Zdał maturę w Starym Sączu. Uczęszczał do Państwowego Seminarium Nauczycielskiego Męskiego im. Jana Długosza w Starym Sączu, egzamin dyplomowy na nauczyciela szkół powszechnych uzyskał w 1934 r.

W 1935 r. został powołany do odbycia służby wojskowej w 1. Pułku Strzelców Podhalańskich (1. PSP) w Nowym Sączu, który wchodził w skład 21. Dywizji Piechoty Górskiej (21. DPG). Następnie skierowano go na kurs podchorążych rezerwy, odbywający się przy 4. Pułku Strzelców Podhalańskich w Cieszynie. W trakcie kursu, 29 listopada 1935 r., złożył przysięgę wojskową. Podczas dalszego szkolenia awansowano go ze stopnia strzelca kolejno na starszego strzelca (1 marca 1936 r.) oraz starszego strzelca podchorążego (31 maja 1936 r.). Kurs, który trwał od 20 września 1935 r. do 31 maja 1936 r., ukończył z oceną dobrą, plasując się na 140 lokacie spośród 179 uczestników, tym samym uzyskując tytuł podchorążego rezerwy. Opinię potwierdzającą nadanie mu tytułu podchorążego rezerwy sporządził kpt. Józef Ćwiąkalski, dowódca kursu. 10 czerwca 1936 r. Buchman awansował na kaprala podchorążego, a 2 sierpnia tego samego roku został ponownie skierowany do służby w Nowym Sączu, gdzie objął funkcję zastępcy dowódcy plutonu w 2. kompanii strzelców 1. PSP. Po rocznej służbie, dnia 19 września 1936 r., kapral podchorąży Andrzej Buchman został przeniesiony do rezerwy. Ponownie w 1. PSP pojawił się w 1937 r., kiedy w okresie od 18 października do 27 listopada odbywał ćwiczenia, pełniąc funkcję dowódcy plutonu strzelców. Od momentu rozpoczęcia służby wojskowej aż do końca roku 1938 służył wyłącznie w 1. PSP, a jego służba nie miała charakteru zawodowego.

Wziął udział w Wojnie Obronnej 1939 r. Po jej zakończeniu udał się do Rumunii, a potem do Francji. Po 1940 r. w Wielkiej Brytanii aż do chwili przerzucenia do kraju w 1942 r.

Pracował w firmie Drescheid jako kucharz i zaopatrzeniowiec.

Został zwerbowany do organizacji „Wachlarz” w Warszawie, prawdopodobnie przez porucznika Franciszka Pukackiego „Gzymsa”, cichociemnego, który w kwietniu i maju 1942 roku prowadził na Czerniakowie i Mokotowie werbunek oraz szkolenia „młodych adeptów sztuki dywersyjnej” na potrzeby II Odcinka „Wachlarza”. Do rejonu działalności organizacji Buchman dotarł z Warszawy w trzeciej dekadzie czerwca 1942 r. Powierzono mu wówczas zadanie utworzenia placówki w Szepetówce, które realizował wspólnie z Janem Nowickim „Dowbórem”. Przyjął pseudonim „Korsak” i zatrudnił się w miejscowym oddziale firmy Drescheid jako kucharz i zaopatrzeniowiec, co pozwalało mu na swobodne poruszanie się w terenie. Dzięki temu w krótkim czasie udało mu się także utworzyć filie placówki w Płoskirowie oraz Darnicy. Potem walczył w Oddziale Partyzanckim „Gzymsa”, a następnie w 27 WDP AK. Szczegóły jego działalności w ramach 27. WDP AK są słabo znane. W kwietniu 1944 r. pełnił funkcję oficera sztabowego przy dowódcy Dywizji, ppłk. Janie Wojciechu Kiwerskim („Oliwie”). Dnia 18 kwietnia 1944 r. uczestniczył w wydarzeniach, które doprowadziły do śmierci dowódcy Dywizji. Tego dnia ppłk „Oliwa”, w asyście Buchmana, ppor. „Wichury” oraz kilku innych żołnierzy, udał się do nowego miejsca postoju sztabu, mieszczącego się w chutorze Dobry Kraj. Podczas krótkiego odpoczynku, oczekując na resztę sztabu dowodzonego przez mjr. Tadeusza Sztumberk-Rychtera („Żegotę”), grupa została niespodziewanie ostrzelana przez nieznany oddział. W wyniku tego ataku ppłk „Oliwa” został śmiertelnie raniony. Porucznik „Korsak”, jak wspomina jedna z relacji, „z trudem wycofał się spod ognia”. Oddziały dywizji zdołały wydostać się nocą z 20 na 21 kwietnia 1944 r., jednak już po opuszczeniu pierścienia okrążenia, w miejscowości Sokół, zostały niespodziewanie zaatakowane przez silny niemiecki oddział pancerny wspierany przez piechotę. W walce tej Buchman poniósł śmierć.

Oficer informacji w sztabie 27 WDP AK

Płatnik 27 WDP AK

Wziął udział w operacji „Burza” na Wołyniu.

Biuletyn Informacyjny 27 Wołyńskiej Dywizji Armii Krajowej, nr 1 rok 1, Warszawa styczeń 1984;

Doliński K., 27 Wołyńska Dywizja Piechoty AK; wykazy żołnierzy poszczególnych oddziałów s. 25;

Hetmańczyk J., Porucznik Andrzej Buchman, ps. „Korsak” (1913–1944) – przyczynek do biografii, „Almanach Sądecki” 2013, nr 1/2(82/83), s. 52-73;

Turowski J., Cmentarze żołnierzy 27 Wołyńskiej Dywizji AK, Warszawa 1989, s. 26;

Żołnierze Wołynia, Warszawa 2002, s.228.