Absolwent Gimnazjum Humanistycznego we Lwowie (1919 r.);

mgr prawa UJK (1933 r.).

Walczył w Wojnie Obronnej jako żołnierz 163 pp 36 Dywizji Piechoty WP. Ranny w czasie walki, dostał się do niewoli niemieckiej z której zbiegł;

14 VII 1945 r. zmobilizowany do WP;

VIII–XI 1945 r. sędzia Wojskowego Sądu 1 DP;
XI–II 1946 r. sędzia WSG w Warszawie;

II–VIII 1946 r. sędzia WSR we Wrocławiu;

VIII 1946–IX 1947 r. zastępca szefa WSR we Wrocławiu;

IX 1947–III 1948 r. zastępca szefa WSR w Gdańsku;

III–VIII 1948 r. szef WSR w Gdańsku;

VIII–X 1948 r. szef WSR w Warszawie

Aplikant sędziowski w Sądzie Grodzkim i Okręgowym w Czortkowie

W 1941 r. adwokat we Lwowie;

1942–1943 r. aplikant, asesor i sędzia w Sądzie Grodzkim w Czortkowie;

1944–1945 r. asesor w Sądzie Grodzkim w Grzybowie

1951–1954 r. referent w Dyrekcji Budowy Osiedli Robotniczych w Krakowie;
1954 r. starszy planista w Biurze Projektów Budownictwa Wiejskiego we Wrocławiu;

1954–1957 r. starszy inspektor w Biurze Projektów Budownictwa Komunalnego we Wrocławiu;

1957 r. radca prawny Zespołu Produkcji Materiałów Budowlanych w Damaszkowie;

1958 r. radca prawny Przedsiębiorstwa Państwowego „Uzdrowisko Lądek Zdrój”;

1958–1983 r. adwokat w Zgorzelcu.

Adiutant komendanta Inspektoratu

Aresztowany w X 1948 r. i skazany na 3 lata więzienia za współpracę z podziemiem.

CDCN, Papiery Jerzego Węgierskiego, Okręg Tarnopol AK, sygn. 1551(2), s. 24;

Szwagrzyk K., Prawnicy czasów bezprawia. Sędziowie i prokuratorzy wojskowi w latach 1944-1956, Kraków 2005, s. 354-355.

Węgierski J., Armia Krajowa w okręgach Stanisławów i Tarnopol, Kraków 1996, s. 218.