Pracowała jako nauczycielka, bibliotekarka oraz tłumaczka poezji rosyjskiej, specjalizująca się głównie w przekładach wierszy Anny Achmatowej, Lwa Gumilowa i Osipa Mandelsztama.

Wchodziła w skład zespołu redakcyjnego pisma „Szlakiem Narbutta”

Balbus, T., Oddziały pozorowane dywersji pozafrontowej NKGB w akcji. Casus Ławż koło Oszmiany, „Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego” 2019, nr 1 (10), s. 172–185;

Krajewski K., Jan Borysewicz „Krysia” „Mściciel” 1913-1945, Warszawa 2013, s. 103, 104, 112;

Krajewski K., „Szlakiem Narbutta”, Warszawa 2015, s. 45, 48, 66, 68, 69, 83, 86, 101;

Regina Gieysztorowa [online:] https://timenote.info/pl/Gina-Gieysztor (dostęp 06.03.2025 r.);

Szyszko-Grzywacz A., Łagierniczka. Relacja z Workuty 1945-1956, Warszawa 2022, s. 11-14.

Według relacji Anny Szyszko-Grzywacz zawartej w książce „Łagierniczka”, „Hajduczek” została aresztowana przez Sowietów i uwięziona na Łukiszkach w Wilnie. Po pewnym czasie wyszła na wolność, tłumacząc, że nie mogli jej nic zarzucić ze względu na działalność antyniemiecką. Później dołączyła do resztek oddziału „Fakira”, który po śmierci swojego dowódcy przeszedł pod rozkazy Włodzimierza Mikucia „Jaremy”. 23 lutego 1945 roku partyzanci AK udali się do wsi Łukszany na spotkanie z grupą „własowców” – oddziałem, który podawał się za antykomunistycznych partyzantów, ale w rzeczywistości był prowokacyjną jednostką NKGB. Wśród obecnych w tej grupie znajdowała się kobieta-żołnierz, z którą „Hajduczek” miała przyjazne relacje. Podczas przygotowanej przez Sowietów uczty „Hajduczek” niemal siłą miała zmusić Annę Grzywacz – żołnierza AK, by wsiadła do innych sań niż planowała, co mogło być już elementem zaplanowanej prowokacji​. Po wyjeździe ze wsi oddział AK wpadł w zasadzkę. Pierwszy został zastrzelony młody łącznik „Lisek”. Reszta została błyskawicznie obezwładniona, a partyzanci przy karabinie maszynowym zadźgani nożami. „Hajduczek” w momencie przyjazdu do Oszmiany znajdowała się w grupie oficerów NKWD, co wskazuje, że przeszła na ich stronę. Według informacji zawartych w opracowaniu Tomasza Balbusa, wydarzenia te doprowadziły do masakry w Ławżach, gdzie pozorowany oddział NKGB wymordował żołnierzy AK oraz ludność cywilną. Konsekwencją tej zdrady była nie tylko śmierć żołnierzy AK w zasadzce, ale także masakra, która rozegrała się we wsi Ławże. Oddział NKGB otoczył miejscowość, po czym rozpoczęła się brutalna pacyfikacja. Spalono zabudowania, strzelano do cywilów, w tym kobiet i dzieci. Ciała niektórych ofiar wrzucono do studni, innych pogrzebano w zbiorowych mogiłach. W wyniku tej operacji życie straciło około 80 osób – zarówno partyzantów, jak i mieszkańców wsi. Z relacji uczestników wynika, że początkowo nikt nie podejrzewał „Hajduczek” o zdradę, ponieważ była cenioną łączniczką w czasie okupacji niemieckiej.