Do gimnazjum i liceum im. Stanisława Wyspiańskiego typu humanistycznego uczęszczał w Mławie. Zdał maturę w 1937 r.

W czasie służby wojskowej zapisał się na studia do Szkoły Nauk Politycznych w Warszawie i zamieszkał w domu akademickim przy Placu Narutowicza.

Ukończył szkołę podchorążych w Zambrowie w 1938 r. w stopniu plutonowego podchorążego. Po tym czasie został zaprzysiężonym pracownikiem II Oddziału wywiadowczego nadgranicznej placówki w m. Mława kierowanej przez mjr Kokurewicza.

W czasie mobilizacji w 1939 r. zgłosił się dobrowolnie do jednostki linowej 33 pp w Łomży. Uczestniczył w działaniach bojowych m.in. w obronie twierdzy brzeskiej w dniach 12-16.09 oraz w potyczkach i bitwie pod Janowem. Jego Zgrupowanie walczyło do momentu złożenia broni sowietom 2.10.1939 r.

Należał do I Mazowieckiej Drużyny Harcerzy, uczestniczył w pracach samorządu szkolnego klasowego i innych licznych organizacjach szkolnych. Do władz organizacji szkolnych był stale wybierany, a w latach 1935/1936 pełnił funkcję wójta gminy ogólnoszkolnej. Ta funkcja pozwoliła mu uczestniczyć w delegacji szkoły na pogrzebie Marszałka Józefa Piłsudskiego do Warszawy.

ŚZŻAK, nr leg. 2971.

Był członkiem Ogólnopolskiego Okręgu Żołnierzy Armii Krajowej Obszaru Lwowskiego im. „Orląt Lwowskich” w Krakowie.

Do Lwowa dotarł w listopadzie 1939 r., wówczas nawiązał kontakt z organizacją konspiracyjną. Został wysłany do Stanisławowa w celu zbierania informacji o możliwości przerzutu do Rumunii. Został aresztowany w Nadwórnej, lecz udało mu się zbiec. Po tym czasie ukrywał się, aż do wejścia Niemców do Lwowa.

Członek Oddziału II wywiadu Komendy Głównej we Lwowie. Razem z Marianem Mederem w połowie lipca 1941 r. organizował placówki wywiadu ZWZ-AK we Lwowie. Zasłużył się rozpracowaniem produkcji paliw i pochodnych w GG, której fabryka znajdowała się w Drohobyczu.  Po zajęciu Lwowa przez wojska sowieckie w 1944 r. utracił łączność z KG AK w Warszawie. Wówczas prace 8 Ekspozytury zostały zawieszone, a 28 lutego 1945 r. nastąpiły aresztowania przez NKWD. Sam jednak już we wrześniu 1944 r. włączył się w prace Delegatury Rządu – Wydział Bezpieczeństwa.

Adiutant oraz zastępca szefa 8 Ekspozytury

Jerzy Piotrkowski – brat, oficer WP, żołnierz AK w Warszawie. Zginął podczas tortur Gestapo w Pomiechówku w 1944 r.

Tadeusz Piotrkowski – brat, żołnierz AK w Mazowieckim.

Janusz Zygmunt Piotrkowski – brat, żołnierz AK w Mazowieckim.

Po wojnie obronnej dostał się do niewoli sowieckiej, z której zbiegł 15.10.1939 r. i przedostał się do Lwowa.

Około połowy maja 1945 r. nielegalnie przekroczył „granicę” przez m. Mościska na Przemyśl, wspierany przez AK-owski punkt przerzutowy.

W Krakowie wraz z płk Cehakiem Leonem zamieszkałym wówczas w Skawinie myślał o odbudowie pracy wywiadu na podstawie ludzi ze Wschodu, byłych członków E 8, którzy odnaleźli się w terenie. W 1946 r. spotkał w Krakowie b. szefa E 8, swojego kolegę Stanisława Klewenhagena, który powrócił z ZSRR po procesie gen. Okulickiego w Moskwie, gdzie występował jako świadek. Piotrkowski udzielił mu wszelkiej pomocy, zaopatrzył w potrzebne dokumenty. Za to Rejonowy Sąd Wojskowy w Katowicach wymierzył mu karę 3 lat więzienia, którą odbył w całości w latach 1947-1950. W śledztwie utracił zdrowie, gdyż były wobec niego stosowane tortury fizyczne i psychiczne. Dodatkowo miał problemy ze znalezieniem pracy, telefon był objęty podsłuchem do 1989 r.

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti-Militari V kl., nr leg. Nr DK-20240/W

Krzyż Armii Krajowej, nr leg. 37629

Medal Wojska (trzykrotnie)

Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”

Fundacja CDCN, Wykaz fotografii i filmów ze zbioru Jerzego Węgierskiego dotyczących organizacji konspiracyjnych okresu wojny i okupacji na terenie Małopolski Wschodniej, nr 0307, 0408D;

ŚZŻAK Okręg Lwów (Kraków), teczka osobowa Henryka Piotrkowskiego.