Uczęszczał do gimnazjum im. Stanisława Małachowskiego w Płocku, gdzie 11.04.1932 r. uzyskał maturę.

W 1933 r. ukończył Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 67 Pułku Piechoty w Brodnicy. Następnie został przydzielony do tego pułku jako dowódca plutonu. W latach 1933-1935 kształcił się w Szkole Podchorążych Artylerii w Toruniu. Później wysłano go do 6 Pułku Artylerii Ciężkiej we Lwowie, gdzie służył najpierw jako młodszy oficer baterii, a następnie dowódca plutonu Szkoły Podoficerskiej. W 01.1937 r. został przeniesiony do 25 Dywizjonu Artylerii Ciężkiej w Warszawie jako dowódca plutonu 2 baterii. Od 08.1937 r. praktykował w Zbrojowni nr 2 w Warszawie. Następnie kolejno służył w Komendzie Miasta Warszawa oraz 28 Pułku Artylerii Lekkiej w Dęblinie.

Brał udział w kampanii wrześniowej jako dowódca baterii armat 12 Dywizjonu Artylerii Ciężkiej wchodzącego w skład Grupy Operacyjnej gen. Skwarczyńskiego w ramach 12 Dywizji Piechoty. Walczył między innymi pod Skarżyskiem i Iłżą.

Pracował w Polskim Komitecie Opiekuńczym przy lwowskiej RGO.

Po opuszczeniu więzienia w 1956 roku pracował w Przedsiębiorstwie Drobnej Wytwórczości w Rzeszowie. Następnie został zatrudniony w Rzeszowskiej Izbie Rzemieślniczej.

Pod koniec 12.1939 r. wstąpił do Służby Zwycięstwu Polski we Lwowie. Pod jego dowództwem ok. 6 tys. żołnierzy AK przeszło z Lwowskiego za San, w stronę Warszawy na odsiecz. 18.08.1944 r. koło wsi Sarzyna nad Sanem oddział rozbrojony został przez wojska radzieckie. Od 09.1944 r. należał do Oddziałów Leśnych „Warta”, gdzie pełnił funkcję dowódcy batalionu „C”.

Od 04.[05]1942 r. szef Wydziału II-B (kontrwywiadu) Komendy Okręgu Lwów, następnie od 01.10.1942 roku szef kontrwywiadu w Inspektoracie Komendy Obszaru. Od 11.1943 r. do 31.07.1944 r. komendant Inspektoratu Zachodniego Okręgu Lwów AK „Lasy”, dowódca batalionu.

Po rozwiązaniu „Warty” przedostał się na Dolny Śląsk. Został prezesem rejonu południowego, a potem północnego zrzeszenia Wolność i Niezawisłość.

Dowódca Zgrupowania „San” w Inspektoracie Zachodnim.

Kierownik Rejonu w Jeleniej Górze do 10.10.1945 r. następnie objął stanowisko kierownika w Żarach.

Krystyna Piechurska „Tamara” – żona (1923-1979).

19.09.1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej, z której niebawem uciekł i przedostał się na Węgry.

01.06.1946 r. został aresztowany w Żaganiu. Wojskowy Sąd Rejonowy we Wrocławiu w 04.01.1947 r. skazał go na karę śmierci. Bolesław Bierut skorzystał z prawa łaski i zamienił wyrok na 15 lat więzienia. o1.05.1956 r. Prokuratura śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu na podstawie amnestii z 27 kwietnia 1956 r. zmniejszyła wyrok kary do pięciu lat z natychmiastowym zwolnieniem. 05.05.1956 r. Witold Szredzki został wówczas bezzwłocznie zwolniony z Zakładu Karnego w Strzelcach Opolskich.

Srebrny Krzyż Zasługi

BJ, sekcja rękopisów, Archiwum Jerzego Polaczka, sygn. akc. 361/01, relacje i wspomnienia różnych osób, s. 40;

Markowski D. K., Lwów 1944, Warszawa 2021, s. 94, 100, 112, 130, 134-136;

„Orzeł Biały”, r. XXXI, 2020, nr 1 (337), s. 21-22;

Pempel S., ZWZ-AK we Lwowie: 1939-1945, Warszawa 1990, s. 68, 72, 108, 123;

Rychter J., Spis dowódców ZWZ-AK, (bdmw), rękopis w zbiorach MAK;

Szredzki Witold Paweł (1911-1968), [w:] Mazur G., Węgierski J., Konspiracja lwowska: słownik biograficzny, Katowice 1997, s. 195-196;

Tomaszewski B., Węgierski J.,  Zarys Historii Lwowskiego Obszaru ZWZ-AK, Warszawa 1987, s. 12, 25, 35;

„Wewnętrzny Biuletyn Informacyjny ŚZŻAK Obszaru Lwowskiego im. Orląt Lwowskich”, 2015, nr 22, s. 12, 14;

Węgierski J., Armia Krajowa na południowych i wschodnich przedpolach Lwowa, Kraków 1994, s. 318, 333, 387-388, 390-391;

Węgierski J., Armia Krajowa na Zachód od Lwowa, Kraków 1993, s. 18-19, 148;

Węgierski J., Oddziały Leśne „Warta” Obszaru Lwowskiego Armii Krajowej na Rzeszowszczyźnie, Kraków 1998, s. 81-82;

Węgierski J., W lwowskiej Armii Krajowej, Warszawa 1989, s. 51, 52, 200, 239, 253, 254, 262.