca 1931 r. służył w Wojsku Polskim w 3 p. art. ciężkiej, a od 1937 r. w szkole podoficerskiej w Toruniu.

Brał udział w czasie wojny obronnej aż do 24 września 1939 r. w stopniu podporucznika.

Po powrocie z łagrów rozpoczął pracę umysłową w Państwowej Centrali Drzewnej „Paged”. Po 1956 r. rozpoczął pracę w leśnictwie.

ZBOWiD (od kwietnia 1966r.), nr 0575034

ŚZŻAK, nr leg. 017905 z dn. 18.01.1991 r.

Po przeniesieniu się do Kupisk dołączył do Polskiego Związku Powstańczego, przekształconego później w AK.

Do konspiracji wstąpił w Wilnie.

Od jesieni 1942 r. do 1944 dowódca plutonu. Zajmował się również m.in. zdobywaniem broni, środków sanitarnych, prowadzenie szkoleń, kolportaż prasy.

Przysięgę w AK składał 30 kwietnia 1942 r., odbierał ją dowódca placówki Aleksander Wyszowaty ps. Czajka, jego zastępcą był Józef Just ps. „Sokół”. Po zamordowaniu Wyszowatego jesienią 1942 r., objął dowództwo nad plutonem.

Służba w Wojsku Polskim (od 1931 r. do 1939r.)
Służba w 3. PAC w Wilnie (1931-1936)

Będąc ścigany przez żandarmerię niemiecką i policję litewską za niestawienie się na wezwanie arbeitsamtu do pracy w III Rzesz w kwietniu 1942 r. przeniósł się do Łomży, gdzie pracował na gospodarstwie rodziców (gospodarstwo stało puste, ponieważ rodzice zostali wywiezieni do Archangielska w 1940 r.).

Aresztowany 1.11.1944r., wywieziony do łagrów w Ostaszkowie, Diagilewie, gdzie przebywał do 30.10.1947 r.

po powrocie do kraju był szykanowany, nie mógł studiował, ani objąć stanowisk kierowniczych

Krzyż Kawalerski Ord Ord(27.3.1971)

Złoty Krzyż Zasługi (22.7.1964)

Krzyż Waleczny (Londyn, 11.9.1949)

Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami (Londyn, 20.12.1949)

Krzyż Partyzancki (10.1.1970)

Medal Wojska (Londyn, 15.1.1948)

Krzyż Kampanii wrześniowej 1939r.

BZNiOS, sygn. 16690/II, k. 37, 64;

Teczka osobowa Tomasza Bienieckiego, w zbiorach Archiwum Fundacji Generał Elżbiety Zawackiej.