student teologii i filozofii Seminarium Duchownego w Pelplinie (1932‑8)

kapelan szpitala w Lublinie (1944‑5),

kapelan hufca junackiego i wikariusz parafii pw. św. Stanisława w Kowlu na Wołyniu (1938‑ok. 1944).

Po najeździe rosyjskim na Polskę w 09.1939 roku i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji rosyjskiej organizator pomocy dla zesłanych na Syberię i do Kazachstanu parafian. Po niemieckim ataku w 06.1941 roku na uprzedniego sojusznika, Rosjan, i rozpoczęciu okupacji niemieckiej brał udział w konspiracji Delegatury Rządu Polskiego na Kraj (część Polskiego Państwa Podziemnego), jako jeden z dwóch zastępców delegata okręgu Wołyń, pod pseud. „Attar”. W latach 1943‑44 udzielał pomocy uciekinierom polskim przed mordami ludobójczej ukraińskiej organizacji OUN/UPA. Wspólnie z ks. Antonim Piotrowskim „Prawdzicem” kierował punktem przekaźnikowym i kontaktowym zorganizowanym na plebanii kościoła. Dzięki osobistemu zaangażowaniu obu księży oraz publicznemu charakterowi plebanii, miejsce to skutecznie pełniło rolę ośrodka konspiracyjnej łączności, nie wzbudzając podejrzeń władz okupacyjnych.

W 01.1944 roku kapelan zgrupowania Armii Krajowej AK „Gromada” w randze kapitana, pod pseud. „Rafał”, następnie kapelan 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK, w ramach Polskiego Państwa Podziemnego.

Kapelan 27 WDPAK zgrupowania Gromady

Po rozpoczęciu okupacji rosyjskiej osiadł w Lublinie. Przez pewien czas pracował w aptece, potem jako kapelan w szpitalu w Lublinie. Aresztowany 08.01.1945 roku przez agentów  NKWD.

Aresztowany 08.01.1945 roku przez  NKWD. Przetrzymywany w areszcie rosyjskiego NKWD przy ul. Szopena w Lublinie i na Zamku w Lublinie (02.1945). Miał zostać rozstrzelany przez NKWD pod Otwockiem.

Osadzony w więzieniu Mokotów w Warszawie. Torturowany. W drodze z przesłuchania w Warszawie do Lublina zastrzelony przez eskortujących go funkcjonariuszy UB. Pozostałe po nim książki rozrzucono wzdłuż drogi, a sutannę po polaniu benzyną spalono. Miejsce mordu i pochowania nie są znane (być może pod Otwockiem).

Według innych źródeł zamordowany przez  funkcjonariuszy Urządu Bezpieczeństwa w więzieniu na Mokotowie w Warszawie.

“Biuletyn Informacyjny 27 Wołyńskiej Dywizji Armii Krajowej”, r. 1, 1984, nr 2, s.;

Filar W., “Burza” na Wołyniu, Warszawa 2010, s.;

Leksykon duchowieństwa represjonowanego w PRL w latach 1945‑1989, Myszor J. (red.), Warszawa 2002, s.;

Lista strat wśród duchowieństwa metropolii lwowskiej obrządku łacińskiego w latach 1939‑1945,  Krętosz J. (red.), Opole 2005, s.;

Rachwalski E., Była taka broń. Łączność Okręgu Wołyń i 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej 1942-1944, Wrocław 1993, s. 36;

Słownik biograficzny duchowieństwa metropolii lwowskiej obrządku łacińskiego ofiar II wojny światowej 1939‑1945, Pawłowicz M. (red.), Opole 2007, s.;

Turowski J., Cmentarze Żołnierzy 27 Wołyńskiej Dywizji AK, Warszawa 1989, s. 44;

Żołnierze Wołynia: działalność powojenna żołnierzy 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK, (red.) Bakuniak E., Dyszkiewicz E., Warszawa 2002, s. 231.