Rozpoczęła naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Duksztach. Po agresji niemieckiej na Polskę musiała porzucić szkołę.

Zdała eksternistycznie maturę i rozpoczęła studia medyczne, najpierw w Poznaniu a potem w Akademii Medycznej w Gdańsku.

Ukończyła studia polonistyczne, wykładała na Uniwersytecie Szczecińskim.

W Miadzile (Białoruś) rozpoczęła pracę nauczycielki. Po odmowie przyjęcia obywatelstwa białoruskiego została zwolniona ze szkoły. Znalazła zatrudnienie w urzędzie miasta.

Lata młodzieńcze spędziła w Duksztach i Święcianach, gdzie wstąpiła do drużyny harcerskiej.

Należała do OP “Kmicica”, następnie walczyła u Łupaszki i Ronina.

Wraz z rodzicami zagrożona aresztowaniem przez Litwinów przeniosła się do Podbrodzia, a potem do do Miadzioła na Białorusi.

Strzelec i sanitariuszka

Razem z oddziałem Łupaszki walczyła na Pomorzu w latach 1946-1947.

Rozpoczęła służbę w 5. Wileńskiej Brygady AK dowodzonej przez mjr. Zygmunta Szendzielarza “Łupaszkę”. Na początku została przydzielona do Antoniego Rymszy “Maksa”, a potem trafiła pod rozkazy Longina Wojciechowskiego “Ronina”. Ostatecznie pełniła funkcję sanitariuszki w oddziale dowodzonym przez Feliksa Selmanowicza “Zagończyka”. Kilka dni po bitwie pod Krawczunami i zajęciu Wilna przez Sowietów została przez nich internowana w obozie w Miednikach Królewskich, potem przeniesiono ją do wileńskiego więzienia na Łukiszkach. Zwolniona z więzienia uzyskała dzięki jednemu z funkcjonariuszy NKWD, któremu w czasie działań wojennych uratowała życie. Rozpoczęła pracę w Komisji Ewakuacji w Wilnie, która zajmowała się organizowaniem transportów do Polski.

We wrześniu 1945r. wraz z rodzicami opuściła Wilno i przyjechała do Sopotu, gdzie eksternistycznie zdała maturę i rozpoczęła studnia medyczne, najpierw w poznaniu, a potem w Akademii Medycznej w Gdańsku. W 1946r. nawiązała łączność z “Zagończykiem”, który podobnie jak inni partyzanci wileńscy, prowadził działalność konspiracyjną na Pomorzu. Janina wspierała Selmanowicza w jego działalności poprzez redagowanie druków i kolportaż ulotek. W maju 1946r. powróciła do pracy w partyzantce. Dołączyła do szwadronu swojego przyszłego męża Leona Smoleńskiego “Zeusa” Ponownie została sanitariuszką. Ze szwadronem przeszła cały szlak bojowy na Warmii i Mazurach oraz w Borach Tucholskich. Po rozformowaniu oddziału w listopadzie 1946r. “Jachna” pojechała do Zielonej Góry. Tu rozpoczęła kurs PCK, który dawał możliwość pracy w szpitalu.

Widmo kolejnego aresztowania spowodowało, że 07.06.1943r. Janina wraz ze swoimi rodzicami wstąpiła w szeregi oddziału partyzanckiego Antoniego Burzyńskiego “Kmicica” i przyjęła pseudonim “Jachna”. Na początku została jej przydzielona jej funkcja strzelca, potem sanitariuszki. Na przełomie sierpnia i września 1943r., kiedy partyzanci sowieccy pod dowództwem ppłk. Fiodora Markowa wymordowali część oddziału “Kmicica”, Janina jako nieliczna z ocalałych została wcielona do komunistycznej partyzantki, podporządkowanej Związku Patriotów Polskich. Podjęta próba ucieczki zakończyła się “Jachny” przez Niemców. Dzięki przekupieniu jednego z żołnierzy niemieckich uniknęła wywózki na roboty przymusowe. W październiku 1943r. powróciła w rodzinne strony i znowu znalazła się w szeregach Armii Krajowej.

Wiktor Wasiłojć “Tata” – ojciec

Maria Wasiłojć “Mama” – matka

W styczniu 1947r. Janina została aresztowana i przewieziona do Bydgoszczy, gdzie poddano ją brutalnemu śledztwu. 08.03.1949r. Wojskowy Sąd Rejonowy w Bydgoszczy skazał ją na dwukrotną karę śmierci, co było najwyższym wyrokiem w tym procesie. Ostatecznie wyrok zamieniono na 15 lat więzienia. Areszt w Fordonie opuściła na fali tzw. odwilży 21.05.1956r. Przeprowadziła się do Szczecina, do swojej matki.

Do upadku systemu komunistycznego była inwigilowana przez Służbę Bezpieczeństwa.

W innych źródłach podano: Przebywała w więzieniu do 1957 r.

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Krzyż Armii Krajowej

Medal Wojska Polskiego

Grunt-Mejer Z., Przed “Łupaszką” u “Kmicica”. Wileńszczyzna 1943, Warszawa – Kraków 2015, s. 44, 80, 124, 232, 251, 290, 298;

Oddział Partyzantów Polskich “Kmicica” nad Naroczą w 1943 r. we wspomnieniach żołnierzy i działaczy organizacji terenowej, (oprac.) Bednarczuk L., “Zeszyty Historyczne WiN-u”, 2004, r. XIII, nr 22, s. 89.

Śladami żołnierzy 5. Wileńskiej Brygady Armii Krajowej po Trójmieście, red. I. Brzezińska, Gdańsk 2023, s. 66-67.

W 1991r. sąd unieważnił wyrok komunistycznego wymiaru sprawiedliwości wobec “Jachny”.