Po ukończeniu szkoły ludowej rozpoczął naukę w Tarnopolu, naprzód w I Gimnazjum im. W. Pola w latach 1924/25 – 1927/28 i II Gimnazjum im. J. Słowackiego w latach 1928/29-1930/31. Po zamachu majowym w 1926 r. wstąpił do tajnej organizacji gimnazjalnej – Narodowa Organizacja Gimnazjalna. Za swoją działalność został zawieszony w prawach ucznia, potem za działalność polityczną został wydalony z Gimnazjum. Większość profesorów opowiedziała się za nim i pozwolono mu wrócić do szkoły, gdyż jego działalność polityczna miała miejsce w klasie maturalnej. Na przełomie 1932/33 r. rozpoczął studia prawnicze na UJK, angażując się w pracę charytatywną, społeczną, oświatową i polityczną. Wygłaszał prelekcje radiowe w ramach „Apostolstwa Chorych”. Staż i pracę charytatywną odbywał w Towarzystwie św. Wincentego a Paulo, odwiedzał chorych i ubogich. Działał również w Akademickim Kole Towarzystwa Szkoły Ludowej we Lwowie, po pewnym czasie został prezesem tego Koła. Na II roku studiów został członkiem „Caritas Academica”.

Po ukończeniu studiów w 1937 r. został skierowany przez władze Stronnictwa Narodowego do Tarnopola na stanowisko kierownika organizacyjnego w zarządzie Koła SN. W międzyczasie zakładał nowe Koła SN na wsi oraz założył Związek Zawodowy „Praca Polska”.

Po wkroczeniu armii radzieckiej do Tarnopola wyjechał do Lwowa i zmienił swoją tożsamość na nazwisko Roman Stadnik.

We Lwowie działał w Związku Służby Polsce (ZSP). Do końca pierwszej okupacji radzieckiej tj. 22.06.1941 r. ukrywał się na cegielni w Snopkowie. W czasie okupacji niemieckiej odkomenderowany do Rady Jedności Narodowej przy delegacie rządu z Londynu, jako przedstawiciel SN. Działał w NOW i został skierowany do Zarządu Okręgu, a następnie w AK we Lwowie. Pisał artykuły do „Słowa Polskiego”.

Od kwietnia 1944 r. został zastępcą Okręgowego Delegata Rządu na trzy województwa południowo-wschodnie z ramienia SN. Po wkroczeniu wojsk radzieckich do Lwowa został wyznaczony na stanowisko delegata rządu. Obowiązki te pełnił do chwili wyjazdu na zachód w październiku 1945 r.

Został aresztowany przez NKWD dnia 03.06.1940 r., jednak po 2 tygodniach odsiadki uratował go radziecki „paszport”, dzięki któremu został wypuszczony.

CDCN, Archiwum Tarnopolskie Czesława Blicharskiego, Cz. Blicharski, Słownik Biograficzny Tarnopolan, t. IV, sygn. 1320/6/1D, s. 723;

CDCN, Archiwum Tarnopolskie Czesława Blicharskiego, P. Woźniak, Armia Krajowa Okręg Tarnopolski, sygn. akc. 1320/5/5, s. 239;

CDCN, Papiery Jerzego Węgierskiego, Okręg Tarnopol AK, sygn. 1551(2), s. 15;

FOK, Archiwum Wschodnie, sygn. AW I/0633;

Markowski D. K., Lwów 1944, Warszawa 2021, s. 190, 203;

Węgierski J., Lwowska konspiracja narodowa i katolicka 1939-1947, Kraków 1994, s. 20, 40, 59, 68-69, 156-157, 189, 206-207, 230;

Węgierski J., Armia Krajowa w okręgach Stanisławów i Tarnopol, Kraków 1996, s. 139.