Uczył się w gimnazjum w Siedlcach, gdzie w 1915 r. zdał maturę. W 1924 r. ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie.

Działał w Polskiej Organizacji Wojskowej. Jesienią 1915 r. wstąpił do Legionów Polskich. Do 1917 r. służył w 5 pułku piechoty, z którym brał udział w walkach pod Kostiuchnówką. W czasie swojej służby ukończył kurs podoficerski, szkołę instruktorską w Zambrowie i Zgierzu oraz szkołę oficerską 1 pułku piechoty Legionów w Zambrowie. Internowany w Szczypiornie i Łomży w 1917 r. Po 1917 r. ponownie włączył się w działalność w POW.

W listopadzie 1918 r. był ochotnikiem w 22 pułku piechoty, z którym uczestniczył w rozbrajaniu Niemców.

W 1919 r. dostał przydział w rezerwie do 42 pułku piechoty w Białymstoku.

Brał udział w wojnie obronnej 1939 r.

Od 1921 r. pracował na Wileńszczyźnie jako sekretarz Rady Wojewódzkiej Centralnego Związku Osadników. W latach 30. był wiceprezesem i prezesem Zarządu Głównego Rady.

Podczas nauki w gimnazjum działał w harcerstwie, w Organizacji Młodzieży Narodowej oraz od 1912 r. w konspiracyjnym Związku Młodzieży Polskiej „Przyszłość”.

Wiceprezes Związku Kółek Rolniczych i ZMW w Wilnie. Był członkiem Okręgowej Komisji Ziemskiej i zarządu Związku Legionistów, Wileńskiego Towarzystwa Rolniczego i Wileńskiej Izby Rolniczej.

Był inicjatorem powołania uniwersytetu ludowego i wielu kursów oświatowych.

Poseł na sejm (1928-1930, 1930-1935, 1935-1938), senator (1938 r.)

Był organizatorem konspiracyjnego Komitetu Walki o Wyzwolenie, który z czasem został włączony do SZP. Kierował organem prasowym SZP “Polska w walce” oraz był szefem Wydziału VI (Biuro Informacji i Propagandy) Dowództwa Wojewódzkiego SZP – Komendy Okręgu Wilno ZWZ.

Kierował Komitetem Walki o Wyzwolenie, działał w Radzie Wojewódzkiej Obrony Narodowej.

Zastępca komendanta ds. propagandy i prasy Okręgu Wileńskiego.

Po wyjściu z więzienia objął dowództwo III batalionu 13 pułku piechoty („Rysiów”) 5 Wileńskiej Dywizji Piechoty Armii Polskiej w ZSRR. Od października 1942 r. walczył w Armii Polskiej na Bliskim Wschodzie i w 2 Korpusie Polskim. Do marca 1943 r. na stanowisku dowódcy 15 Wileńskiego Batalionu Strzelców. W kampanii włoskiej walczył jako dowódca 13 Wileńskiego Batalionu Strzelców. Poległ pod Monte Cassino 17 maja 1944 r.

Aresztowany przez NKWD 11 kwietnia 1941 r. Początkowo więziony w Wilnie, a następnie w Moskwie. 29 lipca 1941 r. Został skazany na karę śmierci, którą zamieniono na 10 lat „obozu poprawczego”. Zwolniony 13 sierpnia 1941 r.

Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 51 (pośmiertnie)

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari

Krzyż Niepodległości z Mieczami

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Krzyż Walecznych (czterokrotnie)

Medal Wojska

Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino nr 15378

Gwiazda za Wojnę 1939–1945 (Wielka Brytania)

Gwiazda Italii (Wielka Brytania)

Medal Wojny 1939–1945 (Wielka Brytania)

Krzyż Wojskowy (Wielka Brytania)

Srebrny Medal Waleczności II klasy

FOK, Archiwum Wschodnie, sygn. AW III/618.32.02;

FOK, Archiwum Wschodnie, sygn. AW III/618.32.03;

Morelewski J. F., Pokolenie akowskie, Bydgoszcz 1995, s. 101, 111, 237.

Tomkiewicz M., Więzienie na Łukiszkach w Wilnie 1939-1953, Warszawa 2018, s. 44.