Uczęszczał do szkoły podstawowej w Tarnopolu, a następnie do II Gimnazjum.

Wstąpił do wojska i tam ukończył gimnazjum oraz zdał maturę, następnie uczęszczał do szkoły oficerskiej w Bydgoszczy. Do wybuchu wojny służył w 12 Pułku Artylerii Lekkiej w Złoczowie. W 1939 r. był na kursie Wyższej Szkoły Jazdy Konnej w Grudziądzu.

W sierpniu 1939 r. został powołany do 12 p. a. l. i dowodził plutonem w 3 baterii. Po rozbiciu Pułku z 9/10 września został później przydzielony do obrony przeciwpancernej w 51 pp. Po rozbiciu i tego oddziału zaczął się wycofywać z grupą żołnierzy aż po Lwów, gdzie dotarł 24 września 1939 r. Gdy dowiedział się, że Armia Czerwona zajęła Lwów, udał się w następnej kolejności w okolice Zbrucza.

Podczas wojny ukończył kurs szoferski, który pozwolił mu na jazdę samochodem. Zaczął pracować jako kierowca, m.in. woził kamień dla sowietów, którzy budowali tymczasowe lotnisko w okolicach Tarnopola. Po przybyciu do Podhajec w 1943 r. pracował jako buchalter w gospodarstwie rybnym.

Pracował w jednym z wrocławskich zakładów pracy.

Zaczął tworzyć zalążki własnej konspiracji, jednak po przybyciu płk. Studzińskiego do Tarnopola mu się podporządkował. Został oddelegowany na stanowisko dowódcy zorganizowanej przez siebie 4 kompanii “Sowiński” w Chodaczkowie Wielkim.

Został w 1942 r. rozpracowany przez wywiad ukraiński i decyzją komendanta Okręgu został przeniesiony do Brzeżan, gdzie chwilowo działał w Kedywie. Dostał także polecenie od Sądu Specjalnego AK, aby pozbył się Józefa Sobiesiaka za mordy, gwałt i kradzież. W 1943 r. ze względu na dekonspirację został przeniesiony do Podhajec i tam po czasie zaczął piastować stanowisko komendanta Obwodu.

Zastępca komendanta Obwodu, komendant Obwodu

Po wkroczeniu Armii Czerwonej do Podhajec zaangażował się w działalność antykomunistyczną organizacji “NIE”.

Podczas “Burzy” dowodził samoobroną w Podhajcach. 12 lipca 1944 r. ujawnił się razem ze swoim oddziałem przed dowództwem Armii Czerwonej.

Został aresztowany przez NKWD w grudniu 1944 r. i został uwięziony w Czortkowie. Za swoją działalność dostał 20 lat katorgi i 5 lat pozbawienia praw. 12 lat przebywał w Workucie. Po wydaniu wyroku w 1945 r. został wysłany do Dniepropietrowska, a później do Moskwy a stamtąd do Workuty, gdzie przybył 19 marca 1946 r. Pracował w kopalni nr 40, z obozu został zwolniony w kwietniu 1956 r.

BJ, sekcja rękopisów, P. Woźniak, Z niw i ugorów mego życia, t. II, sygn. akc. 9/85, s. 185;

CDCN, Archiwum Tarnopolskie Czesława Blicharskiego, P. Woźniak, Armia Krajowa Okręg Tarnopolski, sygn. akc. 1320/5/5, s. 178, 181, 182, 211;

FOK, Archiwum Wschodnie, sygn. AW I/0457;

FOK, Archiwum Wschodnie, sygn. AW I/0879;

Markowski D. K., Lwów 1944, Warszawa 2021, s. 79;

Węgierski J., Armia Krajowa w okręgach Stanisławów i Tarnopol, Kraków 1996, s. 153, 210, 250, 260.

Zdał relacje z akcji “Burza” w Obwodzie Podhajce.