Służył w 26 pp. we Lwowie następnie przeniesiony do batalionu KOP pow. Skałat.

Po wojnie obronnej ukrywał się w Kretowcach, gdzie został znaleziony przez Elżbietę Zielińską w 1941 r. i zakonspirowany w tym samym roku. Został mianowany komendantem Obwodu Zbaraż w marcu lub czerwcu 1942 r. W czasie piastowania swojej funkcji pomagał organizować samoobrony AK w Kretowcach i Hrycowcach.  Stanowisko komendanta Obwodu pełnił do marca lub 15 czerwca 1943 r. W lipcu 1943 r. został dowódcą Kedywu w Inspektoracie Tarnopol.

Komendant Obwodu, dowódca Kedywu

Po ucieczce przed Armią Czerwoną przedostał się na zachód. Rozpoczął działalność w eksterytorialnym WiN-ie Okręgu Tarnopol, który stacjonował w Żorach – rejon “Czarnohora”.

Podczas “Burzy” razem z Żeglinem i Krukowskim z rozkazu mjr. Zawadzkiego mieli przygotować w Chodaczkowie kwatery dla sztabu Okręgu Tarnopol na okres powstania. Gdy dotarli do miasteczka zastała ich Armia Czerwona. Rzeźnikowi udało się zbiec, a Żeglin z Krukowskim zostali wcieleni do Armii Polskiej.

Aresztowany na początku 1953 r. przez UB. W grudniu 1953 r. został skazany na 12 lat więzienia. W wyniku amnestii w 1956 r. opuścił więzienie.

CDCN, Archiwum Tarnopolskie Czesława Blicharskiego, P. Woźniak, Armia Krajowa Okręg Tarnopolski, sygn. akc. 1320/5/5, s. 84, 103, 120;

CDCN, Papiery Jerzego Węgierskiego, Okręg Tarnopol AK, sygn. 1551(2), s. 17, 22;

FOK, Archiwum Wschodnie, sygn. AW I/0917;

Kłosiński Z., 3 Wileńska, Białystok 1995;

Komański H., Siekierka Sz., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, Wrocław 2006, s. 918;

Relacja Bronisława Żeglina, Elbląg 1988, maszynopis w zbiorach CDCN – BJ, sygn. 5-2, s. 7;

Węgierski J., Armia Krajowa w okręgach Stanisławów i Tarnopol, Kraków 1996, s. 137, 153, 154, 157, 264, 287;

Wołkonowski J., Łukomski G., Okręg Wileński Związku Walki Zbrojnej Armii Krajowej w latach 1939–1945, Warszawa 1996.