Ukończył szkołę podstawową oraz kontynuował naukę w gimnazjum i liceum im. Księdza Stanisława Staszica w Hrubieszowie.

Był likwidatorem szkód w PZU. Po 1956 r. pracował w Instytucie Budownictwa, Melioracji i Elektryfikacji Rolnictwa w Warszawie, a następnie w gospodarstwach rolnych prowadzonych przez Stowarzyszenie PAX. Do przejścia na emeryturę kierował gospodarstwem rolnym w Ojrzanowie.

Działalność konspiracyjną rozpoczął pod koniec 12.1939 r. Zajmował się organizowaniem komórek konspiracyjnych na terenach następujących wsi: Werbkowice, Terebiniec, Terebiń, Miętkie i Modryniec. Prowadził również zbiórkę i konserwację broni oraz szkolenia dla nowych członków konspiracji. Z powodu zagrożenia dekonspiracją i aresztowaniem przez Niemców w 12.1942 r. był zmuszony opuścić teren działania i przeniósł się na północne obszary powiatu hrubieszowskiego. W 01.1943 r. komendant Obwodu Hrubieszów, Antoni Rychela „Anioła”, wyznaczył mu zadanie zorganizowania i przeszkolenia pierwszego na tym terenie oddziału partyzanckiego. Jego bazą miały być Lasy Strzeleckie.

We 09.1944 r. w Nowokajetanówce pod Dubienką został mianowany komendantem rejonu II Dubienka – Horodło – Białopole. Działał w konspiracji do jesieni 1945 r. pod pseudonimem “Ostatni’, ponieważ jako ostatni przybył na wezwanie. Po formalnym rozwiązaniu struktur AK przeniósł się do Ruchu Oporu Armii Krajowej oraz od 09.1945r. należał do WiN.

Tadeusz Ciosul – odbierający przysięgę

Aresztowany przez UB wiosną 1946 r. Przeszedł ciężkie śledztwo w więzieniach w Chełmnie, Świeciu, Bydgoszczy i Warszawie. W siedzibie MBP przt ul. Rakowieckiej przesłuchiwał go sam owiany mroczną sławą kat Polaków, pułkownik Józef Różański–Goldberg. Przeszedł również przez okrutne śledztwo w Informacji Wojskowej. Ostatecznie skierowano go do Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa w Lublinie. Stanowczo nie przyznawał się do działalności konspiracyjnej. Wyszedł z więzienia w 1947 r. wskutek amnestii.

Krzyż Walecznych (dwukrotnie)

http://bialopole.eu/files/Maryska.pdf, dostęp: 08.04.2020.

Żołnierze Wołynia: działalność powojenna żołnierzy 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK, (red.) Bakuniak E., Dyszkiewicz E., Warszawa 2002, s. 281.