Ukończył szkołę powszechną w Łańcucie, a następnie gimnazjum Łańcucie, Kałuszu oraz w Przeworsku.

W 1931 r. ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Ostrowie Mazowieckiej, uzyskując tytuł podporucznika oraz przydział do 5 Pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu. Po uzyskaniu przydziału objął stanowisko dowódcy plutonu ckm a w późniejszym czasie został dowódcą kompanii oraz wykładowcą Dywizyjnego Kursu Podchorążych 22 Dywizji Piechoty Górskiej. W kolejnych latach od 1936-1937 r. był wykładowcą w Batalionie Szkoleniowym Podchorążych Rezerwy w Zambrowie a od 1937-1939 wykładał w Ośrodku Wyszkolenia Rezerwy Piechoty w Różanie nad Narwią. Będąc w stopniu podporucznika ukończył kapitański kurs dowódców oraz kurs przeciw pancerny w Rembertowie.

W okresie kampanii wrześniowej był dowódcą 5 kompani II batalionu 115 pp. W trakcie walk przedzierał się wraz z częścią swojej kompanii w kierunku Bugu, tam wraz z żołnierzami dołączył do 116 pp., tam objął jednocześnie dowództwo 2 kompanii.W trakcie walk odniósł zwycięstwo pod Malinówką.

Po ogłoszeniu kapitulacji przez dywizje tj. 29 września 1939 r.dostał się do niemieckiej niewoli, z której zbiegł i przedostał się do Lwowa.

Po wyjściu z więzienia powraca do Elbląga, gdzie tworzy spółdzielnię ogrodniczo-pszczelarską w której zostaje prezesem. Po pewnym czasie ustępuje ze stanowiska, ze względu na naciski ze strony UB. Następnie otrzymuje pracę w Wojewódzkim Oddziale PAX w Gdańsku na stanowisku szefa kolportażu.

Harcerz, organizator harcerstwa w Przeworsku.

Pod koniec roku 1939 wstępuje do ZWZ i przekazuje utworzoną przez niego Organizację Wojskową”Lwów”. Po wstąpieniu do ZWZ zostaje pierwszym komendantem miasta Lwowa. W kwietniu 1940 roku zmuszony jest do opuszczenia Lwowa.

Po dotarciu do Krakowa, obejmuje najpierw stanowisko Szefa Uzbrojenia przy Sztabie Okręgu Krakowskiego a później tj.1942 r. Szefa Produkcji Konspiracyjnej. W zorganizowanych 20 placówkach była naprawiana oraz montowana broń. Łącznie utworzone placówki wyprodukowały m.in. 100 tys. granatów i 1000 pistoletów maszynowych “Sten”, stając się największą siecią produkcyjną broni w okupowanej Europie.

Od 1943 r do stycznia 1945 r. pełnił funkcje inspektora Inspektoratu Rejonowego AK “Maria”. Jego zadaniem było scalenie i zintegrowanie wszystkich organizacji niepodległościowych. Będąc inspektorem doprowadził do utworzenia w stan gotowości bojowej dwie jednostki AK: 106 Dywizję Piechoty oraz Krakowską Brygadę Kawalerii Zmotoryzowanej. Dowodzone przez niego oddziały partyzanckie przeprowadziły liczne akcje zbrojne przeciwko Niemcom, Ukraińcom oraz Policji Granatowej.

Po odmowie podporządkowania podległych mu oddziałów komunistycznemu rządowi w Lublinie, wyjeżdża wraz z grupą żołnierzy w rejon Elbląga w celu przeczekania ubeckiego terroru.

Szef Uzbrojenia

inspektor Okręgu Kraków

Po ogłoszonej kapitulacji, dostał się do niemieckiej niewoli z której uciekł i przedostał się następnie do Lwowa.

Po mimo ujawnienia, był trzykrotnie aresztowany przez UB. W trakcie ostatniego śledztwa przez UB, został oskarżony o rzekomą współpracę z Niemcami oraz zdradę Ojczyzny. Na podstawie sfałszowanych zarzutów został dwukrotnie skazany na karę śmierci. Po złożeniu przez rodzinę prośby o ułaskawienie, wyrok śmierci został zamieniony na karę dożywotniego więzienia, a później na 12 lat więzienia. Na wolność wyszedł po 7 latach i trzech miesiącach.

Srebrnym Krzyżem orderu Virtuti Militari

Krzyżem Walecznych (1939 r.)

Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami (1943 r.)

Krzyżem Armii Krajowej

Krzyżem Partyzanckim

Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski

Biogram Bolesława Nieczuja-Ostrowskiego, [online:] http://old.muzeum-ak.pl/biogramy/formatka.php?idwyb=6 (dostęp dnia 16.10.2020 r.);

Franaszek A., Bóg, Honor, Ojczyzna. Rozmowa z B.M. Nieczują-Ostrowskim: Generałem Brygady AK [w:] Źródło, nr 2/94;

Nieczuja-Ostrowski B., Rzeczpospolita Partyzancka. Inspektorat “Maria” w walce, Warszawa 1991;

Węgierski J., Obsada osobowa lwowskiego obszaru SZP-ZWZ-AK-NIE w latach 1939-1945, Kraków 2000, s. 24.