Ukończył szkołę powszechną w Radomiu i Gimnazjum im. Vetterów w Lublinie, gdzie w 1928 r. zdał maturę.

Służbę wojskową odbył w Szkole Podchorążych Piechoty w Komorowie w latach 1929–1931. Od 1932 do 1939 pełnił służbę w 5 pp Legionów w Wilnie.

Pełnił służbę jako oficer w 5 pp Legionów.

W Janowcu Wielkopolskim prowadził małe gospodarstwo rolne.

W latach 70. nawiązał kontakty ze środowiskiem akowców. Nie przyjął propozycji MON zweryfikowania odebranego mu stopnia wojskowego.

Wstąpił do Armii Krajowej. Został skierowany do Okręgu Wołyńskiego AK, gdzie został inspektorem Inspektoratu Rejonowego AK Kowel. Zorganizował sieć konspiracyjną Inspektoratu oraz rozwinął działalność partyzancką. W styczniu 1944 r. objął dowodzenie Zgrupowaniem “Gromada” 27 WDP AK.

Szef Inspektoratu Rejonowego AK Kowel;

Dowódca Zgrupowania “Gromada” 27 WDP AK

W maju 1945 r. został mianowany komendantem Inspektoratu Rejonowego Radzyń Podlaski Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj. Zorganizował oddziały samoobrony prowadzące akcje zbrojne na areszty i więzienia UB oraz na posterunki MO. Likwidował konfidentów NKWD i zwalczał bandy dokonujące napadów na ludność cywilną.

Po utworzeniu we wrześniu 1945 r. Zrzeszenia WiN został prezesem Inspektoratu Biała Podlaska. Po aresztowaniu przez UB w styczniu 1946 r. zastępcy komendanta Okręgu Lublin WiN, kpt. Mariana Gołębiewskiego, objął w marcu jego funkcję.

Wziął udział w akcji “Burza” na Wołyniu jako jeden z dowódców 27 WDP AK. Po reorganizacji Dywizji na Lubelszczyźnie nadal stoczył w ramach akcji „Burza” boje w rejonie Parczewa i Ostrowa Lubelskiego, pod Kozłówką, Kamionką i Lubartowem.

Po rozbrojeniu Dywizji przez Sowietów w lipcu 1944 r. uniknął aresztowania i ukrywał się. Przebywał u rodziców w Kurówce, a w lutym 1945 r. wyjechał do Łukowa. W październiku 1944 r. został zastępcą Komendanta Rejonowego Radzyń Podlaski AK.

9 listopada 1946 r. został aresztowany przez UB w Warszawie. Więziony na Mokotowie i na zamku w Lublinie, mimo tortur nie przyznał się do działalności w konspiracyjnej, odmówił też współpracy. W procesie przed Wojskowym Rejonowym Sądem w Lublinie w styczniu 1948 r. pod przewodnictwem kpt. Floriana Kirschke został skazany na karę śmierci zamienioną po amnestii na siedem lat więzienia.

Na wolność wyszedł w listopadzie 1953 r. Osiedlił się w Janowcu Wielkopolskim.

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari, zweryfikowanego przez władze emigracyjne w 1980 r.

3-krotnie Krzyż Walecznych oraz Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami.

Doliński K., 27 Wołyńska Dywizja Piechoty Armii Krajowej: wykazy żołnierzy poszczególnych pododdziałów, (oprac.) Goś E., Lublin 2016, s. 25;

Śląski J., Skrobów. Dzieje obozu NKWD dla żołnierzy AK 1944-1945, Warszawa 1990, s. 25;

Żołnierze Wołynia: działalność powojenna żołnierzy 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK, (red.) Bakuniak E., Dyszkiewicz E., Warszawa 2002, s. 273.